خبر
پایان روزهای ندوشن
محمدعلی اسلامی‌ندوشن درگذشت. او سال‌های پایانی عمر را در کانادا زندگی می‌کرد و تا آخرین روزهای عمر، از سلامت عمومی برخوردار بود. با این همه بارها شایعه درگذشت این نویسنده و چهره فرهنگی پیشکسوت را شنیده بودیم.
شیرین بیانی، همسر ندوشن عصر دیروز درگذشت این شاعر، منتقد، نویسنده، مترجم و پژوهشگر را تایید کرد و گفت: محمدعلی، عمری را با عزت و خوبی و راحتی طی کرد و روز پنجم اردیبهشت با همان آرامش از دنیا رفت.
اسلامی‌ندوشن، سوم شهریور ۱۳۰۴ در شهر ندوشن یزد به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ناصرخسروی ندوشن و مدرسه خان یزد گذراند و دبیرستان را تا سوم متوسطه در دبیرستان ایرانشهر یزد گذراند. او سال 1323 به تهران مهاجرت کرد و بقیه دوره متوسطه را در دبیرستان البرز گذراند. برای ادامه تحصیل وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و بعد از آن 5 سال در فرانسه و انگلستان ادامه تحصیل داد و به دریافت دکترای حقوق بین‌الملل از دانشکده حقوق دانشگاه پاریس نائل آمد.
فعالیت‌های اسلامی ندوشن طی تحصیل در اروپا، بیشتر آشنایی با زبان فرانسه و شرکت در سخنرانی‌های دانشگاه سوربن بود و به‌جز چند داستان کوتاه و قطعه شعر و پایان‌نامه دکترایش چیز دیگری ننوشت تا این‌که به ایران بازگشت. سال ۱۳۳۴ پس از بازگشت به ایران، چند سال در شغل قاضی دادگستری خدمت کرد ولی بعد به تدریس علاقه‌مند شد. تدریس حقوق و ادبیات در برخی دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های عالی را تجربه کرد و سال ۱۳۴۸ به دعوت پروفسور فضل‌ا...رضا (رئیس وقت دانشگاه تهران) به همکاری با دانشگاه تهران دعوت شد و براساس تألیفاتی که در زمینه ادبیات انتشار داده بود، به عضویت هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران انتخاب شد. او در کنار درس‌های رشته حقوق، تدریس نقد ادبی و سخن‌سنجی، ادبیات تطبیقی، فردوسی و شاهنامه، شاهکارهای ادبیات جهان در دانشکده ادبیات و تدریس تاریخ تمدن و فرهنگ ایران را در دانشکده حقوق به‌عهده گرفت و تا سال ۱۳۵۹ که به انتخاب خود از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه داشت. اسلامی ندوشن سال‌ها زندگی خود را صرف تحقیق در آثار علمی و ادبی ایران و ترجمه آثار نویسندگان جهان کرد و آثارش به‌صورت کتاب در بیش از ۵۰ جلد در زمینه‌های گوناگون اعم از ادبی، فرهنگی و اجتماعی به چاپ رسیده است. ماجرای پایان‌ناپذیر حافظ، چهار سخنگوی وجدان ایران، تأمل در حافظ، زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه، داستان داستان‌ها، سرو سایه‌فکن، ایران و جهان از نگاه شاهنامه، نامه نامور، ایران را از یاد نبریم، به دنبال سایه همای، ذکر مناقب حقوق بشر در جهان سوم، سخن‌ها را بشنویم، ایران و تنهاییش، مجموعه چهار جلدی روزها ، باغ سبز عشق، ابر زمانه و ابر زلف، افسانه افسون و... از جمله کتاب‌های اسلامی‌ندوشن هستند. کتاب «روزها» ماندگارترین اثر ادبی دکتر اسلامی‌ندوشن است و «نامه به فرزند» تازه‌ترین اثر چاپ شده و «شهرزاد قصه‌گو» تازه‌ترین اثر تجدید چاپ این استاد برجسته کشور است. همسر اسلامی‌ندوشن درباره مراسم تشییع پیکر او و این‌که آیا به ایران منتقل می‌شود، توضیح داد: چون کسالت نداشت در این فکرها نبودیم. در همین جا (کانادا) به طریق اسلامی به امانت به خاک سپرده می‌شود.
