این تكیه‌كلام من به تمام جوان‌ترهایی بوده كه می‌خواهند تولید تلویزیونی انجام دهند؛ حداقل سه تا شش ماه روی متن‌شان وقت گذاشته و كیفیت متن را بالا ببرند و پس از آن به‌دنبال فراهم آوردن مقدمات تولید باشند.
یك متن خوب حتی اگر توسط خالقش تولید نشود این قابلیت را دارد كه توسط تیم‌های حرفه‌ای و قدر تولید شود. این روزها فیلمنامه خوب كم شده و فیلمنامه خیلی‌خوب تقریبا نایاب شده و یقین بدانید كه فیلمنامه خوب و خیلی‌خوب روی زمین نمی‌ماند.
نویسندگان ما برای نگارش متن‌های خوب نباید به‌دنبال كلیشه‌سازی بروند و اتفاقا باید ارتباط خود را با منابع ادبی غنی، بیشتر و بیشتر كنند. نویسنده‌ای كه رمان‌های مطرح داخلی و خارجی را بخواند خیلی بهتر می‌تواند فیلمنامه‌ای جذاب بنویسد.
این‌كه برخی از نویسندگان ما به سراغ كپی‌برداری از سریال‌های خارجی میروند و می‌كوشند آنها را نعل به نعل برگردانند روش خوبی نیست چون دنیای غرب با دنیای شرق متفاوت است و خاستگاه آدم‌ها و جهان‌بینی‌شان زیاد ربط ندارد. شاید در ظاهر بسیاری از آنها كه از نظر فكری رشد نكرده‌اند خودشان را شبیه غربی‌ها كنند ولی در تفكر و عملكرد همان رفتار شرقی را بروز می‌دهند.
كارها نباید عجولانه و بدون تحقیق ساخته شود؛ حال چه سریال باشد و چه برنامه‌های گفت‌وگومحور یا مسابقه‌های سرگرم‌كننده. باید بر روی قوت متن همه این كارها وقت گذاشت تا شرایطی فراهم شود برای تولید محصولات خوب و اثرگذاری كه اوقات مخاطب را پر كند.
یادمان باشد حتی در تولید یك برنامه روز تحلیلی و متاثر از وقایع پیرامونی هم اگر هسته اصلی كار كه متن است قوی نباشد، برنامه در جلب مخاطب ناكام می‌ماند. متنی قوی است كه تمام نگره‌های مرتبط با یك سوژه را لحاظ كند تا رضایت خاطر تمام مخاطبان جلب شود.