شاید مشکلی که در مورد شغل زنان خانه‌دار مد نظر قرارمی‌گیرد این است که به نظر می‌رسد زنان خانه‌دار افراد بیکاری هستند درصورتی‌که اگر تنها نقش تربیت فرزندان را در نظر بگیریم می‌تواند بخش مهمی از هزینه‌های خانواده را تشکیل دهد.  کار خانه هیچ‌گاه پایانی ندارد، این را می‌شود در کلام و صحبت‌های زنان خانه‌دار هر روز شنید. این درحالی‌است که خانه‌داری به معنای واقعی شغل به حساب نمی‌آید.  هرچند در قانون مفهوم «نفقه» به همین دلیل وضع‌ شده اما نکته اینجاست که کارهای خانه آن‌قدر یکنواخت شده که در جوامع سنتی این کارها به‌عنوان وظایف و نقش‌های زنان در خانه به‌شمار می‌رود.  هرچند امروزه خانه‌داری، از شکل سنتی آن فاصله گرفته و زندگی مدرن شهری از جهاتی از رنج‌های آن کاسته، بااین‌حال بسیاری از امتیازات عاطفی و منزلتی آن را نیز ربوده، تاجایی‌که بسیاری از زنان خانه‌دار، خانه‌داری را شغلی پرزحمت، یکنواخت و کم‌اثر تلقی می‌کنند.
​​​​​​​امروزه در بیشتر کشورها، زنان خانه‌دار افراد فعالی به‌شمار می‌آیند اما متأسفانه نوع فعالیت، میزان انرژی و ارزش اقتصادی کار زنان ایرانی روشن نیست. ازاین‌رو براساس تحقیقات علمی، باید ارزش اقتصادی کار زنان در خانه محاسبه شود. در جوامع سنتی که درآمد خانواده در دست مرد خانواده است اصولا مردان قدرت بیشتری دارند و از انجام کارهای روتین خانه سر باز می‌زنند اما در خانواده‌هایی که زن‌وشوهرها نگرش تساوی‌طلبانه دارند، به همان نسبت نیز تقسیم‌کار برابرتری خواهند داشت. در نقطه مقابل هرقدر که ایدئولوژی جنسیتی زوجین سنتی‌تر باشد، مردان کمتر در کار خانگی مشارکت می‌کنند. برخی دیدگاه‌ها ماهیت خانه‌داری را یکنواخت و غیرعادلانه می‌دانند. از سوی دیگر تصور می‌شود که خانه‌داری وظیفه‌ای است برای خانم‌ها که در منزل انجام می‌دهند و همین امر موجب افسردگی، وسواس، احساس اضافه‌بودن، بی‌هدفی و پوچی، نارضایتی از زندگی زناشویی و... زنان خانه‌دار می‌شود. 

ملیحه محمودخواه - گروه جامعه