وی در خصوص انتخاب اسامی و فاکتورهایی که در این قضیه دخیل است، توضیح داد: در داستان‌هایی که ساختار سه‌‌پرده‌ای دارند طبعا مساله‌‌ داستان‌گویی و نشانه‌شناسی بیشتر به کار می‌آید‌. در واقع ما نشانه‌ها را در چارچوب سینمای داستانی پیگیری می‌کنیم. در حالی که فیلمنامه‌هایی که رویکرد مدرن دارند و اصطلاحا به آن خرده پیرنگ گفته می‌شود عملا نشانه‌شناسی یا در آن‌ها وجود ندارد یا خیلی کمرنگ است.
قاسمعلی در خصوص نوشته‌های خودش و اهمیت انتخاب اسامی گفت: اگر بخواهم قصه‌ای بنویسم‌ که ساختار داستان‌گویی دارد به خودی خود، نشانه‌ها هم سراغم‌ می‌آیند. بنابراین برای من هم مهم است که اسم‌هایی را انتخاب کنم که معنایی با درونمایه‌ فیلم و کنشی که شخصیت انجام می‌دهد، داشته باشند. اتفاقا در آخرین فیلمنامه‌ای که در حال نگارش آن هستم شخصیت اصلی‌ داستانم زنی است که اسمی گیلکی دارد و آن نام به درون‌مایه فیلم و به جایگاهی که آن شخصیت در فیلم قرار می‌گیرد اشاره می‌کند. شاید اول کسی متوجه نشود ولی آ‌نهایی که با ادبیات گیلکی و در واقع افسانه‌ای در حوزه‌ گیلان آشنایی داشته باشند، این اسم را با درون مایه‌ فیلم تلفیق می‌کنند و معانی دیگری از دل آن بیرون می‌کشند.