از زمان تشکیل رژیم صهیونیستی، روندی که برای چند دهه بر مناسبات این رژیم و سایر کشورها حاکم بود به این شکل بود که روزبه‌روز بر قدرت این رژیم افزوده می‌شد و کشورهای عربی که در ابتدا تمام‌قد روبه‌روی رژیم صهیونیستی ایستاده بودند یکی‌یکی در مقابل آن، سر تسلیم فرود آوردند. 
گرچه هنوز هم برخی کشورهای عربی، براساس خاطرات همان سال‌ها مسیر سازش با اسرائیل را دنبال می‌کنند اما عملکرد گرو‌ه‌های مقاومت و واقعیت صحنه در دو دهه اخیر نشان داده که دیگر هیچ نشانه‌ای از اقتدار دهه‌های ابتدایی حیات رژیم صهیونیستی وجود ندارد و این مساله نتیجه ایستادگی‌ای است که گروه‌های مقاومت نظیر حزب‌ا... لبنان، حماس، جهاداسلامی و ... در سال‌های گذشته انجام داده‌اند. 
این گروه‌های مقاومت جنگ‌هایی را با اسرائیل انجام دادند که جنگ 33روزه لبنان و جنگ 22روزه غزه از چشمگیرترین آنها و رژیم‌صهیونیستی در همه این میدان‌ها شکست خورده است. اسرائیلی‌ها در سال‌های گذشته، پنج بار در مرزهای غزه شکست خورده و عقب‌نشینی کرده‌اند و این در حالی است که ارتش اسرائیل در گذشته عادت کرده بود  که به هر جا وارد می‌شود بدون پیروزی برنگردد. به‌عنوان‌مثال وقتی در سال 1982 و قبل از تشکیل حزب‌ا... لبنان، ارتش اسرائیل به لبنان حمله کرد، وارد این کشور شد و بیروت را تسخیر کرد اما پس از شکل‌گیری و افزایش قدرت حزب‌ا...، ارتش رژیم صهیونیستی در سال 2006 به شکلی شکست خورد که مفتضحانه به مرزهای خودش برگشت. این مدل جدید تاکنون ادامه یافته، هر روز بر ابعاد آن افزوده می‌شود و الان می‌توان گفت معادله قدرت به شکلی تغییر کرده که این گروه‌های مقاومت هستند که خواسته‌های خود را به اسرائیل دیکته می‌کنند.

معادلات قدرت، شفاف است

معادله قدرت در منطقه و در آستانه برگزاری راهپیمایی پر خروش روز قدس کاملا شفاف است. در یک سوی این معادله، جبهه‌ای قرار دارد که برای جلوگیری از اضمحلال رژیم صهیونیستی به آب‌و‌آتش می‌زند اما در مقابل، گفتمان مقاومت در منطقه کمترین سنخیتی با سکون و تسلیم در برابر دشمنان ندارد.
دشمنانی که مطابق محاسبات دقیق اتاق‌های فکر و فرماندهان ارشد و کارکشته نظامی خود، درصدد شکست گفتمان مقاومت و تقویت گفتمان سازش بوده و حتی برای دوران سلطه جدید در منطقه برنامه‌ریزی کرده بودند، با قدرت محاسبه‌ناپذیر جبهه مقاومت مواجه شدند؛ قدرتی که آنها را مغلوب و صهیونیست‌ها را در میدان نبرد گفتمانی و نظامی زمینگیر کرد. این دستاورد تاریخی و مهم، مرهون ایمان، مدیریت صحنه نبرد و ابتکار و سرعت عمل در جنگ با رقیب بوده‌است. گفتمان مقاومت حتی با شهادت رزمندگان مقاومت روز به روز، وزین‌تر و استوارتر شده است. عملیات‌ موفقیت آمیز فلسطینیان در عمق اراضی اشغالی و مواجهه قدرتمندانه آنها با دشمن صهیونیستی در میدان نبرد، پیوستی فرهنگی و گفتمانی دارد. هم‌اکنون به برکت خون پاک شهدای مقاومت، این جبهه با تمام توان و قدرت خود هم درمیدان نبرد نظامی با دشمنان ملت‌های مسلمان منطقه و هم در میدان نبرد گفتمانی با طرفداران سازش با رژیم صهیونیستی عرض‌اندام کرده است. درحالی‌که علقه، پیوند و مودت میان طرفداران مقاومت روزبه‌روز در منطقه بیشتر می‌شود، شاهد ایجاد گسست و شکاف میان طرفداران گفتمان سازش و سرسپردگی به دشمنان هستیم.

سرنوشت محتوم گفتمان سازش

در چنین شرایطی سرنوشت گفتمان سازش و متعلقات آن کاملا مشخص است. از زمان اشغال سرزمین فلسطین توسط صهیونیست‌ها، شاهد انعقاد پیمان‌های متعددی باعنوان صلح از سوی اشغالگرایان صهیونیست، جنگ‌طلبان آمریکایی و سازشکاران جهان عرب بوده‌ایم. وجه مشترک همه این پیمان‌ها، نادیده انگاشتن نقش و جایگاه ملت فلسطین و حقوق مسلم آنها از جمله حق بازگشت به سرزمین آبا و اجدادی خود بوده است. مروری بر این پیمان‌ها و سرنوشت آنها به وضوح مشخص خواهد کرد سرنوشت گفتمان سازش در آینده‌ای نزدیک چه خواهد بود.
معامله قرن و عادی سازی روابط اعراب و رژیم‌صهیونیستی ازجمله کلیدواژه‌ها و نمادهای شکست گفتمان سازش در برابر دشمن صهیونیستی محسوب می‌شود. فراموش نکنیم دولت آمریکا، رژیم اشغالگر قدس و بازیگران عربی و اروپایی بارها اقداماتی را درراستای محدود سازی گفتمان مقاومت صورت داده‌اند اما نتیجه‌ای جز شکست و تباهی نصیب آنها نشده است. در یکی از این موارد، کنفرانس آناپولیس در ۲۷نوامبر۲۰۰۷ در آکادمی نیروی دریایی آمریکا ، ایالت مریلند آمریکا و با حضور رهبران مناطق خودگران فلسطینی، رژیم‌اشغالگر قدس و نمایندگان کشورهای عربی برگزار شد. تحلیلگران آمریکایی و اروپایی تاکید داشتند کنفرانس آناپولیس، نخستین مذاکرات همه جانبه و جدی در زمینه دست یافتن به صلحی جامع در منطقه غرب آسیا بود که از سال ۲۰۰۰ تا آن زمان برگزار می‌شد. با این حال، تلاش آمریکا، صهیونیست‌ها و متحدان عربی آنها در مواجهه با جریان مقاومت که به صورت تمام قد در برابر برگزاری این نشست ایستاد با ناکامی و شکست مواجه شد. برگزاری کنفرانس آناپولیس نه‌تنها به تضعیف گروه‌های مقاومت در فلسطین و منطقه منجر نشد بلکه سبب هم افزایی مؤثرتر و گسترده‌تر این گروه‌ها با یکدیگر شد.

خنیف غفاری - بین‌الملل