امیرحسین ثابتی، مجری بخش گفت‌‍وگوی این برنامه با مهمان است که در گفت‌وگو با ما از جنبه‌های مختلف اجرای یک برنامه چالشی می‌گوید.  

 از کی به گروه برنامه جهان‌آرا اضافه شدید؟
برنامه مدتی روی آنتن بود و از اوایل سال 98 تصمیم شبکه این شد که من هم به عنوان مجری به برنامه اضافه شوم. آن موقع آقای یامین‌پور هم بودند. البته مدتی بعد درگیر انتخابات مجلس شدند و دیگر نتوانستند روی آنتن بیایند.
 رویکرد این برنامه مطالبه‌گری است. چگونه سعی دارید این رویکرد را در اجرایتان نمایان کنید؟
در بحث مطالبه مردم معمولا برداشت‌مان این است که مهم‌ترین سوالات و شبهاتی که مردم از مواضع مهمانان دارند، در برنامه مطرح شود.
 این پرسش‌ها به چه طریقی استخراج می‌شود؟ درواقع منبع‌تان برای شناخت خواسته‌های مردم چیست؟
درباره برنامه در صفحات مجازی اطلاع‌رسانی می‌کنیم و در آنجا مردم پرسش‌ها و نکاتی را که دارند بیان می‌کنند و ما از آنها در برنامه استفاده می‌کنیم. معمولا 80 تا 90 درصد بازخوردهای مردم نسبت به برنامه را شخصا می‌بینم. اینها جدای از پیامک‌هایی است که به شبکه ارسال می‌شود یا نظراتی که دورادور می‎شنویم. در واقع مطالبی که مردم قبل از برنامه بیان می‌کنند و دوست دارند از مهمان پرسیده شود تا بازخوردهایشان بعد از پخش برنامه را بررسی می‌کنیم.
 چقدر برای تسلط بر موضوع هر قسمت از برنامه و شناخت مهمانتان مطالعه می‌کنید؟
بستگی به موضوع و فرد دارد. بعضی برنامه‌ها را خیلی کم، چون به آن تسلط دارم. یعنی می‌توانم ادعا کنم که در آن حوزه خاص کارشناس هستم. پس لازم نیست جداگانه برای آن وقت بگذارم و کار خاصی انجام دهم. بعضی موضوعات را که ورود کمتری به آنها داشتم و اطلاعات کمتری نسبت به آنها دارم یکی دو روز یا شاید از یکی دو هفته قبلش شروع به مطالعه می‌کنم. یک تیم مشورتی از سردبیر برنامه و دیگر دوستان هم داریم که سوالات مختلف را درمی‌آورند و اطلاعات لازم درباره مهمان و موضوع را می‌دهند. من از مجموع اینها برای آماده‌شدن استفاده می‌کنم.
 برای بیان خواسته‌های همه طیف‌های مردم و طرح پرسش‌های آنها بی‌طرفی و جداشدن از افکار و علایق سیاسی تا حد زیادی لازم به نظر می‌رسد. شما تا چه اندازه سعی دارید بی‌طرف باشید و در اجرا از این‌که به نظر بیاید به یک جناح سیاسی نزدیک هستید دوری می‌کنید؟
یک نکته می‌گویم که البته اگر دقیق بیان نشود، ممکن است سوء برداشت ایجاد کند. من کلا قائل به بی‌طرف بودن در رسانه نیستم چون معتقدم در فضای سیاسی که ما داریم بی‌طرفی امکان‌پذیر نیست. امکان ندارد بتوانید بگویید یک برنامه بی‌طرف است و مجری بی‌طرف دارد. البته ما سعی می‌کنیم در این برنامه طرفدار حزب و جناح نباشیم. به نظرم این دو مورد با همدیگر قابل جمع است. گاهی می‌بینیم یک برنامه یا یک مجری رفتار حزبی و جناحی دارد. یعنی می‌گوید هر اتفاقی که در حزب و باند من افتاد، خوب است و هر چه نقطه مقابلش باشد بد است. ما سعی می‌کنیم چنین نباشیم. آنچه تلاش داریم باشیم و شاید یکی از نقاط تمایز «جهان‌آرا» باشد این است که از گفتمان انقلاب دفاع کنیم و هیچ ابایی هم نداریم از این‌که افرادی بگویند دارید از این مساله طرفداری می‌کنید. ما افتخار می‌کنیم از گفتمان انقلاب دفاع کنیم. این را چند جای دیگر هم گفته‌ام.
