گزارش میدانی«جامجم» از نمایشگاه بانوان تاثیرگذار که چهره واقعی بانوی ایرانی را بازنمایی کرده است
درخشش زن اصیل در بستر علم و هنر
چه شال عربی بسته باشد، چه کلاه ترکی به سرش گذاشته باشد، چه سربند زریدوزی شده عشایر را آذین سر کرده باشد، چه به سبک اجدادیاش آویزهای زینتی را به روسری زده باشد و چه به سبک زنان امروزی یا یونیفرم کارمندی به تن کرده باشد یا زیر چتر چادر مستور شده باشد هیچ فرقی ندارد؛ زن ایرانی در هر لباسی میتواند بدرخشد، میتواند از موانع بگذرد و فارغ از جنسیتش پیشرفت کند.
سالن35 نمایشگاه بینالمللی تهران گوش تا گوش پر است از بانوان ایرانی با لهجههای شیرین محلی، گویشهای دلنشین، دستهایی هنرمند، مغزهایی پر از ایده و طرح و کولهباری پر از تجربه. اینجا محفل بانوان تاثیرگذار ایرانی استزنانی تلاشگر و از نفس نیفتاده، بانوانی هنرمند و دانشمند و توانمند که نه آن زن عقب نگه داشته شده شرقیاند و نه آن زن اصالت از دست داده غربی. اینجا زن ایرانی همان شیرزن شاهنامه است، زنانی که حتی دست مردان را گرفته و از زمین بلند کردهاند، بانوانی که آموختهاند چطور اثرگذار باشند و چگونه ساز زندگی را آنطور که دلشان میخواهد کوک کنند.
اینجا صحنه تقابل دو تصویر است؛ تصویری که از ما در ذهن دیگران ساختهاند و تصویری که ما از خود واقعیمان ارائه میدهیم. پای زنان تاثیرگذار ایرانی که به میان میآید این تصاویر با هم سر جنگ میگیرند. ما آن زن کوتاه همت و تحت سیطره سنتهای غلط نیستیم که غربیها ساختهاند، آن زن دست و پا بستهای که برایمان دل بسوزانند و مویه کنند هم نیستیم. زن ایرانی از نمای نزدیک یک کارآفرین، یک پیشران، یک مخترع و یک فعال محیطزیستی است، کسی که هنرش را در چهارگوشه گیتی میپسندند و تحسین میکنند؛ او بانویی است که خانه و خانواده و کسب و کار و تحصیل را با همت بلندش همزمان اداره میکند و تلفیقی بدیع از زن چند بعدی را به نمایش میگذارد.
هویتیابی به کمک هنر
غرفه ناهید مسیبی مثل یک رنگینکمان است، به همان اندازه زیبا و مسحورکننده. بانوی معمار و گرافیست دیروز، امروز زنی کارآفرین است که المانهای هنری فراموش شده کشور را از لابهلای کاشیکاریهای تاریخی و معماری سنتی ایرانی بیرون میکشد و آنها را بر انواع و اقسام پارچه نقش میزند. همسرش نیز دوشادوش میآید؛ معمار و نقاش دیروز و سرباز همسر در جبهه کارآفرینی به روایت خودش.
بانویی اهل الجزایر وقتی پردهای از جنس مخمل که طرح گل و مرغ بر آن نقش شده را میبیند از هیجان آن را که دکور غرفه بوده است، میخواهد و میخرد. بانوان آرژانتینی و تونسی هم هرکدام چند روسری و رانر ابتیاع میکنند تا برای عزیزان هدیه ببرند. زنان اروپایی که حجاب سر ندارند هم از این روسریهای منقوش به اصیلترین طرحهای ایرانی زیاد میبرند و شگفتزده میشوند که زنان ایرانی تا چه اندازه در هنر پیش آمده و ترقی کردهاند.
ناهید و همسرش میگویند خارجیها وقتی در این دنیای رنگارنگ هنری غرق میشوند، باور نمیکنند که همه به همت زنانی ساخته و پرداخته شده که در روایتهای رسانهای، محروم و منزوی و خانهنشین تصویر شدهاند. آنها میگویند با معجزه هنر توانستهاند به جنگ روایتهای غلط بروند و با رسانهای به نام پارچه، ذهنیت غلط از ایران و ایرانی را اصلاح کنند.
