هویت شهر را فراموش نکنیم
شهرها همیشه نقش مهمی در خاطره آدم‌ها داشته‌اند؛ یادآوری میدانی از شهر، گذر از پلی بلند بالا، درخت‌های کشیده و بلندقامت بلوارهای شهر و... نشانه‌هایی از یک خاطره می‌توانند باشند.
شاید برای همین است که سیمای شهر در همه دنیا مهم است و بر هم زدنش، جرمی غیرقابل گذشت. در واقع فضاهای مختلف شهری با زنده نگه داشتن خاطرات، حوادث تاریخ را زنده نگه می‌دارند و وجه مهمی از خاطره جمعی یک ملت، قوم یا فرهنگ سرزمینی را شکل می‌دهند اما حالا مدت‌هاست خبرهایی از گوشه و کنار به گوش می‌رسد که گاهی منافع شخصی، بر حفظ خصوصیت‌های اصیل شهر، غلبه کرده‌است.
موضوعی که تازه‌ترین اظهارات احمد علوی، عضو شورای شهر تهران درباره منطقه 11 تهران هم آن را تایید می‌کند: «اهالی و مسؤولان منطقه می‌گویند پهنه رودکی، بافت و هویت ما را برهم می‌زند؛ در شرایطی که بر اساس تعریف، پهنه فرهنگی باید هویت محله را حفظ کند. پهنه رودکی هم اکنون پر از کافه، گالری، رستوران و تماشاخانه شده‌است که با توجه به بافت قدیمی محله
درست نیست.»
به نظر می‌رسد حفظ هویت اصلی محله، همیشه در اولویت است؛ اولویتی که البته گاهی در نظر گرفته نمی‌شود:« مثلا این‌که باید تعریف ما از پیاده‌راه درست باشد، چرا که پیاده‌راه باید هویت محدوده را حفظ کند؛ بنابراین پهنه‌های جدید تعریف شده باید حتما مورد بازبینی
قرار گیرد.» او به شب‌مردگی‌هایی اشاره می‌کند که در منطقه 12 و در محله‌هایی مانند بهارستان و سپه‌سالار و مخبرالدوله و... فراگیر شده‌است: «این یک معضل اساسی است که منطقه ۱۲ دچار شده و اکنون منطقه ۱۱ و ۷ را نیز تهدید می‌کند و باید برای آن تدبیری جدی کرد.» عضو شورای شهر معتقد است این تغییر کاربری‌ها بالاخره کار دستمان می‌دهد.
حالا باید حواس‌مان را جمع کنیم؛ حواس‌مان جمع این باشد که نکند منفعت شخصی و پول بیشتری که قرار است به دست کسی برسد، نگاه‌مان را از منطقه و محله‌مان بگیرد که مبادا خاطره‌هایمان به انبار و اداره تبدیل شود و تنها ترافیک و معضلاتش برای اهالی
شهر بماند.
موضوعی که بخشی از آن به دست خود ما به عنوان شهروند و بخشی از آن به دست مسئولان حل خواهد شد؛ اما ما چطور می‌توانیم در زنده نگه داشتن زیبایی‌ها و مناظره شهری نقشی داشته باشیم؟ بدون شک، ترجیح منافع عمومی و شهری، بر منافع شخصی خودمان، می‌تواند یکی از راه‌چاره‌هایی باشد که سیمای شهر را از توازن و تعادل خارج نکند. آن‌وقت است که حتی در ورودی یک خانه قدیمی هم می‌تواند حال خوش روزهای خاطره‌انگیز را برای عابران به ارمغان بیاورد.
