آنچه در کتاب «جاسوس‌بازی 3» به قلم حمید داودآبادی خواهید خواند، نه داستان‌هایی پلیسی به‌شیوه آگاتا کریستی و نه قصه‌هایی هیجانی به‌تقلید از جیمز باند! است. داستان‌های آنها، واقعی یا تخیلی و متعلق به عصر، زمان و مکان خودشان بود. جاسوس‌بازی، ماجراهایی بسیار تلخ است از برخی افراد که خواسته یا ناخواسته، خود را قربانی بیگانگان کردند و در نهایت این‌که هیچ‌کدام از این ماجراها تخیلی، داستان و ساخته‌ و‌ پرداخته ذهن یک داستان‌نویس نیست. همه آنچه خواهید خواند، حوادثی است که چه‌بسا به ریختن خون‌های بی‌گناه بسیاری منجر شده تا دشمنان از دست‌اندازی به کشور عزیزمان ایران ناکام بمانند. در برشی از کتاب جاسوس‌بازی می‌خوانیم: آدولف هیتلر، رهبر نازی که با ایجاد جنگ دوم جهانی، عالم را در کشتار و خیانت فروبرد، می‌گوید: «برای جنگیدن 10گلوله لازم است؛ 9گلوله برای خائنان و فقط یک گلوله برای دشمن.» بعضی‌ها فکر می‌کنند کسی که دکتر یا مهندس شد؛ مخصوصا که مدرکش را از خارج گرفته باشد، کسی کارگردان یا هنرپیشه است و از جشنواره‌های خارجی کلی جایزه گرفته است، کسی که  فوتبالیست است؛ ده‌ها گل ملی‌زده، لژیونر شده و در گران‌ترین تیم‌های خارجی بازی می‌کند،، هر کاری کند از روی فهم، شعور، علم و عقل است و اگر جانش را بدهد در هر زمان، هر حال، هر مکان و برای هر چیز، فدایی وطن است! اما در واقع این‌گونه نیست!