با گذشت یك سال و اندی از آغاز همه‌گیری كووید-19 هنوز ماجرای نقطه آغاز سرایت این ویروس، مشكوك و محل بحث است. با وجود این‌كه محققان در مطالعات علمی متعدد، احتمال عمدی‌‌بودن شیوع این بیماری از طریق دست‌ورزی ژنتیكی را بررسی كرده‌اند و نتایجی كه تا لحظه تنظیم این گزارش در نشریات معتبر پژوهشی منتشر شده، احتمال عمدی بودن این همه‌گیری را مردود دانسته است، هنوز افراد مختلف در پی یافتن سرنخ‌های مشكوك در فرآیند شیوع این بیماری هستند. آنقدر كه حتی جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده، ششم خرداد 1400 به سازمان‌های اطلاعاتی آن كشور دستور تحقیق درباره منشأ ویروس عامل بیماری كووید-19 و ارائه گزارش ظرف 90 روز آینده را داد. آمریكا در یك سال گذشته (هم در دوران ریاست جمهوری ترامپ و هم در شرایط فعلی كه بایدن زمام امور را در دست دارد) همواره چین را در شیوع این بیماری مقصر دانسته و سازمان جهانی بهداشت را به كم‌كاری یا تعمد نسبت به سرپوش گذاشتن بر علت انتشار ویروس كرونا متهم كرده است؛ اتهامی كه چین و سازمان بهداشت جهانی، همواره آن را به‌شدت رد كرده‌اند.
 بیچاره بیل گیتس!
به نظر می‌رسد تردیدها درباره ویروس كرونا، علت انتشار و راهكارهای درمانی علمی مبتنی بر واكسیناسیون كه برای آن پیشنهاد می‌شود، بی‌پایان است. از جمله معروف‌ترین این شایعات گریبانگیر بیل گیتس، بنیانگذار مایكروسافت شده است؛ یكی از ثروتمندترین مردان جهان كه كمك‌های زیادی به روند تحقیقات پزشكی و واكسن‌سازی كرده است. از نخستین روزهای آغاز همه‌گیری كرونا، جریان‌های افراطی ضدواكسیناسیون شایع كردند كه «بیل گیتس قصد دارد در روند كنترل و مقابله با كرونا، ریزتراشه‌هایی (میكروچیپ‌هایی) را از طریق واكسن‌ها در بدن مردم جاسازی كند و به این ترتیب كنترل مردم جهان را به دست بگیرد.» نسخه‌های دیگر این شایعه در كشورهای مختلف به‌صورت توطئه جاگذاری تراشه از طریق واكسیناسیون از جانب كشورهایی نظیر چین، آمریكا، روسیه و دیگر كشورها و سازمان‌ها نیز بارها بازتولید شده است. اتهاماتی كه آقای گیتس و دیگر مظنونان صراحتا آن را رد كرده‌اند. البته شایعه‌ها درباره بیل گیتس و تلاشش برای واكسن‌سازی محدود به همین یك مورد نیست. واقعیت تلخ این است كه جریان‌ها و گروه‌های ضدواكسیناسیون در جهان بیكار ننشسته‌اند و این بار چالش ایجاد خاصیت آهنربایی در بدن، در نتیجه واكسیناسیون را مطرح كرده‌اند. آنها در این ویدئوها تأكید دارند خاصیت مغناطیسی ایجاد شده در افرادی كه واكسن زده‌اند، به دلیل ریزتراشه‌های كار گذاشته شده در بدن‌شان، از طریق واکسن‌هاست! آنها تأكید دارند سازندگان واكسن‌ها اهداف شومی از تولید این واكسن‌ها را دنبال می‌كنند كه یكی از نمودهای خطرناك ‌بودن تزریق واكسن، ایجاد همین خاصیت آهنربایی است! اما از كجا بفهمیم این ادعاها تا چه حد درست است؟
 رمزگشایی از مایع محلول واكسن كرونا
واكسن‌ها در تعریف كلاسیك عمدتا از ویروس‌های كشته‌شده یا ضعیف‌شده ساخته می‌شوند. با این حال در فناوری‌‌های نوین واكسن‌سازی از شیوه‌های جدیدتر و كارآمدتری نظیر واكسن‌های ساخته‌شده بر پایه پروتئین‌های نوتركیب یا واكسن‌های ساخته‌شده بر مبنای ام‌آر‌ان‌ای نیز استفاده می‌شود. تزریق واكسن به بدن كمك می‌كند تا با ساختن پادتن (آنتی‌بادی) در برابر مواجهه با ویروس اصلی آماده شود. به این ترتیب بدن هنگام آلوده ‌شدن با عامل بیماری‌زا، راه و روش شكست دادن آن را از قبل آموخته است.
