از حدود 8.5میلیون پسر و 8.5میلیون دختر دهه شصتی، 2.1میلیون پسر و 2.1میلیون دختر هنوز مجردند؛ مجردهایی که در بازه‌های سنی 30تا 39سال قرار می‌گیرند. مجرد ماندن این گروه از جوانان دهه‌شصتی، جدا از تبعات فردی که در زندگی آنان دارد،‌ دارای تبعات اجتماعی است و از همه مهم تر در شرایط کنونی جامعه و بحث چالش‌های جمعیتی بر موضوع جمعیت هم تاثیر می‌گذارد. در واقع در سه تا چهارمیلیون زوج نابارور،‌ حدود پنج‌ میلیون نفر از افراد جامعه به دلیل جدایی یا ازدواج نکردن، رفته‌رفته از چرخه باروری و فرزندآوری کنار گذاشته می‌شوند.
 این در حالی است که طبیعتا با ازدواج این گروه از افراد، بی‌آن‌که نیاز به کار فرهنگی خاصی باشد، با افزایش جمعیتی خودخواسته مواجه‌ایم . اما چرا این گروه از جوانان مجرد مانده‌اند؟ برای پاسخ به چرایی مجرد ماندن چیزی نزدیک به پنج میلیون از دهه شصتی‌ها شاید لازم باشد به قوانین و مصوبات زمین مانده کشور در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی نگاهی دوباره بیندازیم. 
یکی از مصوباتی که در صورت اجرا می‌توانست زمینه‌های فرهنگی و اقتصادی ازدواج جوانان را فراهم آورد، قانون تسهیل ازدواج جوانان مصوب سال 84 است. قانونی که از بین تمامی بندهای آن فقط و فقط نامگذاری روز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه (س) به عنوان روز ازدواج اجرایی شده و سایر بندهایش به فراموشی سپرده شده است. اگر قانون تسهیل ازدواج جوانان اجرایی شده بود،‌ بسیاری از دهه شصتی‌هایی که هم اکنون مجردند،‌ سر خانه و زندگی خود بودند.

یگانه شریعت - گروه جامعه