تمایل به خودشکوفایی به‌صورت ذاتی در همه انسان‌ها وجود دارد اما درصد کمی از افراد جامعه به آن می‌رسند، زیرا خودشکوفایی در بالاترین سطح نیازهای بشر قرار گرفته و به‌سادگی توسط موانع فرهنگی و اجتماعی دچار وقفه می‌شود. علاوه بر این خودشکوفایی مستلزم خارج شدن از محیط امن و مواجه شدن با چالش‌های جدیدی ‌است که مستلزم جسارت، سختکوشی و جرات‌ورزی  است. محور اساسی آن تامین نیازهای گوناگون در مراتب مختلف و رسیدن به امنیتی است که در سایه آن متوجه توانمندی‌ها و استعدادهای ذاتی خود شود و به شکوفایی آنها بپردازد. در اوج خودشکوفایی انسان به اصلی‌ترین نیاز وجودی خود، یعنی نیاز به حضرت حق  پی می‌برد و درنهایت به کمال واقعی خود دست می‌یابد. در مسیر خودشکوفایی شناخت توانمندی‌ها و محدودیت‌های فردی و واقع‌بینی بسیار حائز اهمیت است تا با استفاده حداکثری از توانمندی‌های خود به سمت اهداف اصلی زندگی‌مان حرکت کنیم. بنابراین لازمه خودشکوفایی پذیرش شرایط به‌طور واقع‌بینانه و کسب تجارب جدید و استفاده از تجارب متفاوت دیگران و ارزیابی آنها و صداقت با خویشتن است. در اجرای تصمیمات‌ خود جدی و سختکوش باشید و همواره  راهی برای بهبود شرایط جامعه پیدا کنید. نقش بازی نکنید بلکه با تمام توان در جهت نیل به اهداف‌تان گام بردارید .مسئولیت پذیر باشید و شکست‌های‌تان را به گردن دیگران نیندازید . باتوجه به روحیات و نیازهای فردی مسیر رسیدن به خودشکوفایی در افراد مختلف متفاوت است. خودشکوفایی مسیر بی‌انتهایی است که تا پایان عمر ادامه دارد.