حال سوال این است كه چطور به كیفیت واكسن‌ها اعتماد كنیم؟ همه فعالیت‌ها در حوزه تولید انواع دارو و واكسن در كشورهای مختلف و از جمله در ایران، از نظر ایمنی و اثربخشی تحت نظارت سختگیرانه یك سازمان متولی است كه برای مثال در كشور ما این نظارت را سازمان غذا و دارو انجام می‌دهد. در سطح بین‌المللی نیز معمولا داروها و واكسن‌هایی كه با تایید سازمان بهداشت جهانی، نظارت و تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) و آژانس دارویی اتحادیه اروپا تولید می‌شود، از نظر كارایی و ایمنی، به‌عنوان محصول تاییدشده شناخته می‌شود.
اما از كجا می‌شود فهمید واكسن‌های مجوزگرفته از این سازمان‌ها، حاوی چه موادی است؟ معمولا در وبسایت‌ این سازمان‌ها، اطلاعات تركیبات واكسن‌ها، مواردی كه ممكن است ایجاد واكنش آلرژی كند و هر نوع اطلاعات لازم در مورد آنها در دسترس عموم قرار داده شده است. بجز اینها، یك‌سری موسسه‌ها و نهادهای علمی خصوصی نیز در دنیا هستند كه به‌طور مستقل كیفیت و كارایی واكسن‌ها و بسیاری از داروهای حساس برای سلامت عمومی را بررسی می‌كنند و نتایجش را در اختیار سازمان‌ها و دیگر علاقه‌مندان قرار می‌دهند. شیوه كار این موسسات این‌گونه است كه محتویات واكسن‌ها را در آزمایشگاه‌ها به عناصر سازنده آن تفكیك می‌كنند و جزء به جزء واكسن‌ها را با ارائه درصد مواد موجود در تركیب آنها، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می‌دهند. با جست‌وجو در اینترنت به موارد متعددی از گزارش نهادهای مستقل و خصوصی از بررسی انواع واكسن‌های ساخته‌شده برای كووید-19 برمی‌خورید. بررسی این گزارش‌ها نشان می‌دهد آب مقطر، عمده‌ترین ماده‌ای است كه از طریق واكسن كووید-19 وارد بدن می‌شود. پس از آن نمك ساده برای كاهش درد تزریق و نوعی قند از دیگر مواد تشكیل‌دهنده واكسن‌ها هستند. ماده موثره واكسن كه عمدتا شامل لیپید و پروتئین است، درصد بسیار مختصری از تركیبات محلول واكسن را تشكیل داده است؛ بدون هیچ نوع آهن یا فلز خاصی كه بتواند اثر آهنربایی ایجاد كند! حتی با فرض جدی گرفتن تئوری‌های توطئه، عملا این حجم از ماده تشكیل‌دهنده واكسن، مقدار لازم برای ایجاد هیچ نوع اثر مغناطیسی در بدن را نمی‌تواند با خود حمل كند. در واقع حتی قوی‌ترین ماده آهنربایی نیز در این مقدار ناچیز نمی‌تواند چند قاشق یا شیء فلزی را جذب بدن كند.
