هر کشور قابلیت‌های نظامی قابل توجهی را برای اتحاد به ارمغان می‌آورد: فنلاند ارتشی با ذخایر بسیار قابل توجه دارد و سوئد دارای نیروهای هوایی و دریایی قوی، به ویژه نیروهای زیردریایی است. با اضافه شدن جنگنده‌های پیشرفته گریپن سوئد به اف - 35 های سفارش داده شده یا در دست تحویل به نروژ، دانمارک و فنلاند، بیش از 250 جنگنده بسیار مدرن در کل منطقه در دسترس خواهند بود که اگر با هم عمل کنند، نیروی قابل توجهی خواهند بود. کنترل یکپارچه کل منطقه، دفاع از استونی، لتونی و لیتوانی را آسان‌تر می‌کند، زیرا قلمرو و حریم هوایی سوئد به ویژه برای چنین تلاش‌هایی مهم است. بر اساس مطالعات منتشر شده توسط سوئد و فنلاند، این امر بازدارندگی را تقویت می‌کند و احتمال درگیری در آنجا را کاهش می‌دهد. اما شاید مهمترین پیامد الحاق فنلاند و سوئد به ناتو افزایش قدرت سیاسی این اتحاد به عنوان ستون دفاعی اروپا و منطقه فراآتلانتیک باشد. هر دو کشور به تسهیل هماهنگی عمیق‌تر بین اتحادیه اروپا و ناتو کمک می‌کنند و در نتیجه به تقسیم بار بهتر در سراسر اقیانوس اطلس کمک می‌کنند.
فنلاند و سوئد حتی با پیوستن به ناتو، احتمالا مراقب هستند که روسیه را تحریک نکنند. نروژ در سال‌های گذشته موفق شده که یکپارچگی نظامی قوی در ناتو را با سیاست اطمینان‌بخشی به روسیه ترکیب کند و در حال حاضر می‌تواند به خوبی به عنوان یک الگو عمل کند. نیروها و تاسیسات روسیه در شبه جزیره کولا - در مجاورت قلمرو نروژ و فنلاند – قرار دارند و به این دلایل، نه فنلاند و نه سوئد احتمالا به دنبال پایگاه دائمی واحدهای اصلی ناتو در قلمرو خود نیستند و هر دو احتمالا همان ملاحظاتی را در مورد نگهداری تسلیحات هسته‌ای دارند که دانمارک و نروژ هنگام پیوستن به این اتحاد ابراز داشتند.

سعید سبحانی - گروه بین‌الملل