مواضع ریاکارانه آلمان علیه ایران
آلمانی‌ها این سال‌ها عادت کردند که به نقش منفی بازی کردن خود در سناریوی خصومت‌ورزی علیه ملت ایران ادامه دهند؛ گویی قانون نانوشته بین اروپایی‌ها وجود دارد که هر کشوری به‌خصوص تروئیکا در هر دوره‌ای گوی سبقت را در دشمنی با جمهوری اسلامی برباید و به اسم دفاع از ملت‌ها و حقوق بشر دست به اقداماتی بزنند که نتیجه آن جز اعمال فشار بر مردم ایران نیست.
تازه‌ترین دستاورد این بازی فراخوان سفیر جمهوری اسلامی ایران در برلین به وزارت خارجه آلمان برای اعلام اعتراض مقامات این کشور به علت اعدام یکی از اغتشاشگران است. آلمانی که تا همین امروز هم درگیر شورش‌های خیابانی است و با خشونت با مردمی که در اعتراض به برخی از سیاست‌های دولت این کشور دست به تجمع زده‌اند برخورد می‌کند و طبعا اگر از سوی دیگر کشورها مورد اعتراض قرار گیرد آن را دخالت در امور داخلی خود می‌داند. جمهوری اسلامی ایران و آلمان صرف نظر از خاطره تلخ دوران جنگ تحمیلی و حمایت آلمانی‌ها از عراق با فروش سلاح شیمیایی، سوابق و گذشته نسبتا خوبی با هم دارند. این تعاملات علاوه بر حوزه‌های سیاسی، موضوعات فرهنگی و تجاری را هم در‌بر می‌گرفت اما به‌نظر می‌رسد که به یک‌باره این کشور اروپایی با ریاکاری قصد نادیده گرفتن این پیوندها را دارد؛ نکته‌ای که مورد تاکید حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه کشورمان هم قرار گرفت و او در صفحه شخصی خود نوشت: آلمان قلمرو و امنیت خود را در این موارد خط قرمز می‌داند اما به روش ابزاری، این پدیده‌های شوم را در ایران ترغیب کرده و مبارزه مشروع ما علیه آنها را ریاکارانه تقبیح می‌کند.
در همین زمینه محمدرضا مرشدزاده، کارشناس ارشد حوزه روابط بین‌الملل درباره چرایی این رفتار مقامات آلمانی به جام‌جم گفت: رویکردهایی که کشورهای اروپایی به‌خصوص تروئیکا نسبت به جمهوری اسلامی در پیش گرفتند، ناشی از تقسیم کاری است که از‌سوی آنها صورت می‌گیرد و این نقش هم به‌صورت مقطعی از سوی انگلیس، فرانسه و آلمان به‌صورت دست به دست می‌چرخد.
فشار برای عقب‌نشینی ایران
وی ادامه داد: تصور دولت‌های اروپایی این است به‌واسطه مراودات تجاری، بازرگانی، اقتصادی و صنعتی که بین ما و این کشورها برقرار است، اعمال فشار بیشتر روی جمهوری اسلامی و اعلام تحریم می‌تواند ایران را برای عقب‌نشینی از مواضعش تحت‌تاثیر قرار دهد.
این کارشناس مسائل سیاست خارجی، اختلافات داخلی در آلمان و درگیر شدن دولت این کشور با اعتراضات مردمی را یکی دیگر از دلایل رفتار جدید مقامات این کشور دانست و تصریح کرد: با توجه به این‌که آلمانی‌ها از شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی موجود رنج می‌برند و برای بیان اعتراضات خود دست به تجمع زده‌اند، طبعا مقامات دولتی هم برای انحراف افکار‌عمومی در داخل و خارج از کشورشان و معطوف کردن آن به سمت مسائل ایران به فرافکنی روی آورده‌اند.
اقدامات دیپلماتیک پیش‌رو
سفیر پیشین ایران در دانمارک درباره نوع واکنش ایران در مورد چنین اقداماتی خاطرنشان کرد: در حوزه دیپلماتیک طبعا یکی از راه‌ها، واکنش اعتراض‌آمیز در قالب انتشار بیانیه و همچنین احضار سفیر است اما در عین حال این امکان هم فراهم است که ما از طریق مجامع بین‌المللی اقدام کنیم و با طرح شکایت نسبت به چنین رویکردهایی از سوی آلمان و دیگر کشورهای اروپایی، این رویه را به‌عنوان دخالت در امور داخلی دیگر کشورها مطرح کنیم.
