جشنواره فیلم عمار چگونه تاسیس شد؟
یک رویداد مردمی در سینمای ایران
طالب زاده سینما خوانده بود، آن هم در آمریکا یعنی کشوری که قلب هنر صنعت سینما در جهان شناخته میشود. به همین دلیل دانش و احاطه او به موضوع سینما، محدود به دیدن فیلم یا تجربههای محدود فیلمسازی نبود بلکه او بینشی عمیق درباره موضوع سینما و نیز وانمایی رسانهای در دوران مدرن داشت. به همین دلیل نقش و اهمیت راهبردی سینما را برای پیشبرد ایدههای جهان بینیهای مختلف میدانست. او به ذات سینمای ایران واقف بود و میدانست در حلقههای مختلف تولید و توزیع سینمای ایران، جریانی قرار دارد که با جمهوری اسلامی و تفکر امام سازگاری چندانی ندارد.
طالبزاده و گروهی از همفکرانش در دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی به این نتیجه رسیدند که باید نظام فعلی سینمای ایران را تغییر دهند. این تغییر البته ساده نبود و نیست، جنگیدن با سینمای بدنه که شبکه پیچیده و چندین ساله خود را در سینمای ایران به وجود آورده است، کار سادهای نیست و نخواهد بود و در مدتی کوتاه و پنج سال و 10 سال ممکن نخواهد بود.
بر این اساس بود که یک جشنواره سینما با تکیه بر وجه مردمی سینما شکل گرفت، جشنوارهای که به نام عمار، صحابی بصیر و شهید پیامبر، خوانده شد تا نمادی از بصیرتافزایی در فضای هنر و فرهنگ کشور باشد. جشنواره سینمای مردمی عمار چند بخش دارد و همزمان آنها را پیش میبرد. یک بخش از عمار به معرفی و تشویق آثار برجسته سینمای مردمی و مستند اختصاص دارد. در این بخش، سینماگران جوان و دردمند سراسر کشور در موضوعاتی که با درد و رنج مردم کشور گره خورده است، فیلمهای مستند میسازند و در بخش مسابقه این آثار به نمایش در میآیند و نقد و بررسی میشوند.
از سوی دیگر جشنواره سینمایی عمار، یک سازوکار برای اکران سراسری آثار سینمایی متعهد و مستند تدارک دیده است. در این ساز و کار فیلمها در مساجد ،حسینیهها و امکان عمومی برای مردم به نمایش در میآید. افرادی که توانایی پخش فیلم برای مردم دارند، میتوانند در این جشنواره ثبتنام کنند و با استفاده از امکانات عمار، آثار سینمایی مورد تأیید را برای عموم مردم پخش کنند.
عمار از همان اولین دوره این جشنواره در سال۸۹ با به هم زدن قواعد بازی «حاشیه ـــ مرکز» حدود 20 اثر را همزمان در ۳۰ نقطه ایران اکران کرد. این رویکرد در همه دورههای بعدی جشنواره ادامه یافت و مستحکمتر از قبل ادامه یافت.
طالب زاده در دوران مختلف برگزاری جشنواره، یکی از چهرههای اصلی در ایده پردازی و برگزاری آن بود و به واسطه حضور وی در این جشنواره، اتفاقات مهمی هم در آن افتاد.
به عنوان مثال، او سال 1395 در مقام دبیر جشنواره با میگل لیتین، فیلمساز مشهور ضدکودتای اهل شیلی دیدار کرد و بر ایجاد روابط سینمایی میان فیلمسازان متعهد و دغدغهمند در سراسر جهان تأکید کرد. در دوره اخیر جشنواره هم او دبیر جشنواره بود اما در شب برگزاری مراسم دچار بیماری شد و کارش به بیمارستان کشید و سرانجام روز جمعه درگذشت.
بر این اساس بود که یک جشنواره سینما با تکیه بر وجه مردمی سینما شکل گرفت، جشنوارهای که به نام عمار، صحابی بصیر و شهید پیامبر، خوانده شد تا نمادی از بصیرتافزایی در فضای هنر و فرهنگ کشور باشد. جشنواره سینمای مردمی عمار چند بخش دارد و همزمان آنها را پیش میبرد. یک بخش از عمار به معرفی و تشویق آثار برجسته سینمای مردمی و مستند اختصاص دارد. در این بخش، سینماگران جوان و دردمند سراسر کشور در موضوعاتی که با درد و رنج مردم کشور گره خورده است، فیلمهای مستند میسازند و در بخش مسابقه این آثار به نمایش در میآیند و نقد و بررسی میشوند.
از سوی دیگر جشنواره سینمایی عمار، یک سازوکار برای اکران سراسری آثار سینمایی متعهد و مستند تدارک دیده است. در این ساز و کار فیلمها در مساجد ،حسینیهها و امکان عمومی برای مردم به نمایش در میآید. افرادی که توانایی پخش فیلم برای مردم دارند، میتوانند در این جشنواره ثبتنام کنند و با استفاده از امکانات عمار، آثار سینمایی مورد تأیید را برای عموم مردم پخش کنند.
عمار از همان اولین دوره این جشنواره در سال۸۹ با به هم زدن قواعد بازی «حاشیه ـــ مرکز» حدود 20 اثر را همزمان در ۳۰ نقطه ایران اکران کرد. این رویکرد در همه دورههای بعدی جشنواره ادامه یافت و مستحکمتر از قبل ادامه یافت.
طالب زاده در دوران مختلف برگزاری جشنواره، یکی از چهرههای اصلی در ایده پردازی و برگزاری آن بود و به واسطه حضور وی در این جشنواره، اتفاقات مهمی هم در آن افتاد.
به عنوان مثال، او سال 1395 در مقام دبیر جشنواره با میگل لیتین، فیلمساز مشهور ضدکودتای اهل شیلی دیدار کرد و بر ایجاد روابط سینمایی میان فیلمسازان متعهد و دغدغهمند در سراسر جهان تأکید کرد. در دوره اخیر جشنواره هم او دبیر جشنواره بود اما در شب برگزاری مراسم دچار بیماری شد و کارش به بیمارستان کشید و سرانجام روز جمعه درگذشت.