 تراشه‌ها و ربات‌های درمانگر
استفاده از قرص‌های هوشمند بسیار كوچك یا ربات‌ها و تراشه‌های بسیار ریز، در ابعاد كوچك‌تر از یك میلی‌متر كه به پزشكان كمك كند با حركت در دستگاه گوارش و عروق بدن به شناسایی و رفع مشكلات درمانی كمك كنند، از مهم‌ترین حوزه‌های پیشرو و آینده‌نگر در مطالعات پزشكی امروز است. اما اینها هنوز به مرحله كاربردی و آزمایش انسانی نرسیده و اگر روزی به این مراحل برسد هم باید كارایی، اثربخشی و ایمنی آنها با عبور از صدها آزمایش مختلف به تایید سازمان‌های دولتی و خصوصی مستقل برسد. همان‌طور كه می‌بینید سازوكار تولید داروها و واكسن‌ها به گونه‌ای است كه هر گونه تخلفی در این حوزه‌های حساس با فرض محتمل انگاشتن دستكاری‌های سیستماتیك در تولید این محصولات، از سوی موسسات و دولت‌های خاص به قصد به خطر انداختن سلامت عمومی، خیلی زود از سوی نهادهای علمی، موسسات مستقل و رسانه‌هایی كه فرآیندهای تولید این محصولات را زیر نظر دارند و با منابع خبری موثق و متعدد در ارتباطند، برملا می‌شود.
 راز جذابیت، لزوما مغناطیس نیست!
با ایجاد موج خبری مربوط به ایجاد خاصیت آهنربایی در بدن افراد واكسن زده، چهره‌های مشهور در شبكه اجتماعی اینستاگرام، عمدتا واكنش‌های طنزآمیزی نسبت به موضوع داشتند. در میان آنها، پزشكان مشهور در اینستاگرام نظیر دكتر كیوان میرهادی (معروف به دكتر كی) نیز واكنش نشان دادند. دكتر میرهادی با بیان این‌كه خودش واكسن زده است، سعی كرد جلوی دوربین یك كلید فلزی را به بازویش بچسباند، اما این اتفاق نیفتاد. با این حال وقتی روی بازویش را با بزاق دهان مرطوب كرد، این بار در ویدئو مشاهده شد كه كلید فلزی به بازوی دكتر میرهادی می‌چسبد! او با این شوخی سعی كرد عملا نشان دهد، این فرضیه از اساس دروغ است و عوامل دیگری را برای علت چسبیدن اشیا به بدن انسان باید جست‌وجو كرد.
دكتر حمید سوری، استاد اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی و رئیس كمیته اپیدمیولوژی ستاد ملی مقابله با كرونا در یادداشتی تصریح كرده است: «برخی افراد بدن‌شان می‌تواند تا حدودی فلزات و به‌خصوص آهن را به خود جذب كند كه ربطی به واكسن ندارد. بنده خودم آهن‌ربای كوچكی را به عضله دلتویید هر دو بازو نزدیك كردم كه بدون این‌كه واكسنی تزریق كرده باشم از دو بازو، آهن‌ربا به پوست چسبید. گاه چسبیدن فلزات ناشی از رطوبت بدن یا شیب بدن است و آهنربایی در بدن وجود ندارد. در تهیه آهن‌ربا باید ویژگی‌های آن را شناخت.» ایرج حریرچی، معاون كل وزارت بهداشت نیز اظهار كرده است: «در چند سال اخیر در كشور خودمان یا كشورهای دیگر، افرادی ادعا كرده‌اند فلز به آنها می‌چسبد که ربطی به واكسن ندارد. بخشی از این حالت به خاطر چربی، رطوبت و جنس پوست است. اما در كل این موضوع هیچ ارتباطی به واكسن‌های ایرانی و خارجی ندارد.»