وحیده روزرخ که پیشران طرح ملی توسعه مشاغل خانگی است هم در همین جبهه تلاش میکند اما با ورنیها، گلیمها، گرافدوزیها و همه سوزن دوزیهای بلوچیاش که در قارههای پنجگانه مشتریهای دائمی دارد. او میگوید بازدیدکنندههای خارجی وقتی در بحر هنر اصیل ایرانی که با سرپنجه زنان خلق شده، غرق میشوند از قابلیتها و دستاوردهای هنری زن ایرانی شگفتزده میشوند. او با تبسم میگوید که هنر به زن ایرانی عزت و احترام داده است.
زنان دانشبنیان
غرفه یک محفل علمی است، جایی برای عرضه سیستم طیفسنجی لایههای نازک فلزی، سلولهای اتمی بخار گرم روبیدیوم، لامپهای منطقه مرئی طیفی و عینکهای تصمیمکننده کوررنگی. غرفه را بانوان تحصیلکرده، اعضای هیات علمی دانشگاه و مخترعان و محققان میگردانند. دکتر سیده مهری حمیدی که بانویی مخترع و مدیرعامل یک شرکت دانشبنیان است با یونیفرم اداری و حجابی کامل جلو میآید و از تجربه مواجههاش با بانوان تاثیرگذار بینالمللی میگوید. او از زنی ژاپنی حرف میزند که از او خواسته تکنولوژیای در اختیارش بگذارد که در ژاپن پیدا نشود که مهری حمیدی هم یک ساعت اتمی را که به شیوه ایرانی ساخته شده به او پیشنهاد کرده است.
او میگوید راه برای ما بانوان دانشبنیان در ایران باز است و هیچ مانعی پیشرو نیست اما چون بازنمایی خوبی از قابلیتهای زن ایرانی صورت نگرفته خیلیها در جهان فکرهای غلطی دارند. او میگوید که در ترکیه حتی زنان فرهیخته گفتهاند که گمان میکردهاند زنان ایرانی فقط چشمهایشان پیداست و در حصار شوهرانشان محصورند و در روسیه هم از بانوان روس همینها را شنیده که حاکی از منزوی بودن زن ایرانی در ذهن روسها بوده است. او باور دارد که علم بستر خوبی برای شکستن این ذهنیتهای غلط و مخدوش است.
مریم خباز - گروه جامعه
اینجا صحنه تقابل دو تصویر است؛ تصویری که از ما در ذهن دیگران ساختهاند و تصویری که ما از خود واقعیمان ارائه میدهیم. پای زنان تاثیرگذار ایرانی که به میان میآید این تصاویر با هم سر جنگ میگیرند. ما آن زن کوتاه همت و تحت سیطره سنتهای غلط نیستیم که غربیها ساختهاند، آن زن دست و پا بستهای که برایمان دل بسوزانند و مویه کنند هم نیستیم. زن ایرانی از نمای نزدیک یک کارآفرین، یک پیشران، یک مخترع و یک فعال محیطزیستی است، کسی که هنرش را در چهارگوشه گیتی میپسندند و تحسین میکنند؛ او بانویی است که خانه و خانواده و کسب و کار و تحصیل را با همت بلندش همزمان اداره میکند و تلفیقی بدیع از زن چند بعدی را به نمایش میگذارد.
هویتیابی به کمک هنر
غرفه ناهید مسیبی مثل یک رنگینکمان است، به همان اندازه زیبا و مسحورکننده. بانوی معمار و گرافیست دیروز، امروز زنی کارآفرین است که المانهای هنری فراموش شده کشور را از لابهلای کاشیکاریهای تاریخی و معماری سنتی ایرانی بیرون میکشد و آنها را بر انواع و اقسام پارچه نقش میزند. همسرش نیز دوشادوش میآید؛ معمار و نقاش دیروز و سرباز همسر در جبهه کارآفرینی به روایت خودش.
