8 سال قبل از آن‌که ضربه سر زین‌الدین زیدان به قفسه سینه مارکو ماتراتزی در فینال جام‌جهانی ۲۰۰۶بنشیند و با خداحافظی تلخ هافبک فرانسوی از جهان فوتبال همراه شود، همگان از ضربه سر او در فینال جام‌جهانی 1998 حرف می‌زدند. فرانسه در فینال آن جام و در حضور 80 هزار تماشاگر در استاد دوفرانس شهر سنت‌دنیس فرانسه، برزیل را با 3 گل درهم کوبید و برای نخستین‌بار فاتح جام‌جهانی شد. سوت پایان نیمه اول که زده شد، زیدان با دو ضربه سر وحشتناک کار را برای خروس‌ها یکسره کرده بود. دو گل تماشایی از مرد سال فوتبال جهان. دو هد سنگین که حتی اجازه تکان خوردن به کلودیو تافارل، گلر نامدار برزیلی‌ها نداد.
فرانسه آن بازی را 3 بر صفر برد. دقیقا 23‌سال پیش در چنین روزی، 12 جولای 1998. فرانسوی‌ها آن شب تا صبح نخوابیدند. درست مثل خودمان بعد از پیروزی مقابل آمریکا در همان جام. جام‌جهانی 1998، برای فوتبال ایران، مثل فوتبال فرانسه خاطرات شیرینی به همراه داشت. صعود به جام‌جهانی بعد از 20‌سال، کسب اولین برد تاریخ فوتبال ایران در ادوار جام‌جهانی و دو نمایش درخشان مقابل یوگسلاوی و آلمان در مرحله گروهی. ایران در آن تورنمنت تیمی قابل احترام بود. آنقدر خوب که بلاژویچ سرمربی آن روزهای کرواسی بگوید اگر یوگسلاوی ایران را ببرد، یک توپ فوتبال را خواهد بلعید!