طنز متفاوت به روایت سیدخندان

طنز متفاوت به روایت سیدخندان

وقتی صحبت از یک برنامه شبانگاهی طنز می‌شود، اولین مولفه‌ای که باید به آن توجه کرد، جامعیت مخاطبان آن است. بیشتر خانواده‌ها در لحظات شبانه خود، تلویزیون را مهمان خانه‌های‌شان کرده و به‌عنوان یک عضو جامعه به آن نگاه می‌کنند. به‌همین‌دلیل وقتی قرار است یک برنامه طنز شبانگاهی ساخته شود، توجه به این مخاطبان باید اولویت کار باشد.

شاید یکی از نکاتی که برنامه «سیدخندان» را موفق کرده، همین توجه به طیف متفاوت و مختلفی از مخاطبانی است که شب‌هنگام مقابل تلویزیون می‌نشینند تا تماشاگر چنین برنامه‌ای باشند. کما این‌که در بخش‌های گوناگون ــ از تماشاگر گرفته تا بخش‌های مختلف ــ گروه‌های مختلفی از این مخاطبان حاضر هستند. مثلا در ابتدای برنامه، یکی از نوجوانان اقدام به قرائت قرآن می‌کند و به همین شیوه، پیام معنوی در کنار پیام‌های مختلف مخصوص خانواده بیان می‌شود. شاید پیش از این و در دیگر برنامه‌های طنز شبانگاهی، چنین مسأله‌ای رعایت نشده یا کمتر به آن توجه می‌شد. یعنی گروه سنی کودک‌ونوجوان صرفا برای بازی حاضر می‌شدند یا به‌طورکلی عوامل برنامه قید حضور تماشاگران این سن‌وسال را می‌زنند. 
یکی دیگر از نکات این برنامه، توجه به ریزه‌کاری‌هایی است که شاید کمتر در برنامه‌های شبانگاهی موردتوجه قرار می‌گیرد. مثلا وقتی بخش‌های مختلف برنامه در حال پخش است، زیرنویس کوتاهی به شکل طنز بیان می‌شود که تلاش کرده سبک زندگی ایرانی ــ اسلامی را ترویج دهد. جملاتی مثل «افطاری کم‌کم داره هضم میشه، برو میوه رو بیار» یا «تا مامان حواسش نیست، دستش رو ببوس» شاید در ظاهر ساده به نظر برسد اما در مجموع هم لبخند به لب مخاطب می‌آورد و هم پیام‌های همدلی، محبت و همراهی را به خانواده‌ها منتقل می‌کند. 
البته در اشاره به نکات مهم این برنامه، نباید از سردبیری و اجرای محمدرضا شهبازی غافل شد. این مجری که پیش از این سابقه اجرای برنامه «پاورقی» را به‌عنوان یک برنامه طنز سیاسی در کارنامه خود داشت، حالا در این برنامه و در یک مقیاس بزرگ‌تر، سراغ گونه‌ جدید‌تری از طنز رفته و تلاش کرده آن را به اصول خانواده‌های ایرانی نزدیک‌تر کند. 
بخشی از تیم پاورقی ازجمله محمدامین میمندیان در این برنامه حضور دارند و همین هم باعث شده تا سیدخندان با دست‌فرمانی شبیه به پاورقی جلو برود. البته به نظر می‌رسد که در سیدخندان دست عوامل به‌واسطه زمان بیشتری که در اختیار دارند، بازتر است و همین هم خلاقیت‌های تازه‌تری را رقم زده است. 
نکته دیگری که می‌توان در مورد برنامه سیدخندان اشاره کرد، تنوع بخش‌های مختلف این برنامه است که فاکتور مهم سرگرمی برای خانواده را در پشت خود داشته و باعث می‌شود مخاطبی که چند ساعتی از افطارش گذشته و مقابل تلویزیون نشسته تا سرگرم شود، از این برنامه‌ها خسته نشود. 
نباید این نکته را فراموش کرد که سیدخندان و پاورقی در ادامه سیاست‌هایی است که رسانه‌ملی برای توجه به بحث خانواده در پیش گرفته و تلاش کرده تا با وارد کردن نیروهای جوان و انقلابی، سطح این برنامه‌ها را نسبت به قبل متفاوت کند. کما این‌که برنامه‌های نوروز امسال به اذعان بسیاری از مخاطبان، از حالت سلبریتی‌محور خارج شده و بیشتر به سمت استفاده از نیروهای جدید و توانمند رفته است. به‌طورکلی سیدخندان در این مدت اندکی که روی آنتن رفته، توانسته مخاطبانی هم‌طیف با پاورقی را به خود جذب کند و برای مخاطبان تماشایی شود.

سپیده اشرفی | گروه رسانه