فقدان تعامل هنرمندان تئاتر و تجسمی در جشنواره فجر
هنر همواره تلاش دارد تا وجهه عمومی خود را به نمایش بگذارد و در این راه برای جذب مخاطب بیشتر از سایر رسانههای دیگر استفاده میکند. هنر نمایش پس از انقلاب به خاطر گسست فرهنگی ایجاد شده و پس از آن وقوع جنگ تحمیلی که بسیاری از مسائل فرهنگی را به سمت خود سوق داد از اوایل دهه70 شمسی شروع به بازسازی خود بر اساس شاخصههای مختلف و در ابعاد خاص برای جلب مخاطبان بیشتر کرد.
به عنوان مثال، امروز شاید کمتر بتوانید پوستر و بروشوری از یک تئاتر را که در دهه 60 اجرا شده پیدا کنید، زیرا گرچه در اواخر دهه40 و پس از آن در دهه50 با کم شدن فاصله هنرمندان تئاتر و تجسمی، پوسترهای بسیاری از سوی هنرمندان نامی هنرهای تجسمی برای نمایشهای روی صحنه، خلق شد اما این امر پس از انقلاب و در دهه60 کاملا فراموش شد و حتی نیاز آن هم برای گروههای نمایشی احساس نمیشد. اما از دهه70 شمسی با تمام شدن جنگ و ثبات اجتماعی به وجود آمده، رویکرد دوبارهای برای جذب مخاطب برای تئاتر صورت گرفت، جامعه تئاتری دریافت که باید فضای موجود را دگرگون کرد و به سمت نوعی زیباشناسی جدید در عرصه تئاتر رفت. این موضوع از طراحی پوستر و بروشور آغاز و تا طراحیهای صحنه، لباس و نور، عکاسی تئاتر و استفاده از بازیگران شناخته شده در میان مردم بیشتر شد. این توجه به ابعاد زیباییشناسی همراه با ظهور نسل جدیدی از هنرمندان تئاتر بود که از جامعه دانشگاهی وارد فضای حرفهای تئاتر شدند و چون تعامل آنها در دانشگاه با هنرمندان سایر رشتههای هنری بیشتر بود، تلاش کردند به هنر نمایش رویکردی تازه و زیبا داشته باشند.
تمام این رویکردها که در جای خود صحیح و حتما دارای نقصان هم بودند تا آغاز دهه90 شمسی توانستند آثار قابل توجهی را راهی صحنه تماشاخانهها کنند و نوعی زایش جدید در تئاتر پدید آورند اما یکباره در دهه90 موضوع زیباشناسی در تئاتر کمتر شد که مسائل مختلفی از جمله بحرانهای اقتصادی، تحریمها، نبود سیاستگذاری فرهنگی، کم شدن زایش علمی درون دانشگاهها و فاصله گرفتن هنرمندان تئاتر و تجسمی موجب شده تا این دستاوردهایی که باید روند رشد و تعالی را طی میکردند به فراموشی سپرده شوند.
امروز شاهدیم که گروههای نمایشی به خاطر بسیاری مسائل از جمله مشکلات مالی، کمتر بهطراحی و چاپ پوستر و بروشور دست میزنند. طراحی صحنه درحال حذف شدن از تئاتر است. از سوی دیگر چند اجراییبودن سالنهای نمایش، موضوع طراحی دکور را از حافظه گروههای نمایشی پاک کرده است. حتی این روزها عکاسی تئاتر نیز که بهعنوان عاملی برای تبلیغ تئاتر محسوب میشود به دلیل حفظ شرایط موجود هنر نمایش به حداقل خود نزدیک شده است. در جمعبندی این موارد باید به این موضوع اشاره کرد که جشنواره تئاتر فجر، باید مکانی باشد تا بتواند محلی برای این تبادلات فرهنگی باشد و علاوه بر هنرمندان تئاتری، زمینه حضور هنرهای دیگر را فراهم کند اما شاهدیم در این دوره برخلاف سالهای گذشته بخش نمایشگاهی پوستر و عکس تئاتر از جشنواره چهل و یکم بدون هیچ توضیحی حذف شده است که بهطور قطع این موضوع بر روند تعامل هنرمندان تئاتر و تجسمی در آینده تاثیرگذار خواهد بود.
محمود نورایی - گروه فرهنگ و هنرتمام این رویکردها که در جای خود صحیح و حتما دارای نقصان هم بودند تا آغاز دهه90 شمسی توانستند آثار قابل توجهی را راهی صحنه تماشاخانهها کنند و نوعی زایش جدید در تئاتر پدید آورند اما یکباره در دهه90 موضوع زیباشناسی در تئاتر کمتر شد که مسائل مختلفی از جمله بحرانهای اقتصادی، تحریمها، نبود سیاستگذاری فرهنگی، کم شدن زایش علمی درون دانشگاهها و فاصله گرفتن هنرمندان تئاتر و تجسمی موجب شده تا این دستاوردهایی که باید روند رشد و تعالی را طی میکردند به فراموشی سپرده شوند.
امروز شاهدیم که گروههای نمایشی به خاطر بسیاری مسائل از جمله مشکلات مالی، کمتر بهطراحی و چاپ پوستر و بروشور دست میزنند. طراحی صحنه درحال حذف شدن از تئاتر است. از سوی دیگر چند اجراییبودن سالنهای نمایش، موضوع طراحی دکور را از حافظه گروههای نمایشی پاک کرده است. حتی این روزها عکاسی تئاتر نیز که بهعنوان عاملی برای تبلیغ تئاتر محسوب میشود به دلیل حفظ شرایط موجود هنر نمایش به حداقل خود نزدیک شده است. در جمعبندی این موارد باید به این موضوع اشاره کرد که جشنواره تئاتر فجر، باید مکانی باشد تا بتواند محلی برای این تبادلات فرهنگی باشد و علاوه بر هنرمندان تئاتری، زمینه حضور هنرهای دیگر را فراهم کند اما شاهدیم در این دوره برخلاف سالهای گذشته بخش نمایشگاهی پوستر و عکس تئاتر از جشنواره چهل و یکم بدون هیچ توضیحی حذف شده است که بهطور قطع این موضوع بر روند تعامل هنرمندان تئاتر و تجسمی در آینده تاثیرگذار خواهد بود.
تیتر خبرها