بعد از این‌که مارادونا از ناپل رفت، افتخارات این تیم دیگر تکرار نشد و هواداران بیش از 3 دهه برای فتح اسکودتوی بعدی انتظار کشیدند. آنها با مشکلات مالی بزرگ مواجه شدند، ورشکسته شدند، به سری C سقوط کردند اما دوباره برخاسته و آهنگ قهرمانی سر دادند. نقطه عطف برای این تیم و هوادارانش زمانی رقم خورد که  اورلیو دی لورنتیس در سال 2004 ناپولی را خرید. او می‌دانست که می‌تواند به عشق بی‌قید و شرط ناپلی‌ها برای قهرمانی دوباره تکیه کند چون خودش متولد این شهر بود. پنجشنبه شب و بعد از آن‌که سوت پایان بازی ناپولی و اودینزه زده شده و نتیجه یک بر یک حکم قهرمانی ناپلی‌ها را امضا کرد، می‌شد به راحتی همین عشق بی‌قید و شرط به تیم شهر ناپل را دید.
​​​​​​​ تلاقی نسل جدید و قدیم در این جشن بسیار جذاب بود. نسل قدیمی در حال مرور و مقایسه جشن فعلی با جشن دوران دیه‌گو مارادونای افسانه‌ای بود و نسل جدید در حال تجربه اتفاقی که انتظار برای آن شاید از سن بسیاری از آنها بیشتر بود؛ ادواردو یکی از این هواداران جوان است که فقط 13 سال دارد. او در مورد حس خود گفت: من از فرط شادی گریه کردم چون این یک لحظه تاریخی است. این فقط مردم محلی نبودند که مهمانی می‌گرفتند. هوادارانی از سرتاسر ایتالیا و کشورهایی از جمله فرانسه، اسپانیا و انگلیس به ناپل سفر کردند تا از تماشای این جشن بزرگ لذت ببرند. حالا این جمله بیش از هر زمان دیگری رنگ واقعیت به خودش گرفته که ناپل با فوتبال زندگی می‌کند و نفس می‌کشد. آملیا بوفی، دانشجوی دانشگاهی که برای جشن گرفتن این پیروزی از رم به ناپل سفر کرده است، می‌گوید: به نظر می‌رسد دنیا اینجا متوقف شده است. این مهمانی حداقل تا یک ماه ادامه خواهد داشت. اینجا حس شگفت‌انگیزی وجود دارد. ناپلی‌ها عاشق فوتبال هستند.به نظر می‌رسد این تازه آغاز ماجراجویی‌های ناپولی با رئیس دوست داشتنی‌اش است. این مساله را می‌توان در صحبت‌های دی‌لورنتیس به خوبی مشاهده کرد که در جشن قهرمانی تیمش گفت: امروز نقطه اوج یک انتظار 33 ساله است. این اما پایان کار نیست و ما باید دوباره قهرمان شویم و به دنبال موفقیت در چمپیونزلیگ باشیم.