گزارشی از حال و هوای شهرهای اوکراین در سایه جنگ
زندگی در تعلیق
ایستگاه قطار خارکف، در شمال شرقی اوکراین در نزدیکی مرز روسیه، ساختمانی غول‌پیکر به سبک امپراتوری استالینیستی است که بسیار پرزرق و برق و آراسته است. به محض پیاده شدن از قطار و خروج از ایستگاه، در میان انبوهی از رانندگان تاکسی قرار می‌گیرید که برخلاف تاکسی‌ها در بیشتر نقاط جهان، این رانندگان پیشنهاد نمی‌دهند شما را به شهر ببرند. در عوض آنها قول می‌دهند شما را تا مرز یا 80کیلومتری بلگورود (نزدیک‌ترین شهر روسیه) برسانند. در کشورهای در حال جنگ همیشه این‌گونه است: سفرهایی که قبلا آسان، سریع و ارزان بودند، پیچیده و گران می‌شوند. مردم قبلا بین اوکراین و روسیه از طریق هوایی یا راه‌آهن رفت و آمد می‌کردند اما پرواز هواپیماها متوقف شده و قطار کی‌یف - مسکو نیز دیگر فعالیت نمی‌کند. جنگ، خارکف (دومین شهر بزرگ اوکراین) را از یک مرکز منطقه‌ای به یک ایستگاه بین راهی تبدیل کرده‌است.
دنیس کوبزین، مدیر مؤسسه تحقیقات اجتماعی خارکف می‌گوید: «اینجا همیشه یک شهر مرزی بود. هشت سال پیش، تلاشی برای ایجاد جمهوری خلق خارکف صورت گرفت. در یکم مارس 2014، چند روز پس از این‌که رئیس‌جمهور سابق اوکراین، ویکتور یانوکوویچ، از کشور گریخت و درست زمانی که نیروهای روس در حال اشغال کریمه بودند، یک نفر پرچم روسیه را به رنگ سفید، آبی و قرمز بر فراز ساختمان دولتی منطقه‌ای خارکف قرار داد اما کمتر از یک ساعت بعد، پرچم اوکراین با پرچم آبی و زرد جایگزین شد.
کوبزین 49 ساله است. او از کودکی در خارکف زندگی می‌کند و بیش از 20سال است در آنجا به بررسی افکار عمومی می‌پردازد. هشت سال پیش خارکف شهری بسیار متفاوت بود. بسیاری از ساکنان پیوندهای خانوادگی، فرهنگی و اقتصادی قوی با روسیه داشتند. کوبزین گفت از آن زمان به بعد، خارکف تحت یک فرآیند وطن‌پرستی قرار گرفته‌است.
در مقایسه با دونتسک و لوهانسک، خارکف در حال رونق است. این شهر بیش از 350 هزار آواره از مناطق «بی‌حکومت» را جذب کرده‌است.
الکساندرا ناریژنا، یک برنامه‌ریز شهری که دو سال پیش پویش ناموفقی را برای شهردار شدن اجرا کرد، می‌گوید از زمان شروع تنش‌ها، یک حس غیرقابل پیش‌بینی ایجاد شده‌است. او توضیح می‌دهد:«مثل این است که ما در حال زندگی موقت هستیم. در ساخت تمام مسکن‌های شهر از ارزان‌ترین مواد استفاده می‌شود به شکلی که گویا این مسکن‌ها به صورت موقت ساخته می‌شوند. حتی پروژه‌های سرمایه‌ای مانند بازسازی 70میلیون دلاری باغ‌وحش شهر (قدیمی‌ترین باغ‌وحش در اوکراین) هم به همین شکل انجام می‌شوند.
ناریژنا، 37ساله در خانه‌ای زندگی می‌کند که پدربزرگش ساخته‌است. قبل از سال 2014، زندگی حرفه‌ای و فکری او با روسیه گره خورده‌بود؛ «مسکو دارای مراکز مطالعات شهری و مراکز هنر معاصر است.» او افزود: ما برای همه نمایشگاه‌های معماری به آنجا می‌رفتیم و کتاب می‌خریدیم اما اکنون وقتی یک کتاب سفارش دهید باید ماه‌ها منتظر آن باشید.
