خلق چیزهایی که نیاز به فناوری عجیب و غریبی ندارند و با فکر کردن و ایده پرداختن درست می‌شوند، در کشور ما با سرعت نور انجام می‌شود. خاصه این که آن مخلوق فکری، اسم آبدار و رسم شیکی هم داشته‌باشد و بشود وقت حرف زدن از آن بادی به غبغب انداخت. برای مثال ما شاید نتوانیم بگوییم: «هواپیما ساختیم» چون ساخت هواپیما نیاز به فناوری خاص و پول زیاد و هزار جور چیز دیگر دارد که دردسرساز است اما به راحتی می‌توانیم بگوییم: «استارت‌آپ ساختیم»! هم نیاز به آن همه پول و فناوری ندارد و هم اسمش دهن‌پرکن‌تر از هواپیماست و به قول قدیمی‌ها کنتور هم نمی‌اندازد.
و این می‌شود که کلیدواژه‌هایی چون «استارت‌آپ»، «کسب و کار نو آور» و «مرکز نوآوری» هم مثل بسیاری از کلیدواژه‌های دیگر که زیر دستگاه کپی ادارات دولتی کشور در تیراژ میلیونی کپی می‌شوند، معنای جهانی خود را از دست می‌دهند.
اگر پای درد دل کسانی که به واقع تخصص کسب و کار نو آور را دارند یا کسانی که در اکوسیستم استارت‌آپی حرفه‌ای کار کرده‌اند بنشینید، می‌بینید دل متخصصان این حوزه خون است از هزاران مرکز نوآوری که در ادارات مختلف دولتی تشکیل می‌شوند و ردیف بودجه‌ خاصی می‌گیرند و شروع می‌کنند به تولید انبوه گروه‌هایی که استارت‌آپ نیستند.
اگر بخواهیم فقط یک مثال کوتاه درباره از بین رفتن معانی عبارات تخصصی بیان کنیم، باید به یک رویداد اشاره کنیم که اخیرا یک سازمان دولتی تحت عنوان «استارت‌آپ ویکند» برگزار و در آن گروه‌های مختلف ایده‌هایی را برای ساخت برنامه تلویزیونی ارائه کرده‌بودند! یعنی هیچ ارتباطی به «استارت‌آپ» و رویداد «استارت‌آپ ویکند» نداشت اما خب این اسم‌ها کلاس دارند و بودجه جدایی برایشان در نظر گرفته می‌شود!
اخیرا برند فرانسوی بیک، تصویری را منتشر کرد که گویای این بود که خودکار بیک از سال ۱۹۵۰ تا همین الان به همین شکل بوده و میلیاردها دلار فروخته و هنوز هم پرطرفدار است. «بیک» گفته‌بود تا وقتی محصولی خواهان دارد نباید دست به نوآوری در آن زد.
کاش مدیران دولتی همین‌طور که دارند مرکز نوآوری تاسیس می‌کنند، نگاهی به خودکار بیک روی میزشان بیندازند.