شکی نیست که ما به عنوان اصحاب رسانه، در کنار هواداران پرشور فوتبال ایران، پیشکسوتان و همه کسانی که دل در گرو اعتلای پرچم پر افتخار ایران اسلامی دارند، دلمان می‌خواهد تیم‌ملی در جام‌جهانی موفق باشد، اما مگر با حلوا حلوا کردن، دهان شیرین می‌شود. همدلی ابتدا باید از فدراسیون فوتبال به جامعه تزریق شود اما با شوربختی شاهدیم که قلب فوتبال ایران دچار یک آریتمی بزرگ است. اختلاف نظر در هیات رئیسه فدراسیون فوتبال یک طرف ماجراست و دعوا بر سر صندلی ریاست این فدراسیون هم طرف دیگر ماجرا. مشابه وضعیتی که در ساختمان سئول شاهد هستیم در اردوی تیم‌ملی فوتبال هم مشهود است؛ آنجا که بازیکنان مدتهاست به دو دسته تقسیم شده‌اند. شعار همدلی می‌دهیم درحالی که همین الان اختلاف در تیم‌ملی در اوج خودش قرار دارد. از مصاحبه اخیر مهدی طارمی در باب شلختگی و سو‌ءمدیریت در اردوهای ملی هنوز 4روز هم نمی‌گذرد. 
در همین فضا نفراتی چون علیرضا جهانبخش، کریم انصاری‌فرد، علی کریمی، مرتضی پورعلی گنجی و چندتای دیگر پشت مهدی طارمی هستند و برخی دیگر مثل سردار آزمون، علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل‌زاده و محمد‌حسین کنعانی‌زادگان آن‌ طرف طناب را گرفته‌اند. همه این بکش بکش‌ها را هم اگر ندید بگیریم می‌رسیم به وضعیت بد آماده‌سازی تیم‌ملی، زمان اندک باقیمانده تا جام‌جهانی فوتبال و آن گروهی که هر روز دارد برای اهالی فوتبال ترسناک و ترسناک‌تر می‌شوند. همانطور که مهدی طارمی گفت هیچ کسی دوست ندارد بعد از بازی با آمریکا، حال دل 80 میلیون ایرانی بد باشد. 
هیچ کسی دوست ندارد ایران به عنوان تیم چهارم گروه خود از قطر برگردد و هیچ کسی هم دوست ندارد یک بار دیگر آن دیالوگ معروف و تلخ را بشنود که فلان بازیکن بگوید؛ در چشم من نگاه می‌کردند و به من پاس نمی‌دادند! اینها نگرانی‌های واقعی همه کسانی است که دل در گرو اعتلای پرچم پر افتخار ایران اسلامی دارند و فدراسیون فوتبال، وظیفه دارد از امروز تا جام‌جهانی، هر قدمی را که بر می‌دارد در مسیر برطرف کردن این نگرانی‌ها باشد.