
مضحکه رژیم صهیونیستی
طبیعی و مورد انتظار بود که سازندگان سریال اسرائیلی «تهران» به آن یک فصل و شکست خلبانان رژیم صهیونیستی در بمباران رآکتورهای هستهای ایران بسنده نکنند و فصل دوم آن را هم بسازند و روانه بازار جهانی کنند. ویترین و ظواهر امر نشان میداد سازندگان این مجموعه تلویزیونی، انگار با دست پر برگشتهاند و مشارکت اپل تیوی پلاس برای ساخت سریال و حضور گلن کلوز، بازیگر هالیوودی - با هشت بار نامزدشدن در اسکار و البته هشت بار ناکامی در این زمینه، میان بازیگران زن رکورددار است- از مهمترین نشانههای دورخیز اسرائیلیها برای ارتقای کیفی اثر و جلب توجه بیشتر آن محسوب میشد اما زهی خیال باطل که حتی این قبیل ترفندها هم برای بهبود کیفیت سریال مؤثر واقع نشده و بهجز ایجاد حس کنجکاوی میان برخی تماشاگران خارجی، با هیچ دستاوردی همراه نیست. سریال تهران، کماکان با همان دستفرمان ابلهانه و تصنعی فصل اول پیش میرود و همه ماجراجوییهای سطحی و خامدستانهاش، دردی از ناخوشی مضمونی و ساختاری قصه دوا نمیکند.
سریال تهران در همین دو فصل تولید شده تا اینجا و قطعا تا پایان مجموعه، چیزی جز تسویه حساب عقدهگشایانه رژیم صهیونیستی و شکستش در منطقه از ایران و حزبا... و جبهه مقاومت نیست اما شتابزدگی در کینهتوزی سیاسی و رصد ناکافی و کژفهمی در تحلیل و اجرای احمقانه، منجر به کمدی ناخواسته و مفرحی شده است. درست مثل همان تیتری که برای گزارشی درباره فصل اول سریال در شماره 16 تیر 99 جامجم انتخاب کرده بودیم؛«یه روز یه اسرائیلیه...! »(خنده حضار)
امید رحمانی - گروه فرهنگ و هنر