بهروز عطایی با تیم‌ملی والیبال ایران چه کرد؟
حراج فروتنانه اعتبار
والیبال ایران واقعا چقدر خوش‌شانس است که جزو تیم‌های سقوط‌کننده از لیگ ملت‌های 2022 نخواهد بود، در غیر اینصورت با این نتایجی که می‌گیرد قطعا جزو نامزدهای اول سقوط می‌شد. خوشبختانه فرمول برگزاری این دوره از لیگ ملت های والیبال به این صورت است که به غیر از چهار تیمی که از قبل مشخص شده‌اند قرار نیست هیچ تیم دیگری سقوط کند. بدان معنا که اگر شاگردان بهروز عطایی بقیه بازی‌های خود را هم ببازند باز هم سقوط را تجربه نخواهند کرد. اما اکنون که نتایج تیم‌ملی والیبال ایران را مشاهده می‌کنیم به این نتیجه می‌رسیم که ای‌کاش فرمول سقوط شامل حال تیم ایران هم می‌شد، بلکه کمی به خودشان می‌آمدند و کمتر می‌باختند و بهتر بازی می‌کردند. تیم‌ملی والیبال ایران که در هفته نخست لیگ ملت‌ها دو باخت و دو برد داشت، هفته دوم همین رقابت‌ها را با شکست آغاز کرد. ملی‌پوشان جوان ایران مقابل تیم بلغارستان 3 بر صفر باختند، آن هم در شرایطی که واقعا بد بازی کردند و زمین تا آسمان با آن قدرت اول سال‌های گذشته آسیا تفاوت داشتند. وقتی بهروز عطایی در تیم‌ملی والیبال ایران دست به تغییرات گسترده زد خیلی‌ها خوشحال و بسیار ذوق زده بودند. از جوانگرایی در تیم‌ملی می‌گفتند و مدام هم تاکید می‌کردند که والیبال ایران تا چه زمانی می‌خواهد وابسته به ستاره‌هایی چون موسوی، غفور یا معروف باشد. به هر حال آنچه تا امروز از تیم‌ملی ایران در لیگ ملت‌ها دیده‌ایم ثابت کرد که راه و رسم جوانگرایی این گونه نیست.
جوانگرایی برنامه می‌خواهد و البته تجربه. جوانگرایی به این معنا نیست که در تورنمنت‌هایی مثل لیگ ملت‌های والیبال، بازیکنی بدون تجربه خاص، در ترکیب تیم‌ملی قرار بگیرد.
اصلا بیایید طور دیگری به قضیه نگاه کنیم. همین تیم والیبال بلغارستان که ایران در روز نخست از هفته دوم لیگ ملت‌ها 3 بر صفر به آن باخت مانند ایران با جوانگرایی روبه‌رو شده بود اما این کجا و آن کجا. تیم جوان شده ایران مقابل تیم جوان شده بلغارستان چنان سردرگم و بلاتکلیف بود که انگار با قدرتمندترین تیم والیبال جهان روبه‌رو شده است.
آقای عطایی، کجایی؟
بهروز عطایی ضعف‌های تیم‌ملی را نمی‌بیند؟ انگار اصلا کنار تیم نیست، چون اگر بود قطعا فکری به حال قدرتی‌زن تیم‌ملی می‌کرد. البته تیم ایران در سایر پست‌ها هم ضعف دارد. حتی با نشستن پای تلویزیون و مشاهده بازی‌های تیم‌ملی می‌توان متوجه شد که تیم‌ملی چه ضعف‌هایی دارد اما عطایی انگار تنها کسی است که متوجه این ضعف‌ها نمی‌شود. تعویض‌های بد عطایی ادامه دارد. نه دریافت‌های عبادی‌پور خوب است و نه اسپک‌های اسفندیار. مسافر هم همچنان در زمره بازیکنان ضعیف تیم‌ملی قرار دارد.
او که می‌دانست تیم تحت هدایتش در هفته نخست لیگ ملت‌ها ضعف‌های اساسی و دردسرسازی دارد، چرا چاره‌ای اساسی نکرد؟ به هر حال قرار نیست در هفته دوم لیگ ملت‌ها چیز جدیدی از تیم‌ملی ببینیم. اصلا این‌طور بگوییم که ممکن است اوضاع بدتر هم بشود.
خداحافظ روزهای روشن
تیم‌ملی والیبال ایران از تیمی قدرتمند و درجه یک در سطح جهان به تیمی ضعیف و معمولی تبدیل شده است که دیگر حتی ستاره هم ندارد. اعتباری که والیبال ایران در گذشته ذره ذره و با زحمت به دست آورد به راحتی در حال از بین رفتن است. تیم‌ملی ایران با بهروز عطایی انگار از کیسه خلیفه و به شکلی فروتنانه اعتبارش را به این و آن می‌بخشد. با این شرایط باید بگوییم خداحافظ روزهای روشن. خداحافظ قدرت اول آسیا.
ستاره متولد 2002 بلغارها
جوانگرایی واقعی به این می‌گویند؛ پسر متولد سال 2002، کل تیم ایران را در مشت خودش بگیرد؛ نیکلای نیکولوف، پرامتیازترین بازیکن تیم بلغارستان و میدان، بارها تیم ایران را به زحمت انداخت. او در دیدار با ایران به تنهایی 20 امتیاز گرفت و نشان داد در آینده از ارکان اصلی تیم‌ملی کشورش خواهد بود. نگاهی اجمالی به آمارهای دیدار ایران و بلغارستان نشان می‌دهد روزهای سخت‌تری در انتظار شاگردان بهروز عطایی است. آنها هم در دفاع روی تور از تیم جوان بلغارستان ضعیف‌تر بودند و هم در حمله. در دریافت و توپ‌‌گیری و سرویس هم تیم حریف بهتر بود. خیلی خلاصه بگوییم؛ تیم‌ملی ایران مقابل بلغارستان هیچ حرفی برای گفتن نداشت.
بعد از بازی چه گفتند؟
بهروز عطایی: در ست دوم و سوم زمانی که بازی به سمت برد ایران پیش می‌رفت کم‌تجربگی تیم باعث شد نتیجه را واگذار کنیم.
میلاد عبادی‌پور: بد بازی نکردیم اما به بازی خوب بلغارها باختیم.
هیلدا حسین‌خواه - گروه ورزش