 پس نقد و موضعگیری مقابل عملکردهاست؟
دقیقا. موارد متعددی داشتیم. افرادی آمدند که کارنامه و سابقه آنها نشان می‎دهد با انقلاب و مجموعه جمهوری اسلامی فاصله بیشتری نسبت به افراد دیگر دارند. ما همیشه سعی کردیم با این آدم‌ها برنامه‌های چالشی داشته باشیم. خیلی صریح، انتقادی و به اصطلاح رک و پوست‌کنده با آنها حرف بزنیم. بعضی وقت‌ها مهمان ما شخصی است که مواضع و سابقه‌‌اش نشان می‌دهد بیش از این‌که با انقلاب زوایه داشته باشد، بیشتر تبیین‌کننده یکسری مسائل بوده است.
 عملکردتان در اجرا مقابل این طیف‌های متفاوت چگونه است؟
در آدم‌هایی که در دسته دوم گفتم و سابقه‌شان نشان می‌دهد بیشتر تبیین‌کننده بودند، یک جاهایی تعمد دارم که سکوت کنم تا کلامش منعقد شود و حرفش را بزند. این را نه نقطه منفی می‌دانم و نه خلاف حرفه‌‌ای‌گری. این مشی ما در «جهان‌آرا» است. ما بیشتر از آن که بخواهیم شو اجرا کنیم و همه را راضی نگه داریم تا ما را تحسین کنند، برای مخاطب خاص، جوان موثر و عمدتا انقلابی خودمان محتوایی تولید می‌کنیم که به دردش بخورد. اگر این محتوا در قالب گفت‌وگوی چالشی است در این قالب به مخاطب ارائه می‌دهیم و اگر نیاز به گفت‌وگوی تبیینی باشد، بیشتر با مهمان همراهی می‌شود تا حرفش بهتر منعقد شود. لذا این رویکرد کلی ما در «جهان‌آرا» است که نسبت به موضوعات و افراد مختلف متغیر است.
 نگاه شما به عنوان مجری در پرداخت به موضوع هر قسمت از برنامه چیست؟
کلا تلاشمان این است که به مسائل روز از جنبه‌ای بپردازیم که دچار موارد زرد، انحرافی و فرعی نشویم و آورده‌ای برای مخاطب داشته باشیم. البته گاهی حتما به خود آن مساله روز هم نمی‌پردازیم. بعضی وقت‌ها به بهانه مسائل روز می‌شود به مسائل پایه‌ای‌تر پرداخت و آنها را بازخوانی و یادآوری کرد. درحقیقت مسائلی که به بهانه آنها بتوان مسائل بنیادی‌تر و ریشه‌ای‌تر را برای مخاطب باز کرد. گاهی یک برنامه مناسبتی بوده است و به بهانه آن مناسبت یک واقعه تاریخی را بازخوانی کردیم. گاهی هم یک مساله روز را دستمایه قرار دادیم؛ یک‌ربع تا 20 دقیقه درباره آن حرف زدیم و بعد زمان بیشتری درباره ریشه‌های آن بحث کردیم. بعضی وقت‌ها هم مسائل اجتماعی و فرهنگی بوده است که با در نظر گرفتن آنها به عمق رفتیم و وارد مباحث بنیادی‌تر شدیم. مجموعه اینها یک پازل است که معتقدیم در این مجموعه باید گفتمان انقلاب، تبیین و از آن دفاع شود. این رویکرد کلی ماست. عمدتا برنامه‌مان سیاسی است. اگر هم اقتصادی شود، بیشتر مباحث اقتصاد سیاسی است. رویکرد کلان برنامه این بوده است که در حوزه مسائل سیاسی که خلاء جدی دراین باره در کشور وجود دارد، ورود پیدا کند. برای همین خدا را شکر استقبال از برنامه خوب بوده است. با این‌که ممکن است به نظر بیاید شبکه افق، مثل شبکه‌های پرسابقه‌ای مثل یک و دو نیست، اما بازخورد و بازدیدهای برنامه براساس آمارهایی که وجود دارد و برخی از آنها آشکار و قابل اعتماد است با این شبکه‌ها برابری می‌کند و حتی بیشتر از برنامه‌های سیاسی دیگر شبکه‌ها است.
