من به خانواده بزرگوار، علاقه‌مندان و جامعه هنری تسلیت می‌گویم. طالب‌زاده تجسم عینی هنرمند متعهد انقلابی و آزاده بود، روحش شاد. تابستان سال 95 و در شروع بیماری او به عیادتش رفتم. همان موقع این متن را در صفحه‌ام منتشر کردم: نادر! نادر طالب‌زاده هنرمند بزرگ و انقلابی کشورمان از بیماری سختی رنج می‌برد. آخرین باری که در منزل از او عیادت کردم با آخرین تصویری که هفته قبل از او دیدم تفاوت زیادی کرده است. از خداوند متعال شفای کامل او را خواهانم.  نادر در نوع نادره است! او کارگردان؛ مستندساز؛ پژوهشگر و غرب‌شناس برجسته‌ای است که به‌دلیل تجربه زیسته خود در آن‌سو؛ متفاوت از دیگران است. در سال 74 مسؤولیت اداره کل پژوهش معاونت سینمایی ارشاد را به او واگذار کردم و‌لی اعتراف می‌کنم که شناخت من در آن زمان بسیار محدودتر از سال‌های بعد بود.  نادر واقعیت غرب را شناخته و با دانشمندان و نظریه‌پردازان تمدن غرب آشناست و ابزار آنان به‌ویژه در حوزه فیلم؛ مستد و رسانه را به‌خوبی می‌شناسد. طالب‌زاده غرب را به‌درستی تشریح می‌کند و مورد واکاوی و تبیین صادقانه قرار می‌دهد. روشی که اگر به‌خوبی انجام گیرد و نتیجه به مخاطب واگذار شود، کار تمام است!
او سه دهه است که با اعتقاد و انگیزه بالا این فعالیت را انجام داده و خدمات شایسته‌ای را در حوزه فرهنگ و هنر و رسانه به مردم ایران تقدیم کرده است. 
نادر، جدای از برجستگی‌های بالا؛ مبتکر سبک خاصی از گفت‌وگوست که باید در ایران عزیز ما سرمشق باشد. 
آیین گفت‌وگوی نادر بر‌اساس اخلاق، صداقت و هدایت بحث به سمت روشنگری و آگاهی‌بخشی است و این یعنی بالاترین درجه احترام به مردم و مخاطب!
شاید برجسته‌ترین مجموعه گفت‌وگوی او برنامه «راز» است که از شبکه چهار سیما پخش شده است.
نادر، مجاز بود که طیف وسیعی از مهمانان را به آن برنامه دعوت کند. بسیاری از آنان کسانی بودند که به‌دلیل صراحت لهجه و دیدگاه‌های تند و انتقادی‌شان، در برنامه‌های دیگر نتوانستند بدرخشند! ولی در این برنامه درخشیدند!