شیرین بیانی، همسر ندوشن عصر دیروز درگذشت این شاعر، منتقد، نویسنده، مترجم و پژوهشگر را تایید کرد و گفت: محمدعلی، عمری را با عزت و خوبی و راحتی طی کرد و روز پنجم اردیبهشت با همان آرامش از دنیا رفت.
اسلامی‌ندوشن، سوم شهریور ۱۳۰۴ در شهر ندوشن یزد به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ناصرخسروی ندوشن و مدرسه خان یزد گذراند و دبیرستان را تا سوم متوسطه در دبیرستان ایرانشهر یزد گذراند. او سال 1323 به تهران مهاجرت کرد و بقیه دوره متوسطه را در دبیرستان البرز گذراند. برای ادامه تحصیل وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و بعد از آن 5 سال در فرانسه و انگلستان ادامه تحصیل داد و به دریافت دکترای حقوق بین‌الملل از دانشکده حقوق دانشگاه پاریس نائل آمد.
فعالیت‌های اسلامی ندوشن طی تحصیل در اروپا، بیشتر آشنایی با زبان فرانسه و شرکت در سخنرانی‌های دانشگاه سوربن بود و به‌جز چند داستان کوتاه و قطعه شعر و پایان‌نامه دکترایش چیز دیگری ننوشت تا این‌که به ایران بازگشت. سال ۱۳۳۴ پس از بازگشت به ایران، چند سال در شغل قاضی دادگستری خدمت کرد ولی بعد به تدریس علاقه‌مند شد. تدریس حقوق و ادبیات در برخی دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های عالی را تجربه کرد و سال ۱۳۴۸ به دعوت پروفسور فضل‌ا...رضا (رئیس وقت دانشگاه تهران) به همکاری با دانشگاه تهران دعوت شد و براساس تألیفاتی که در زمینه ادبیات انتشار داده بود، به عضویت هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران انتخاب شد. او در کنار درس‌های رشته حقوق، تدریس نقد ادبی و سخن‌سنجی، ادبیات تطبیقی، فردوسی و شاهنامه، شاهکارهای ادبیات جهان در دانشکده ادبیات و تدریس تاریخ تمدن و فرهنگ ایران را در دانشکده حقوق به‌عهده گرفت و تا سال ۱۳۵۹ که به انتخاب خود از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه داشت. اسلامی ندوشن سال‌ها زندگی خود را صرف تحقیق در آثار علمی و ادبی ایران و ترجمه آثار نویسندگان جهان کرد و آثارش به‌صورت کتاب در بیش از ۵۰ جلد در زمینه‌های گوناگون اعم از ادبی، فرهنگی و اجتماعی به چاپ رسیده است. ماجرای پایان‌ناپذیر حافظ، چهار سخنگوی وجدان ایران، تأمل در حافظ، زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه، داستان داستان‌ها، سرو سایه‌فکن، ایران و جهان از نگاه شاهنامه، نامه نامور، ایران را از یاد نبریم، به دنبال سایه همای، ذکر مناقب حقوق بشر در جهان سوم، سخن‌ها را بشنویم، ایران و تنهاییش، مجموعه چهار جلدی روزها ، باغ سبز عشق، ابر زمانه و ابر زلف، افسانه افسون و... از جمله کتاب‌های اسلامی‌ندوشن هستند. کتاب «روزها» ماندگارترین اثر ادبی دکتر اسلامی‌ندوشن است و «نامه به فرزند» تازه‌ترین اثر چاپ شده و «شهرزاد قصه‌گو» تازه‌ترین اثر تجدید چاپ این استاد برجسته کشور است. همسر اسلامی‌ندوشن درباره مراسم تشییع پیکر او و این‌که آیا به ایران منتقل می‌شود، توضیح داد: چون کسالت نداشت در این فکرها نبودیم. در همین جا (کانادا) به طریق اسلامی به امانت به خاک سپرده می‌شود.
