گفت‌وگوی «جام‌جم» با پرویز ربیعی، دوبلور پیشکسوت:
همیشه عاشقانه کار کردم
پرویز ربیعی یکی از گویندگان پیشکسوت حوزه دوبلاژ کشور است که از دهه۴۰ وارد کار گویندگی فیلم شده. او ازجمله گویندگانی است که به‌عنوان نسل قدیمی شناخته می‌شود و از شاگردان زنده‌یاد احمد‌رسول‌زاده یعنی یکی از نسل‌اولی‌های این پیشه است. ربیعی طی بیش از پنج دهه حضورش در دوبله، نقش‌های زیادی را گفته که به‌دلیل تعدد و تنوع، بسیاری از آنها را به خاطر ندارد. برخی از گویندگان هنر دوبله در ایران هستند که به قول خودشان عادت ندارند نقش را به خاطر بسپارند و خود را مریض نقش نمی‌کنند. ربیعی در فیلم‌ها و کارتون‌های بسیاری به‌جای شخصیت‌های متفاوت صحبت کرده که می‌توان به استیو مک‌کوئین در «دزدی سنت‌لویی» یا فیلم «هفت دلاور»، «شکارچی تبهکاران» و ... اشاره کرد. از کارتون‌های او می‌توان به «پت پستچی»، «وروجک و آقای نجار» و... اشاره کرد. به بهانه روز جهانی پست با او درباره گویندگی پت پستچی گپ کوتاهی زدیم که در ذیل می‌خوانید.
پرویز ربیعی، گوینده قدیمی درباره خاطراتش از دوبله این کارتون این‌طور به جام‌جم می‌گوید: راستش خاطرات زیادی از این کارتون دارم. به یاد دارم یک سریال خوب و آموزنده برای بچه‌ها بود و همه با علاقه پای سریال می‌نشستند و آن را دوست داشتند. در کنار بچه‌ها، بزرگ‌ترها هم می‌نشستند و این کارتون را می‌دیدند. البته باید به این موضوع هم اشاره کنم که همه دوبلورها برای دوبله این کارتون زحمت زیادی‌کشیدند. وی ادامه می‌دهد: سری اول و دوم این کارتون با مدیریت دوبلاژ ژاله علو انجام شد و سری‌های بعدی آن مدیریت دوبلاژ به عهده مهوش‌افشاری بود. ولی آنچه در دوبله این سریال به یاد دارم این بود که بین همه مردم حسابی گل کرده بود و کارتون پت پستچی را دوست داشتند، چون شخصیت پت که پستچی قصه بود و هربار برای بردن نامه‌ها با مشکلاتی روبه‌رو می‌شد برای همه دوست‌داشتنی و شیرین بود. البته لطف خدا بود که این سریال در میان مردم گل کرد و آن را دوست داشتند.
این گوینده با اشاره به این‌که همه کارهایش را عاشقانه دوبله می‌کرد، توضیح می‌دهد: تلاش کردم همیشه با عشق کارهایم را انجام دهم تا به دل مردم بنشیند. ضمن این‌که همیشه سعی کرده‌ام در کارهایم تیپ‌سازی داشته باشم تا هر رلی که می‌گویم برای مردم متفاوت باشد. ضمن این‌که دوبله کارتون همیشه برایم جذابیت داشته و من را به سمت خود کشانده است، چون کارتون، باور‌ها و رویاهای غیرممکن هر فرد را زنده می‌کند و برای لحظاتی ما را به دوران کودکی می‌برد و همیشه تخیل‌های کودکانه را برایمان حقیقی جلوه می‌دهد. به همین دلیل کارتون را دوست دارم. وی با اشاره به ورودش به دوبله و گویندگی در کارهای کودک، خاطرنشان کرد: در ابتدا باید بگویم از 12سالگی با کتاب بزرگ شدم و قلم خوبی در نویسندگی داشتم به همین دلیل همیشه برای بیشتر همکلاسی‌هایم من انشاء می‌نوشتم، از همان جا بود که فکر گویندگی به سرم زد و مدام به سینما می‌رفتم تا صدای دوبلورها را بشنوم. در بیرون از محیط دوبله دوستان زیادی داشتم که در نهایت یکی از دوستانم مرا به پرویز بهرام و احمد رسول‌زاده معرفی کرد و از آن پس بود که کار گویندگی را آغاز کردم.
فاطمه عودباشی - گروه رسانه
