آمارهای رسمی تعداد تماشاگران دیدار برزیل- اروگوئه را 170 هزار نفر ثبت کرده‌اند اما گفته می‌شود آن روز 210 هزار نفر در ماراکانا شاهد فینال تاریخی جام‌جهانی 1950 بودند. آن بازی بزرگ‌ترین، دراماتیک‌ترین و پر‌سروصداترین مسابقه فوتبال بود که تا آن موقع انجام شده بود. برزیل فقط یک مساوی  برای قهرمانی و بردن جام ژول ریمه می‌خواست و چه اتفاقی از این بهتر که فریاکا در دقیقه 47 گل اول را برای برزیلی‌ها زد. همه چیز برای جشن قهرمانی آماده بود، اما 13 دقیقه کابوس‌وار از راه رسید. ابتدا آلبرتو شیافینو در دقیقه 66 گل مساوی را زد و در دقیقه 79 هم ورزشگاه با گل آلسیدس جیجیا به سکوتی مرگ‌بار غلتید و فرو رفت. برزیل در عین ناباوری 2 بر یک به اروگوئه باخت و بزرگترین حسرت تاریخی فوتبال را برای هوادارانش رقم زد.


بعد از 64 سال زخم ماراکانا برای مردم برزیل بسته شده بود. بسیاری از کسانی در سال 1950 آن شکست تلخ مقابل اروگوئه را به چشم دیده بودند در جام‌جهانی 2014 که برزیل میزبان بود یا دیگر زنده نبودند یا آنقدر پیر بودند که هاله‌ای از آن درام فوتبالی را به یاد می‌آوردند. اما انگار نسلی تازه، آماده بود برای زخمی تازه. برزیل – آلمان در نیمه‌نهایی جام‌جهانی. ورزشگاه مینیرائو در بلوهوریزنته. این کابوس باورکردنی نبود. فقط 29دقیقه از بازی گذشته و همه بهت زده بودند. آلمان 5 – برزیل صفر! آلمان در نیمه دوم 2 گل دیگر هم زد و درست در ثانیه‌های پایانی آن رسوایی بزرگ، اسکار در دقیقه 90 یکی از آن 7 گل را پاسخ داد. آلمان 7 – برزیل یک؛ یک رسوایی بزرگ برای همیشه تاریخ.




حساب بازی با آرژانتین برای برزیلی‌ها همیشه جداست. آنقدر که آنها حاضرند چند فینال را به اروگوئه واگذار کنند اما در مصاف با حریف سنتی خود، آرژانتین بازنده نباشند. در تاریخ رقابت‌های دو تیم، این برای نخستین‌بار بود که برزیل در خانه خودش در فینال کوپا به مصاف آرژانتین می‌رفت. دو فینال قبلی برزیل – آرژانتین در کوپا را برزیلی‌ها برده بودند. اولی سال 2004 در پرو و دومی هم سال 2007 در ونزوئلا. اما این بار ماجرا فرق داشت. آرژانتین باید با مسی قهرمان می‌شد. یک جام، کمترین حق مسی از بازی‌های ملی بود. همین هم شد. مسی در قلب ماراکانا سرانجام طعم قهرمانی را با پیراهن راه راه آرژانتین چشید. او اشک شوق ریخت و نیمار اشک افسوس. بامداد دیروز یک شکست دراماتیک دیگر در تاریخ فوتبال برزیل ثبت شد.