موز میل دارید یا پلانتین؟
این روزها یكی از مباحثی كه در فضای مجازی به آن پرداخته میشود، میوه پلانتین است كه گاهی ممكن است به جای موز خریداری شود. این دو میوه تفاوتها و شباهتهایی از نظر ویژگیهای ظاهری، كاربردی و تغذیهای با یكدیگر دارند.
هر دو میوه دارای پوسته ضخیمی هستند كه در ابتدا سبز است و سپس در حین رسیدن، متمایل به زرد میشود. پوست هر دو میوه در زمان رسیدگی بیش از حد، تیره و سیاه میشود. با این وجود پلانتین پوسته ضخیمتر و سختتری داشته و از موز بزرگتر است. معمولا برای جداكردن پوست پلانتین نیاز به استفاده از چاقو است. سرعت رسیدن پلانتین و تغییر رنگ به زرد در پلانتین آهستهتر از موز است. موز رسیده زردرنگ بوده و حداكثر 15 سانتیمتر طول دارد، در حالی كه پلانتین معمولا رنگ زرد تیره داشته و طول آن گاهی به 30 سانتیمتر هم میرسد. یكی از مهمترین تفاوتهای ظاهری موز و پلانتین در بخش انتهایی میوه است. معمولا پلانتین دارای انتهای كشیده و باریك بوده كه گاهی حالت نوكتیز به نظر میرسد در حالی كه موز دارای انتهای كوتاه و گرد است.
از نظر طعم، پلانتین رسیده بیشتر از اینكه نرم و شیرین باشد، حالت نشاستهای دارد و بیشتر شبیه سیبزمینی است تا موز. پلانتین زمانی كه كاملا میرسد، كمی شیرینتر خواهد شد اما وقتی بیش از حد رسیده باشد و پخته شود، حالت كاراملی به خود میگیرد ولی هرگز طعم گیاهی خود را از دست نمیدهد. موز معمولا شیرینتر از پلانتین است و بهصورت خام قابل مصرف است. در حالی كه پلانتین حالت نشاستهای دارد و باید قبل از مصرف، پخته شود. دركل موز رسیده عطر و طعم خوشایندتری نسبت به پلانتین دارد. موز بیشتر در دسرها و كیكها بهصورت خام و بهعنوان میوه استفاده میشود، در حالی كه پلانتین بیشتر به عنوان سبزی پس از پختن، سرخ كردن یا آبپز كردن، استفاده میشود. بنابراین كالری این دو میوه بیشتر بستگی به نحوه استفاده و تركیباتی دارد كه در زمان مصرف آنها
مورد استفاده قرار میگیرد.
موز قندهای ساده بیشتری دارد و از این رو شیرینتر به نظر میرسد در حالی كه محتوای كالری و كربوهیدرات كل پلانتین بیشتر است. هر دو حاوی مقادیر قابلتوجهی پتاسیم، منیزیم، ویتامین C و فیبر هستند و از این رو، اثرات مشابهی بر سلامت انسان دارند. موز نسبت به پلانتین حاوی ویتامین B6 بالاتری است كه خود به متابولیسم كربوهیدراتها كمك میكند. همچنین به تولید سلولهای خونی كمك میكند و لذا برای زنان باردار بسیار مفید خواهد بود. پلانتین نیز حاوی مقادیر قابلتوجهی از ویتامین A است.
هر دو میوه دارای پوسته ضخیمی هستند كه در ابتدا سبز است و سپس در حین رسیدن، متمایل به زرد میشود. پوست هر دو میوه در زمان رسیدگی بیش از حد، تیره و سیاه میشود. با این وجود پلانتین پوسته ضخیمتر و سختتری داشته و از موز بزرگتر است. معمولا برای جداكردن پوست پلانتین نیاز به استفاده از چاقو است. سرعت رسیدن پلانتین و تغییر رنگ به زرد در پلانتین آهستهتر از موز است. موز رسیده زردرنگ بوده و حداكثر 15 سانتیمتر طول دارد، در حالی كه پلانتین معمولا رنگ زرد تیره داشته و طول آن گاهی به 30 سانتیمتر هم میرسد. یكی از مهمترین تفاوتهای ظاهری موز و پلانتین در بخش انتهایی میوه است. معمولا پلانتین دارای انتهای كشیده و باریك بوده كه گاهی حالت نوكتیز به نظر میرسد در حالی كه موز دارای انتهای كوتاه و گرد است.
از نظر طعم، پلانتین رسیده بیشتر از اینكه نرم و شیرین باشد، حالت نشاستهای دارد و بیشتر شبیه سیبزمینی است تا موز. پلانتین زمانی كه كاملا میرسد، كمی شیرینتر خواهد شد اما وقتی بیش از حد رسیده باشد و پخته شود، حالت كاراملی به خود میگیرد ولی هرگز طعم گیاهی خود را از دست نمیدهد. موز معمولا شیرینتر از پلانتین است و بهصورت خام قابل مصرف است. در حالی كه پلانتین حالت نشاستهای دارد و باید قبل از مصرف، پخته شود. دركل موز رسیده عطر و طعم خوشایندتری نسبت به پلانتین دارد. موز بیشتر در دسرها و كیكها بهصورت خام و بهعنوان میوه استفاده میشود، در حالی كه پلانتین بیشتر به عنوان سبزی پس از پختن، سرخ كردن یا آبپز كردن، استفاده میشود. بنابراین كالری این دو میوه بیشتر بستگی به نحوه استفاده و تركیباتی دارد كه در زمان مصرف آنها
مورد استفاده قرار میگیرد.
موز قندهای ساده بیشتری دارد و از این رو شیرینتر به نظر میرسد در حالی كه محتوای كالری و كربوهیدرات كل پلانتین بیشتر است. هر دو حاوی مقادیر قابلتوجهی پتاسیم، منیزیم، ویتامین C و فیبر هستند و از این رو، اثرات مشابهی بر سلامت انسان دارند. موز نسبت به پلانتین حاوی ویتامین B6 بالاتری است كه خود به متابولیسم كربوهیدراتها كمك میكند. همچنین به تولید سلولهای خونی كمك میكند و لذا برای زنان باردار بسیار مفید خواهد بود. پلانتین نیز حاوی مقادیر قابلتوجهی از ویتامین A است.
تیتر خبرها