بررسی گزارش تازه اکونومیست از نبرد کار‌کردن از خانه
جنگ‌جهانی بر سر دورکاری
همه‌گیری کووید ــ 19 دورکاری را بیش از هر زمان دیگری افزایش داد و آن را به یک سبک جدید و البته عملی در بسیاری از مشاغل تبدیل کرد. اکنون با پشت سر گذاشتن دوران سیاه کرونا، کارفرمایان می‌خواهند کارمندان‌شان را به محل کار بازگردانند اما کارکنان همچنان ترجیح می‌دهند از خانه کار کنند.
دورکاری زمانی یک توافق دو جانبه میان کارفرما و کارکنان بود اما داده‌های تازه از یک نظرسنجی جهانی نشان می‌دهد که این اجماع تا چه اندازه شکسته شده است. براساس پژوهش دبلیو‌اف‌اچ (گروهی شامل دانشگاه استنفورد، مؤسسه آی‌اف‌اُ و یک اتاق فکر آلمانی) در سراسر جهان طرح‌های دورکاری که توسط کارفرمایان اجرا می‌شود بسیار کمتر از میزانی است که خواست کارکنان است. در این پژوهش احساسات کارکنان تمام‌وقت با حداقل تحصیلات متوسطه در 34 کشور ردیابی شده است.
رؤسای شرکت‌ها از این می‌ترسند که کار تماما از راه دور باعث کاهش بهره‌وری شود، نگرانی‌‌ای که توسط تحقیقات اخیر تقویت شده است. یک مطالعه روی کارکنان «ورود داده» در هند نشان داد کسانی که از خانه کار می‌کنند 18درصد از همتایان خود که در دفتر کار می‌کنند، بهره‌وری کمتری دارند. پژوهشی دیگر نشان داد کارمندان یک شرکت بزرگ آسیایی در خانه 19درصد کمتر از آنها که در دفتر کار می‌کردند بازدهی دارند. سوابق ارتباطی نزدیک به 62 هزار کارمند در مایکروسافت نشان داد که شبکه‌های حرفه‌ای درون شرکت با شروع دورکاری منزوی‌تر شده‌اند.
تمام فشارهایی که کارفرمایان اعمال می‌کنند باعث کاهش اشتهای کارکنان برای دورکاری نشده است. طبق تحقیقات دبلیو‌اف‌اچ، کارکنان می‌خواهند روزهای بیشتری را دورکاری کنند. به طور متوسط کارکنان در سراسر جهان دو روز دورکاری می‌خواهند، یک روز کامل بیشتر از آنچه که اکنون دارند.
تمایل مداوم برای دورکاری بیشتر تعجب‌آور نیست. صرفه‌جویی در زمان بدون نیاز به نبرد با حمل‌ونقل عمومی یا ترافیک سنگین باعث ایجاد تعادل بهتر بین کار و زندگی می‌شود. براساس پژوهش نیکلاس بلوم از استنفورد، دورکاری به‌طور متوسط در هر روز سبب 72 دقیقه صرفه‌جویی می‌شود؛ یعنی دو هفته در طول یک‌سال. طبق نظرسنجی سال گذشته گالوپ، کارکنان همچنین گفتند هنگام دورکاری بیشتر با کارشان ارتباط برقرار می‌کنند. به‌طور متوسط در سطح جهانی، کارکنان تمام مزایای دورکاری را در حد افزایش 8 درصدی در حقوق خود ارزیابی می‌کنند.
تصادفی نیست که سرکوب دورکاری با شروع رکود در بازار کار اتفاق بیفتد. با این حال حتی در حوزه فناوری و امور مالی، برخی از کارکنان بر موضع خود ایستاد‌ه‌اند. در ماه می نزدیک به 2000 کارمند آمازون به‌دلیل سیاست‌های بازگشت به محل کار، دست از کار کشیدند. برخی شرکت‌ها به سبب پافشاری کارکنان به دورکاری، بی‌سروصدا در حال تطبیق با شرایط هستند و تشخیص دادند که رویکرد انعطاف‌پذیرتر، اجتناب‌ناپذیر است.
آیسا اسدی - روزنامه‌نگار
رؤسای شرکت‌ها از این می‌ترسند که کار تماما از راه دور باعث کاهش بهره‌وری شود، نگرانی‌‌ای که توسط تحقیقات اخیر تقویت شده است. یک مطالعه روی کارکنان «ورود داده» در هند نشان داد کسانی که از خانه کار می‌کنند 18درصد از همتایان خود که در دفتر کار می‌کنند، بهره‌وری کمتری دارند. پژوهشی دیگر نشان داد کارمندان یک شرکت بزرگ آسیایی در خانه 19درصد کمتر از آنها که در دفتر کار می‌کردند بازدهی دارند. سوابق ارتباطی نزدیک به 62 هزار کارمند در مایکروسافت نشان داد که شبکه‌های حرفه‌ای درون شرکت با شروع دورکاری منزوی‌تر شده‌اند.
تمام فشارهایی که کارفرمایان اعمال می‌کنند باعث کاهش اشتهای کارکنان برای دورکاری نشده است. طبق تحقیقات دبلیو‌اف‌اچ، کارکنان می‌خواهند روزهای بیشتری را دورکاری کنند. به طور متوسط کارکنان در سراسر جهان دو روز دورکاری می‌خواهند، یک روز کامل بیشتر از آنچه که اکنون دارند.
تمایل مداوم برای دورکاری بیشتر تعجب‌آور نیست. صرفه‌جویی در زمان بدون نیاز به نبرد با حمل‌ونقل عمومی یا ترافیک سنگین باعث ایجاد تعادل بهتر بین کار و زندگی می‌شود. براساس پژوهش نیکلاس بلوم از استنفورد، دورکاری به‌طور متوسط در هر روز سبب 72 دقیقه صرفه‌جویی می‌شود؛ یعنی دو هفته در طول یک‌سال. طبق نظرسنجی سال گذشته گالوپ، کارکنان همچنین گفتند هنگام دورکاری بیشتر با کارشان ارتباط برقرار می‌کنند. به‌طور متوسط در سطح جهانی، کارکنان تمام مزایای دورکاری را در حد افزایش 8 درصدی در حقوق خود ارزیابی می‌کنند.
تصادفی نیست که سرکوب دورکاری با شروع رکود در بازار کار اتفاق بیفتد. با این حال حتی در حوزه فناوری و امور مالی، برخی از کارکنان بر موضع خود ایستاد‌ه‌اند. در ماه می نزدیک به 2000 کارمند آمازون به‌دلیل سیاست‌های بازگشت به محل کار، دست از کار کشیدند. برخی شرکت‌ها به سبب پافشاری کارکنان به دورکاری، بی‌سروصدا در حال تطبیق با شرایط هستند و تشخیص دادند که رویکرد انعطاف‌پذیرتر، اجتناب‌ناپذیر است.
آیسا اسدی - روزنامه‌نگار
