همه‌ ما احتمالا گپ‌وگفت‌هایی كه در تاكسی، سوپرماركت یا آرایشگاه شكل می‌گیرد را تجربه كرده‌ایم و می‌دانیم از چه جنس و فضایی برخوردارند. اغلب موضوعات داغ روز قابلیت دارند كه در این مواقع بررسی شوند، فرقی هم نمی‌كند طول‌وتفصیل هرکدام چقدر باشد ولی به‌هرحال می‌توان از آن به‌عنوان یك كنش اجتماعی یادکرد. معاشرت و تعاملی كه آدم‌های جامعه را به هم پیوند می‌دهد و آنها را فارغ از اختلاف‌نظرها و سلیقه‌ها همچنان در یك كشتی نگاه می‌دارد. به نظر نباید از این گپ و گفت‌ها خیلی انتظار فنی بودن داشت. اینها بیشتر از این‌كه حل‌المسائل باشند، رشته‌هایی هستند كه ما را با همه‌ اختلاف‌ها به هم پیوند می‌دهند و در كنار هم نگه می‌دارند.
بااین‌حال شاید قادر باشیم با رصد و تحلیل گفتمان‌های جاری به ارزیابی‌ای كلی‌نگر دست پیدا كنیم و بهره‌برداری خوبی از این گفت‌وگوها داشته باشیم. در فضاهایی مثل وسایل حمل‌ونقل عمومی، فروشگاه‌ها و مراكز خدماتی است كه افراد جامعه بدون ملاحظاتی خاص، دغدغه‌های خود را بیان می‌كنند، حال این دغدغه‌ها حاصل عقلانیت باشند یا صرفا تحت تأثیر رسانه‌ها و جامعه‌ای كه آنها را در احاطه دارند به‌هرحال می‌توانند تصویری گویا از جامعه را ارائه كنند.
هر چه دغدغه‌ها و محورهای فكری آحاد مردم با واقعیت‌های جامعه ارتباط نزدیك‌تری داشته باشد، می‌توان انتظار داشت جامعه تصمیمات عقلایی بیشتری را اتخاذ كند، چه در خصوص مناسبات زندگی شخصی و چه در خصوص كنش‌هایی سیاسی- اجتماعی. اگر امروز این‌طور به نظر می‌رسد كه گفتمان‌های جاری در سطح جامعه با واقعیات موجود نزدیکی چندانی ندارند، باید علل آن را در فضای آكادمیك بررسی كرد تا به راه‌حل مناسبی دست‌یافت.
به‌هرحال به نظر می‌رسد برخورداری عموم جامعه از حداقل دانش سیاسی- اجتماعی می‌تواند فاصله میان تحلیل‌های عمومی با واقعیات موجود را به نحو خوبی كاهش دهد.