اوکراین غربی و اوکراین شرقی
در حال حاضر در برخی تحلیل‌ها، اوکراین به دو بخش تقسیم می‌شود: غرب اوکراینی‌زبان و شرق روسی‌زبان، بنابراین غرب طرفدار غرب است در حالی که شرق طرفدار روسیه است. البته بیشتر مردم اوکراین غربی در خانه و مدرسه با زبان اوکراینی صحبت می‌کنند، و بیشتر مردم اوکراین شرقی در خانه و تا همین اواخر در مدرسه با زبان روسی بزرگ شده‌اند. اکثر اوکراینی‌ها می‌توانند به طور روان بین دو زبان جابه‌جا شوند. (زبان‌ها به هم مرتبط هستند اما ممکن است برای همه قابل فهم نباشند: یک روسی‌زبان که در روسیه زندگی می‌کند زبان اوکراینی را نمی‌فهمد اما اوکراینی‌ها عموما هر دو زبان را می‌فهمند.)کوبزین اما می‌گوید هویت زبانی اوکراینی‌ها از هویت ملی آنها جدا شده‌است و تحقیقات او نشان می‌دهد در هر دو طرف مرز، اکثریت مردم خواهان پایان تنش‌ها هستند.
منبع: نیویورکر
دنیس کوبزین، مدیر مؤسسه تحقیقات اجتماعی خارکف می‌گوید: «اینجا همیشه یک شهر مرزی بود. هشت سال پیش، تلاشی برای ایجاد جمهوری خلق خارکف صورت گرفت. در یکم مارس 2014، چند روز پس از این‌که رئیس‌جمهور سابق اوکراین، ویکتور یانوکوویچ، از کشور گریخت و درست زمانی که نیروهای روس در حال اشغال کریمه بودند، یک نفر پرچم روسیه را به رنگ سفید، آبی و قرمز بر فراز ساختمان دولتی منطقه‌ای خارکف قرار داد اما کمتر از یک ساعت بعد، پرچم اوکراین با پرچم آبی و زرد جایگزین شد.
کوبزین 49 ساله است. او از کودکی در خارکف زندگی می‌کند و بیش از 20سال است در آنجا به بررسی افکار عمومی می‌پردازد. هشت سال پیش خارکف شهری بسیار متفاوت بود. بسیاری از ساکنان پیوندهای خانوادگی، فرهنگی و اقتصادی قوی با روسیه داشتند. کوبزین گفت از آن زمان به بعد، خارکف تحت یک فرآیند وطن‌پرستی قرار گرفته‌است.
در مقایسه با دونتسک و لوهانسک، خارکف در حال رونق است. این شهر بیش از 350 هزار آواره از مناطق «بی‌حکومت» را جذب کرده‌است.
الکساندرا ناریژنا، یک برنامه‌ریز شهری که دو سال پیش پویش ناموفقی را برای شهردار شدن اجرا کرد، می‌گوید از زمان شروع تنش‌ها، یک حس غیرقابل پیش‌بینی ایجاد شده‌است. او توضیح می‌دهد:«مثل این است که ما در حال زندگی موقت هستیم. در ساخت تمام مسکن‌های شهر از ارزان‌ترین مواد استفاده می‌شود به شکلی که گویا این مسکن‌ها به صورت موقت ساخته می‌شوند. حتی پروژه‌های سرمایه‌ای مانند بازسازی 70میلیون دلاری باغ‌وحش شهر (قدیمی‌ترین باغ‌وحش در اوکراین) هم به همین شکل انجام می‌شوند.
ناریژنا، 37ساله در خانه‌ای زندگی می‌کند که پدربزرگش ساخته‌است. قبل از سال 2014، زندگی حرفه‌ای و فکری او با روسیه گره خورده‌بود؛ «مسکو دارای مراکز مطالعات شهری و مراکز هنر معاصر است.» او افزود: ما برای همه نمایشگاه‌های معماری به آنجا می‌رفتیم و کتاب می‌خریدیم اما اکنون وقتی یک کتاب سفارش دهید باید ماه‌ها منتظر آن باشید.
اوکراین غربی و اوکراین شرقی
در حال حاضر در برخی تحلیل‌ها، اوکراین به دو بخش تقسیم می‌شود: غرب اوکراینی‌زبان و شرق روسی‌زبان، بنابراین غرب طرفدار غرب است در حالی که شرق طرفدار روسیه است. البته بیشتر مردم اوکراین غربی در خانه و مدرسه با زبان اوکراینی صحبت می‌کنند، و بیشتر مردم اوکراین شرقی در خانه و تا همین اواخر در مدرسه با زبان روسی بزرگ شده‌اند. اکثر اوکراینی‌ها می‌توانند به طور روان بین دو زبان جابه‌جا شوند. (زبان‌ها به هم مرتبط هستند اما ممکن است برای همه قابل فهم نباشند: یک روسی‌زبان که در روسیه زندگی می‌کند زبان اوکراینی را نمی‌فهمد اما اوکراینی‌ها عموما هر دو زبان را می‌فهمند.)کوبزین اما می‌گوید هویت زبانی اوکراینی‌ها از هویت ملی آنها جدا شده‌است و تحقیقات او نشان می‌دهد در هر دو طرف مرز، اکثریت مردم خواهان پایان تنش‌ها هستند.
منبع: نیویورکر
ضمیمه قاب کوچک
تیتر خبرها