بهره‌گیری از ظرفیت دیپلماسی عمومی
مرشدزاده با بیان این‌که متاسفانه در حوزه دیپلماسی عمومی نتوانستیم از ظرفیت‌های موجود به نحو مطلوب بهره ببریم، گفت: برخی از سفارتخانه‌ها و سفیران ما در این حوزه فعالیت کمی دارند. این در‌حالی است که سفرا و نمایندگان دیپلماتیک ما هم می‌توانند از طریق رسانه و ارتباطات در کشورهای محل خدمت خود به تشریح سیاست‌های داخلی ایران و تبیین مواضع جمهوری اسلامی بپردازند و هم با شناخت و اشراف کافی نسبت به ساختار سیاسی آن کشورها با نهادهای سیاسی، احزاب، نمایندگان و اعضای پارلمان و مجموعه نخبگانی تعامل برقرار و آنها را نسبت به فضای داخلی ایران آگاه کنند. طبعا بخشی از نیروهای سیاسی آن کشورها نسبت به سیاست‌های داخلی و خارجی دولت مستقر انتقادهایی دارند و با آنها در برخی از مسائل همسو نیستند. در چنین شرایطی استفاده از ظرفیت این گروه‌های سیاسی می‌تواند به روشن شدن افکار عمومی آن کشورها نسبت به ایران بسیار موثر باشد.
در همین زمینه محمدرضا مرشدزاده، کارشناس ارشد حوزه روابط بین‌الملل درباره چرایی این رفتار مقامات آلمانی به جام‌جم گفت: رویکردهایی که کشورهای اروپایی به‌خصوص تروئیکا نسبت به جمهوری اسلامی در پیش گرفتند، ناشی از تقسیم کاری است که از‌سوی آنها صورت می‌گیرد و این نقش هم به‌صورت مقطعی از سوی انگلیس، فرانسه و آلمان به‌صورت دست به دست می‌چرخد.
فشار برای عقب‌نشینی ایران
وی ادامه داد: تصور دولت‌های اروپایی این است به‌واسطه مراودات تجاری، بازرگانی، اقتصادی و صنعتی که بین ما و این کشورها برقرار است، اعمال فشار بیشتر روی جمهوری اسلامی و اعلام تحریم می‌تواند ایران را برای عقب‌نشینی از مواضعش تحت‌تاثیر قرار دهد.
این کارشناس مسائل سیاست خارجی، اختلافات داخلی در آلمان و درگیر شدن دولت این کشور با اعتراضات مردمی را یکی دیگر از دلایل رفتار جدید مقامات این کشور دانست و تصریح کرد: با توجه به این‌که آلمانی‌ها از شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی موجود رنج می‌برند و برای بیان اعتراضات خود دست به تجمع زده‌اند، طبعا مقامات دولتی هم برای انحراف افکار‌عمومی در داخل و خارج از کشورشان و معطوف کردن آن به سمت مسائل ایران به فرافکنی روی آورده‌اند.
اقدامات دیپلماتیک پیش‌رو
سفیر پیشین ایران در دانمارک درباره نوع واکنش ایران در مورد چنین اقداماتی خاطرنشان کرد: در حوزه دیپلماتیک طبعا یکی از راه‌ها، واکنش اعتراض‌آمیز در قالب انتشار بیانیه و همچنین احضار سفیر است اما در عین حال این امکان هم فراهم است که ما از طریق مجامع بین‌المللی اقدام کنیم و با طرح شکایت نسبت به چنین رویکردهایی از سوی آلمان و دیگر کشورهای اروپایی، این رویه را به‌عنوان دخالت در امور داخلی دیگر کشورها مطرح کنیم.
بهره‌گیری از ظرفیت دیپلماسی عمومی
مرشدزاده با بیان این‌که متاسفانه در حوزه دیپلماسی عمومی نتوانستیم از ظرفیت‌های موجود به نحو مطلوب بهره ببریم، گفت: برخی از سفارتخانه‌ها و سفیران ما در این حوزه فعالیت کمی دارند. این در‌حالی است که سفرا و نمایندگان دیپلماتیک ما هم می‌توانند از طریق رسانه و ارتباطات در کشورهای محل خدمت خود به تشریح سیاست‌های داخلی ایران و تبیین مواضع جمهوری اسلامی بپردازند و هم با شناخت و اشراف کافی نسبت به ساختار سیاسی آن کشورها با نهادهای سیاسی، احزاب، نمایندگان و اعضای پارلمان و مجموعه نخبگانی تعامل برقرار و آنها را نسبت به فضای داخلی ایران آگاه کنند. طبعا بخشی از نیروهای سیاسی آن کشورها نسبت به سیاست‌های داخلی و خارجی دولت مستقر انتقادهایی دارند و با آنها در برخی از مسائل همسو نیستند. در چنین شرایطی استفاده از ظرفیت این گروه‌های سیاسی می‌تواند به روشن شدن افکار عمومی آن کشورها نسبت به ایران بسیار موثر باشد.