 قصه چربی خاص پوست
در بررسی دقیق‌تر علت ماجرا، محققان می‌گویند علت اصلی ماجرای چسبندگی بدن افراد، به میزان چربی موجود در پوست این افراد برمی‌گردد. درست مثل زمانی كه دو سه روزی در هوای گرم عرق كرده‌اید و امكان استحمام نداشته‌اید و احساس می‌كنید بدن‌تان چسبناك شده است، در مورد افرادی كه اشیای مختلف، از قاشق گرفته تا چوب و پلاستیك آسان به بدن‌شان می‌چسبد، علت اصلی ماجرا را در چربی پوست و تعریق آنها باید جست‌وجو كرد. در غدد بسیار ریز چربی‌سازی كه ماده‌ای روغنی‌شكل به نام سبوم (sebum) را در پوست ترشح می‌كند. كار این ماده كمك به ضدآب‌شدن پوست و مو در بدن پستانداران مختلف است. سبوم در بدن برخی افراد به مقدار بیشتری نسبت به سایرین ترشح می‌شود و در نتیجه وقتی این ماده روی پوست‌شان باشد، اشیای مختلف به پوست آنها می‌چسبد. اما این خاصیت جادویی پس از استحمام و پاك‌ شدن پوست از سبوم از بین می‌رود و دیگر چیزی به پوست بدون سبوم، به‌راحتی نمی‌چسبد. راه دیگر این است كه به بدن این افراد پودر بچه بزنید تا سبوم پوست را محو كند و آن وقت خواهید دید دیگر چیزی به پوست اینها نمی‌چسبد.
برای این‌كه مطمئن شوید راز ماجرای چسبندگی اشیا به بدن این افراد در پوست آنها نهفته است، كافی است دقت كنید كه اكثر قریب به اتفاق این افراد در عكس‌ها و ویدئوهای‌شان، اشیای مختلف را در حالی كه لباس خود را درآورده‌اند به پوست عریان نواحی مختلف سینه و كمر و كتف و دست می‌چسبانند. این در حالی است كه اگر واقعا بدن این افراد خاصیت مغناطیسی خاصی پیدا كرده باشد، از روی لباس نازك یا حتی یك كیسه پلاستیكی نازك نیز باید اشیا به بدن‌شان بچسبد. ولی این كار را آگاهانه نمی‌كنند!



تا به امروز بیش از دو میلیارد و 120 میلیون نفر در سراسر جهان، دوز اول یكی از انواع واكسن‌های تولیدشده برای كووید-19 را دریافت كرده‌اند، 458 میلیون نفر هر دو دوز واكسن را تزریق كرده‌اند و به این ترتیب در مجموع نزدیك 6 درصد از مردم جهان در برابر عالمگیری كووید-19 تحت نظارت‌های سختگیرانه سازمان‌های بین‌المللی واكسینه شده‌اند. با وجود گزارش‌های گوناگون از احتمال تشكیل لخته خون و مرگ در اثر تزریق برخی از انواع واكسن كرونا، آن هم به میزان بسیار محدود یك نفر در هر یك میلیون نفر (ادعایی كه ارتباطش با تزریق واكسن هنوز در حال بررسی است)، هنوز هیچ گزارشی رسمی و تائیدشده‌ای از سوی هیچ نهاد تحقیقاتی و معتبر دولتی یا خصوصی مستقل، مبنی بر بروز حالت آهنربایی در بدن افراد، درنتیجه تزریق واكسن گزارش نشده است.
در كشور ما نیز با وجود آن‌كه دكتر عاطفه عابدینی، دبیر كمیته علمی كشوری كرونا در نخستین اظهارنظر رسانه‌ای، این پدیده را كم‌خطر عنوان كرد، مختص ایران ندانست و گفت كمیته‌ای مشغول بررسی این موضوع است. اما در ادامه دكتر علیرضا زالی، رئیس ستاد مقابله با كرونا در تهران و دکتر ایرج حریرچی، معاون كل وزیر بهداشت صراحتا اعلام كردند این ادعاها مبنای علمی ندارد. همچنین دكتر حمید سوری، استاد اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی و رئیس كمیته اپیدمیولوژی ستاد ملی مقابله با كرونا نیز مؤكدا اعلام كرد «هیچ‌یك از واكسن‌های موجود كرونا در تركیب خود آهن ندارد.» دكتر مسعود مردانی، متخصص بیماری‌های عفونی و عضو ستاد ملی مقابله با كرونا نیز از مردم دعوت كرده به شایعات توجه نكنند و ادعاهایی كه در این زمینه در فضای مجازی مبنی بر ایجاد خاصیت آهنربایی در بدن منتشر می‌شود، سراسر كذب است.
