به هر صورت، سریال مسافران با قصه‌ای فانتزی ــ تخیلی پخش شد و علاوه بر خطرپذیری در انتخاب ژانر و قصه برای مخاطبان بزرگسال، در گزینش بازیگران اصلی هم دست به انتخاب‌های تازه زد. حضور سحر دولتشاهی و حسن معجونی در نقش آدم‌های فضایی در سریالی کمدی تا آن زمان چه برای این نقش‌آفرینان و چه بینندگان تلویزیون، آشنا نبود. معجونی بیشتر در تئاتر شناخته می‌شد و دولتشاهی هم به موفقیت‌های امروزش نرسیده و برای بسیاری چندان مشهور نبود.
در کنار این بازیگران، کمدین‌هایی چون حمید لولایی، شقایق دهقان و... هم حضور داشتند و ترکیب خوبی را برای جلوی دوربین بردن قصه شکل می‌دادند. مسافران که این روزها از شبکه آی‌فیلم‌2 بازپخش می‌شود هنوز هم شاید نتواند کام مخاطبان غریبه را با ژانر تخیلی شیرین کند یا به‌دلیل جلوه‌های ویژه تصویری نه‌چندان باکیفیت، عده دیگری از مخاطبان را هم دلسرد می‌کند اما همچنان در بافت ماجراهای تخیلی قصه، نقدهای اجتماعی بسیاری را مطرح می‌کند که تلخی و شیرینی را توامان دارد. اگر جزو علاقه‌مندان به این‌گونه آثار نباشید هم با دیدن این سکانس‌ها می‌توانید با مسافران، ارتباط برقرار کنید چراکه عادات و رسوم ما زمینی‌ها از نگاه یک فرازمینی مقابلمان نقش می‌بندد و می‌توانیم کاستی‌های آن را بهتر ببینیم. 
این نقدها به‌ویژه در سکانس پایانی هر قسمت با گزارش‌هایی که بهرام با بازی معجونی از زمین برای رئیس می‌فرستد، دیده می‌شود. بیان معجونی در این بخش، آرام و با طمأنینه است و شباهتی به قصه‌گویی دارد که همین شنیدنش را جذاب می‌کند. او کم‌کم متأثر از خلق‌وخوی نوع بشر هم می‌شود و این را می‌توان به مرور از تغییر لحنش در نگارش نامه‌ها دریافت. همین ریزه‌کاری‌ها، این بخش از هر قسمت را به محبوب‌ترین بخش سریالبدل کرده است که هنوز در شبکه‌های اجتماع بازنشر می‌شود و از بهترین منولوگ‌هایی است که با زبانی آمیخته به طنز برای قاب جادو نوشته شدند.

زهره شریفیان - گروه رسانه