بانویی اهل الجزایر وقتی پردهای از جنس مخمل که طرح گل و مرغ بر آن نقش شده را میبیند از هیجان آن را که دکور غرفه بوده است، میخواهد و میخرد. بانوان آرژانتینی و تونسی هم هرکدام چند روسری و رانر ابتیاع میکنند تا برای عزیزان هدیه ببرند. زنان اروپایی که حجاب سر ندارند هم از این روسریهای منقوش به اصیلترین طرحهای ایرانی زیاد میبرند و شگفتزده میشوند که زنان ایرانی تا چه اندازه در هنر پیش آمده و ترقی کردهاند.
ناهید و همسرش میگویند خارجیها وقتی در این دنیای رنگارنگ هنری غرق میشوند، باور نمیکنند که همه به همت زنانی ساخته و پرداخته شده که در روایتهای رسانهای، محروم و منزوی و خانهنشین تصویر شدهاند. آنها میگویند با معجزه هنر توانستهاند به جنگ روایتهای غلط بروند و با رسانهای به نام پارچه، ذهنیت غلط از ایران و ایرانی را اصلاح کنند.
وحیده روزرخ که پیشران طرح ملی توسعه مشاغل خانگی است هم در همین جبهه تلاش میکند اما با ورنیها، گلیمها، گرافدوزیها و همه سوزن دوزیهای بلوچیاش که در قارههای پنجگانه مشتریهای دائمی دارد. او میگوید بازدیدکنندههای خارجی وقتی در بحر هنر اصیل ایرانی که با سرپنجه زنان خلق شده، غرق میشوند از قابلیتها و دستاوردهای هنری زن ایرانی شگفتزده میشوند. او با تبسم میگوید که هنر به زن ایرانی عزت و احترام داده است.
زنان دانشبنیان
غرفه یک محفل علمی است، جایی برای عرضه سیستم طیفسنجی لایههای نازک فلزی، سلولهای اتمی بخار گرم روبیدیوم، لامپهای منطقه مرئی طیفی و عینکهای تصمیمکننده کوررنگی. غرفه را بانوان تحصیلکرده، اعضای هیات علمی دانشگاه و مخترعان و محققان میگردانند. دکتر سیده مهری حمیدی که بانویی مخترع و مدیرعامل یک شرکت دانشبنیان است با یونیفرم اداری و حجابی کامل جلو میآید و از تجربه مواجههاش با بانوان تاثیرگذار بینالمللی میگوید. او از زنی ژاپنی حرف میزند که از او خواسته تکنولوژیای در اختیارش بگذارد که در ژاپن پیدا نشود که مهری حمیدی هم یک ساعت اتمی را که به شیوه ایرانی ساخته شده به او پیشنهاد کرده است.
او میگوید راه برای ما بانوان دانشبنیان در ایران باز است و هیچ مانعی پیشرو نیست اما چون بازنمایی خوبی از قابلیتهای زن ایرانی صورت نگرفته خیلیها در جهان فکرهای غلطی دارند. او میگوید که در ترکیه حتی زنان فرهیخته گفتهاند که گمان میکردهاند زنان ایرانی فقط چشمهایشان پیداست و در حصار شوهرانشان محصورند و در روسیه هم از بانوان روس همینها را شنیده که حاکی از منزوی بودن زن ایرانی در ذهن روسها بوده است. او باور دارد که علم بستر خوبی برای شکستن این ذهنیتهای غلط و مخدوش است.
مریم خباز - گروه جامعه
تیتر خبرها
-
انقلاب اسلامی، رسانه و جهاد تبیین
-
تاملی بر اقدام پارلمان اروپا علیه پاسداران انقلاب
-
اولین جوایز جشنواره تئاتر فجر اهدا شد
-
جشنواره تئاترفجر پرشور و پررونق
-
روایت فروپاشی آمریکا از درون
-
بازگشت به اقتصادمقاومتی با عبور از دهه90
-
درخشش زن اصیل در بستر علم و هنر
-
با کمک هنرمندان مسیر درست را طراحی کنیم
-
بودجه صنعت و تولید زیر ذرهبین
-
لزوم تزریق بودجه کافی به رسانهملی برای جنگ شناختی
-
نظام آموزشی، قربانی بزرگ تعطیلات