گزارش‌های تحقیقی مستقل رسانه‌های معتبر در اقصی‌نقاط جهان نیز هیچ‌كدام تا به امروز درستی این ادعا را تایید نكرده است. مثلا در ایران خبرگزاری فارس در یك گزارش تحقیقی ادعای جذب قاشق به بدن افراد را در جریان آزمایشی ساده روی پنج نفر از خبرنگاران كه واكسن تزریق نكرده بودند، آزمایش كرد و مشاهده شد قاشق فلزی روی عضله دلتویید بازوی سه نفر از آنها چسبید! بنابراین تزریق واكسن نمی‌تواند با چسبیدن قاشق و اشیای فلزی به بدن ارتباطی داشته باشد؛ پس ماجرای این جاذبه آهنربایی چیست؟


ششم فروردین 98 در برنامه پربیننده عصر جدید شبكه 3 سیما، مردی به‌نام ابوالفضل صابری‌مختاری به صحنه برنامه آمد و مدعی شد نه‌تنها فلزات كه هر چیزی به بدنش می‌چسبد! در آن برنامه بینندگان تلویزیونی دیدند در جریان پدیده‌ای كه در میان مردم اصطلاحا «مغناطیس انسانی» خوانده می‌شود، اجسام مختلفی جذب پوست بدن این شركت‌كننده در مسابقه می‌شود. با وجود این‌كه معمولا در مورد این افراد جذب مواد فلزی به بدن مشاهده می‌شود اما در «عصر جدید» دیدیم اجسام گوناگون از آلومینیوم، چوب و پلاستیك گرفته تا سرامیك، شیشه و برنج جذب بدن ابوالفضل صابری‌مختاری می‌شود! از همین‌جا معلوم می‌شود علت چسبیدن اشیا به پوست این افراد، ارتباطی با میدان مغناطیسی ندارد و ریشه اصلی ماجرا را باید در پوست این افراد جست‌وجو كرد.
ابوالفضل صابری‌مختاری تنها كسی در دنیا نیست كه بدنش چنین ویژگی‌هایی دارد و افراد دیگری هم شبیه او هستند. با این حال راز جاذبه ادعایی در بسیاری از ویدئوهایی از این دست كه در اینترنت منتشر می‌شود، زمانی برملا می‌شود كه می‌بینیم بیشتر این افراد وقتی چیزی را به بدن‌شان می‌چسبانند، اندكی به عقب خم می‌شوند تا به لطف اصطكاك، شیء مورد نظر سقوط نكند. اگر جاذبه مغناطیسی خاصی واقعا وجود دارد چه نیازی است به این كار؟ البته كه هدف برنامه عصر جدید سرگرمی و ابوالفضل صابری مرد شریفی است اما باید دید راز این پدیده در چیست.
امروزه بیشتر محققان راز چسبندگی اشیایی كه لزوما فلزی هم نیستند و جذب میدان مغناطیسی نمی‌شوند اما به بدن برخی افراد می‌چسبند را به خاصیت چسبندگی پوست آنها - در نتیجه بسیار صاف‌بودن پوست‌- مرتبط می‌دانند. مثلا یك قطعه شیشه صاف روی قسمت صاف و بدون موی سینه یا بازو راحت می‌چسبد و اصطكاك ایجاد می‌كند. این اتفاق در همان برنامه عصر جدید نیز افتاده بود و روی صورت ابوالفضل صابری‌مختاری هیچ چیزی نمی‌چسبید، مگر به پیشانی صاف و بی‌موی او!