 در این میان برنامه‌ای بوده است که به‌زعم شما بیش از همه به هدف اصلی «جهان‌آرا» نزدیک شده و بیشتر مورد توجه مخاطبان‌تان قرار گرفته باشد؟
به لحاظ محتوایی زیاد بوده است. شاید حداقل هفت تا 10 برنامه باشد که وقتی یادشان می‌افتم خدا را شکر می‌کنم. برنامه‌های مفیدی بودند و اگر کسانی پای آن نشسته‌اند به داشته‌هایشان اضافه شده است.
 مثل چه برنامه‌هایی؟
مثلا چند ماه پیش گفت‌وگویی در مباحث اقتصاد سیاسی با آقای ابراهیم شیبانی داشتیم که رئیس بانک مرکزی در زمان آقای خاتمی بودند. به نظرم یکی از بهترین گفت‌وگوهای صداوسیما در برنامه‌های حوزه اقتصاد سیاسی بود. این فقط حرف من نیست و خیلی از افرادی که بعد از برنامه بازخوردها را به ما منتقل می‌کردند همین را می‌گفتند. بیان می‌کردند واقعا جزو برنامه‌هایی بوده که دقیقه به دقیقه‌اش مفید بوده است.
 به خاطر چالشی بودن مورد توجه قرار گرفت؟
اتفاقا نه. با ایشان جدل و چالش جدی نداشتم اما مخاطب از دقیقه به دقیقه‌اش اطلاعات مفید و خط تحلیلی درستی می‌گرفت. برنامه‌ای  هم چند ماه پیش به صورت انتقادی درباره برجام با آقای نبویان داشتیم که رکورد بازدید «جهان‌آرا» در تلوبیون را زد. من هیچ برنامه سیاسی دیگری را تا الان ندیدم که در تلوبیون آنقدر بازدید داشته باشد. دو شب قبل از شهادت حاج قاسم هم بحثی راجع‌به اف‌ای‌تی‌اف داشتیم که آن هم بازخوردهای فوق‌العاده‌ای داشت و افرادی که اصلا فکرش را نمی‌کردیم برنامه را دیده بودند. برای ما خیلی دلگرم‌کننده بود. در گفت‌وگوهای چالشی، با آقای پزشکیان برنامه‌ای داشتیم که در فضای مجازی خیلی انعکاس داشت. جزو مواردی بود که چالش‌اش زیاد بود. این دست گفت‌وگوها به فضای سیاسی کشور کمک می‌کند. اشکال این است که رجال سیاسی ‌ما کمتر تن به گفت‌وگوهای چالشی می‌دهند، ولی وقتی تن می‌دهند عیارشان مشخص می‌شود. البته خدایی نکرده این را در رد آقای پزشکیان نمی‌گویم. حرفم کلی است. گفت‌وگو با ایشان خیلی خوب بود. هم ما و هم ایشان راضی بودیم. گفت‌وگوی‌مان با آقای هاشمی هم در فضای مجازی بازتاب زیادی داشت و حتی تیتر چند روزنامه شد. سال 98 هم گفت‌وگویی با آقای باهنر داشتیم که پر بازتاب بود و هنوز هم بخش‌هایی از آن در فضای مجازی منتشر می‌شود. به نظرم آقای باهنر در عمر 40 ساله سیاسی خود شبیه آن را نداشته است. دو ماه پیش هم گفت‌وگویی با آقای کچویان، استاد علوم اجتماعی دانشگاه تهران داشتیم که بازتاب زیادی میان نخبگان و بینندگان داشت. حتی گفت‌وگوی اخیری که با آقای غضنفری، وزیر بازرگانی دولت آقای احمدی‌نژاد داشتیم هم خیلی در فضای مجازی دیده شد. اینها از جمله مواردی است که یادم مانده است و خاطره خوبی از آنها دارم. گاهی این بازخوردها و این‌که این همه آدم این برنامه را می‌بینند، برایم خیلی عجیب است. ما اطلاع‌رسانی ساده از پخش یک قسمت برنامه می‌کنیم و می‌بینیم از سخنگوی دولت اصلاحات درباره‌‍‌اش  توییت می‌زند و تحلیل می‌کند تا افرادی که هیچ نسبتی با جمهوری اسلامی ندارند یا افرادی که حامی انقلاب هستند و طبیعی است که بیشتر مخاطب برنامه ما باشند.