می‌گویند موسی علیه‌السلام از جایی رد می‌شد که سنگلاخ بود. ناگهان نوک عصایش (احتمالا همان عصایی که نیل چاک داده بود) به سر سنگی می‌خورد و سنگ را می‌شکافد. موسی علیه‌السلام به علم نبوتش در می‌یابد که کرمی کور میان آن سنگ زندگی می‌کند. از آنجا که جنابش کلیم‌ا... بوده رو به آسمان می‌کند و می‌پرسد ای خدای من! این کرم کور را در شکم این سنگ برای چه خلق کرده‌ای و پاسخ می‌شنود بنده من تو بارها از اینجا رد شدی و هربار عصایت به این سنگ خورد و خواب کرم را  پریشان کرد و کرم بارها از من پرسید پروردگارا! این مرد را برای چه خلق کرده‌ای.  من اینجوری‌ام کلا که هر پدیده‌ای می‌بینم به دلیل خلقتش فکر می‌کنم و چرایی‌اش و هربار خودم را با چیزی قانع می‌کنم و اغلب هم به نتیجه‌ای نمی‌رسم.
برف هم یکی از آنهاست. هرچه هست چیز خوبی است. هرچند زیادش می‌تواند آدم بکشد و زندگی فلج کند،
ولی اندازه و به قاعده‌اش شادی‌آفرین است و پاک. من علمی از فواید برف و اثرات جوی و اکوسیستمی‌اش ندارم ولی همین که آدم‌ها را از خانه بیرون می‌کشد و نشاط به جانشان می‌خزاند خدا را شکر. برف این چند روزه، مهمان کشورمان شده است. بد ندیدیم
در گالری این هفته کمی برف‌بازی کنیم، دلتان به سپیدی برف.