تورم یك پدیده كاملا پولی است و تنها دولت‌ها قادر به ایجاد آن هستند و ملت‌ها هیچ نقشی در خلق آن ندارند. در واقع یك رابطه مستقیم بین حجم كالاها و خدمات و حجم پول موجود در جامعه و تورم وجود دارد. در كشورهای در حال توسعه مانند ایران دولت‌ها هر وقت در بودجه و درآمدهای خود دچار كسری و كاهش شدند سریعا به بانك مركزی برای انتشار پول فشار وارد كرده‌اند.
به همین دلیل و با افزایش حجم پول و نقدینگی در جامعه لزوما خدمات و كالاهای مختلف در جامعه تولید نمی‌شود و تورم به وجود می‌آید و در طول 50 سال گذشته ایران دچار چنین وضعیتی شده‌است.
متاسفانه مجلس طی سال‌های گذشته قوانینی برای عدم افزایش هزینه‌ها و مخارج دولت وضع نكرده؛ از این رو همواره دولت كسری بودجه داشته‌است كه نتیجه آن انتشار پول و افزایش هزینه‌ كالاهای مورد نیاز مردم و تورم گسترده در كشور بوده و همواره از ارزش پول كشور كاسته شده‌است. از طرف دیگر به دلیل این‌كه هر بانكی متعلق به یك دستگاه و نهاد است خیلی از بانك مركزی پیروی نمی‌كنند. چون دولت‌ها طی چند سال گذشته اصولا به هیچ قاعده و قوانینی پایبند نبوده‌اند تورم در كشورمان ادامه‌دار بوده؛ این در حالی است كه بسیاری از همسایگان‌مان به‌راحتی توانسته‌اند از میزان تورم خود بكاهند و بعضا تورم‌شان تك‌رقمی شود. به عبارت دیگر طی سال‌های گذشته دولت و مجلس به قوانین پایبند نبوده‌اند و هر كاری كه مورد پسندشان بوده‌است انجام داده‌اند.  
 بیشتر نامزدهای ریاست‌جمهوری که وعده تورم تک‌رقمی را داده‌اند نمی‌توانند به درستی تورم را تعریف کنند و حتی چند نفر اقتصاددان پشت حرف‌ها و برنامه‌هایشان نیست، بنابراین نباید انتظار تورم تک‌رقمی در دولت بعدی داشت.
با این حال معتقدم اگر یک دولت‌ملی باسواد در کشور روی کار آید و مجلس شورای اسلامی نیز با آن همکاری لازم را داشته‌باشد، در عرض دو سال این امکان وجود خواهدداشت که نرخ تورم به زیر 5درصد
برسد.