شعارهای رنگارنگ بدون برنامه
از زمان آغاز رقابت‌ها تاکنون بارها شنیده شد نامزدی از واریز یارانه 450هزار تومانی گفت و دیگری از پرداخت وام 500میلیون تومانی برای اشتغال، ازدواج و مسکن زوج‌های جوان سخن به میان آورد و کاندیدایی وعده داد تمام موانع تولید را برطرف خواهد کرد و نامزدی شعار داد نظام توزیع فوق هوشمند در سبد مطلوب غذایی با 13قلم کالا برقرار خواهد کرد و آن دیگری از سهمیه‌بندی تمامی حامل‌های انرژی حرف زد و داوطلبی وعده ایجاد یک میلیون شغل را مطرح کرد. وعده‌های ارائه شده البته شامل ایجاد تسهیلات در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی،‌ اجتماعی، فرهنگی و سیاست خارجی بود اما با توجه به مشکلات موجود کشور، عمده شعارهای مطرح شده مربوط به مباحث اقتصادی بود.
گذشته از طرح شعارهای بدون برنامه و ترجیح شعار محوری بر برنامه محوری، نامزدها شاید متوجه اثرات نامطلوب این رویکردهای انتخاباتی روی جامعه مخاطب و مجموع رای‌دهندگان نباشند. حتما یکی از تبعات چنین رفتاری، زمینه را برای افزایش انتظارات در سطوح عمومی جامعه فراهم می‌کند و اگر نامزدی موفق به کسب اکثریت آرا شود دولت را به دست گیرد و نتواند این شعارها را محقق کنند، حاصلی جز تقلیل اعتماد ملی نسبت به یکی از ارکان حاکمیتی نظام نخواهد داشت.
دکتر وحید شقاقی‌شهری، اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه خوازمی معتقد است هیچ‌کدام از نامزدهای انتخابات برنامه اقتصادی خود را منتشر نکردند و اگر نامزدها برنامه دارند آن را در رسانه‌های عمومی منتشر کنند تا معلوم شود این نامزدها در حوزه‌های اقتصادی دنبال چه چیزی هستند و چه کاری می‌خواهند انجام دهند.
شقاقی‌شهری با بیان این‌که برنامه تعریف مشخص دارد، خاطرنشان کرد: برنامه مبتنی بر اولویت‌ها، اهداف کمی، راهبردها، الزامات و منابع مالی مدنظر نوشته می‌شود. وقتی برنامه اقتصادی منتشر نشده نمی‌توانیم متوجه شویم شعارهایی که نامزدها مطرح می‌کنند چقدر امکان تحقق دارد و آیا عملیاتی خواهد شد یا خیر. وقتی برنامه منتشر نشود شعارها هم به فراموشی سپرده می‌شود و امکان تحقق و راستی‌آزمایی و ارزیابی هم وجود ندارد. برنامه‌های نامزدها باید به جامعه نخبگان اقتصادی و مراکز علمی ارائه شود تا قابلیت ارزیابی و نقد علمی داشته باشد. شعارهای بدون برنامه، سندیت علمی ندارد.
وی با اشاره به برنامه‌های تبلیغاتی نامزدهای انتخاباتی گفت: حرف‌های اقتصادی نامزدها فعلا در حد شعار و کلیدواژه باقی مانده و به همین دلیل هیچ سندیتی ندارد. برنامه باید مبتنی بر نحوه درمان و جراحی و اصلاحات ساختاری، منابع مالی لازم و اهداف کمی و راهبردی باشد و وقتی برنامه‌ای ارائه نمی‌شود هیچ‌کدام از این شعارها و مباحث مطرح شده نمی‌شود روی آن اتکای علمی کرد. تا وقتی برنامه مشخصی اعلام، منتشر و مکتوب نشود نمی‌توانیم بگوییم برنامه چارچوب و مفهوم دارد.
شقاقی‌شهری با بیان این‌که اقتصاد ایران بیماری‌های متعددی مثل بحران آب، جمعیت، صندوق‌های بازنشستگی، نظام بانکی و در لایه پایین مسائلی از حیث نابرابری، بیکاری، آلودگی محیط‌زیست و... دارد، تصریح کرد: براساس بررسی‌ای که انجام دادم حداقل با 20چالش و ابرچالش در عرصه اقتصاد کشور مواجه‌ایم. اینها باید اولویت‌بندی شود. ما که نمی‌توانیم همزمان هر 20بیماری را با هم درمان کنیم. این بیمار، توان جراحی و رفع این تعداد بیماری همزمان را ندارد. باید چالش‌ها را اولویت‌بندی کرد و برای حل آن منابع مشخص شود و اصلاحات ساختاری انجام داد.




چالشی به نام انتخاب آگاهانه
عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی:  نمی‌توان براساس مواجهه غیرعلمی، رئیس‌جمهور انتخاب کرد. رویکرد منطقی آن است که نامزدها برنامه خود را منتشر کنند و به نخبگان اقتصادی بدهند تا مورد نقد و بررسی قرار گیرد و آن موقع مردم آگاه شوند برنامه عملیاتی کدام نامزد برای حل بحران اقتصادی به واقعیت نزدیک است و درک درستی از شرایط اقتصاد ایران دارد. وقتی برنامه‌ای از نامزدی نباشد، طبیعی است انتخاب توده مردم هم آگاهانه و عالمانه نخواهد‌بود.