امواج وای‌فای خانگی، راهی برای مسیریابی بهتر ربات‌ها
به‌تازگی مهندسان دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو، فناوری کم‌هزینه و کم‌مصرفی را توسعه داده‌اند که به ربات‌ها کمک کند مسیر حرکت خود را در داخل خانه، حتی در نور ضعیف و بدون نشانه‌ها یا ویژگی‌های قابل‌تشخیص، مشخص کنند.
این فناوری متشکل از حسگرهایی است که از سیگنال‌های وای‌فای برای نقشه‌برداری و مسیریابی ربات بهره می‌برد. این رویکرد جدیدی برای ناوبری ربات‌ها در محیط‌های بسته است. بیشتر سیستم‌ها به حسگرهای نوری مانند دوربین‌ها و سامانه لیدار (LiDAR، سنسورهای خاص تشخیص موانع و نقشه‌برداری) متکی هستند. در این مورد، به‌اصطلاح سنسورهای وای‌فای (WiFi) از سیگنال‌های فرکانس رادیویی به‌جای نور یا نشانه‌های بصری برای دیدن استفاده می‌کنند. بنابراین می‌توانند در شرایطی که دوربین‌ها و لیدارها مشکل دارند، در نور کم، نور در حال تغییر و ... به‌آسانی فعالیت کنند.
یکی از مواردی که این موضوع را از نظر من بسیار مهم می کند این است که چنین روشی باعث ارزان‌ترشدن سامانه‌های رباتیک بر بستر پویا خواهد شد زیرا این نوع حسگرها از دوربین‌های اپتیکی و باقی روش‌ها بسیار ارزان‌تر است. تقریبا هر جا که می‌رویم با سیگنال‌های بیسیم احاطه شده‌ایم. زیبایی این کار در این است که می‌توانیم از این سیگنال‌های روزمره برای نقشه‌برداری و مسیریابی با ربات‌ها استفاده کنیم.
این سامانه متشکل از رباتی است که به حسگرهای وای‌فای مجهز شده است و از فرستنده‌های وای‌فای تجاری موجود استفاده می‌کند. این دستگاه‌ها سیگنال‌های بیسیم را از نقاط دارای دسترسی وای‌فای در محیط ارسال و دریافت می‌کنند. چیزی که این حسگرهای وای‌فای را خاص می‌کند این است که از این ارتباط دائمی رفت‌وبرگشت با نقاط دسترسی وای‌فای برای ترسیم موقعیت و جهت حرکت ربات استفاده می‌کنند.
محققان فناوری خود را در یک طبقه از یک ساختمان اداری آزمایش کردند. آنها یک ربات را با حسگرهای وای‌فای و همچنین یک دوربین و یک لیدار برای انجام اندازه‌گیری‌ها جهت مقایسه تجهیز کردند. این تیم، ربات خود را کنترل کرد تا چند بار در اطراف زمین حرکت کند، گوشه‌ها را بپیچد، راهروهای طولانی و باریک را طی کند و از فضاهای روشن و کم‌نور عبور کند.
در این آزمایش‌ها، دقت شناسایی و نقشه‌برداری ارائه شده از سوی حسگرهای وای‌فای با دوربین تجاری و حسگرهای لیدار برابری می‌کرد. الگوریتم های بهینه‌سازی و مسیریابی توسعه‌داده‌شده برای این ربات به‌راحتی با استفاده از ارسال و دریافت امواج وای‌فای و برقراری ارتباط با مودم ها و سوئیچ‌هایی که امروزه در اکثر اداره‌ها و سازمان‌ها قرار دارند کار می‌کنند و این باعث
می‌شود این فناوری، ارزان و قابل‌پیاده‌سازی با سرعتی بالا باشد.
آریا صبوری - پژوهشگر مقطع دکتری در دانشگاه مدیترانه‌شرقی
یکی از مواردی که این موضوع را از نظر من بسیار مهم می کند این است که چنین روشی باعث ارزان‌ترشدن سامانه‌های رباتیک بر بستر پویا خواهد شد زیرا این نوع حسگرها از دوربین‌های اپتیکی و باقی روش‌ها بسیار ارزان‌تر است. تقریبا هر جا که می‌رویم با سیگنال‌های بیسیم احاطه شده‌ایم. زیبایی این کار در این است که می‌توانیم از این سیگنال‌های روزمره برای نقشه‌برداری و مسیریابی با ربات‌ها استفاده کنیم.
این سامانه متشکل از رباتی است که به حسگرهای وای‌فای مجهز شده است و از فرستنده‌های وای‌فای تجاری موجود استفاده می‌کند. این دستگاه‌ها سیگنال‌های بیسیم را از نقاط دارای دسترسی وای‌فای در محیط ارسال و دریافت می‌کنند. چیزی که این حسگرهای وای‌فای را خاص می‌کند این است که از این ارتباط دائمی رفت‌وبرگشت با نقاط دسترسی وای‌فای برای ترسیم موقعیت و جهت حرکت ربات استفاده می‌کنند.
محققان فناوری خود را در یک طبقه از یک ساختمان اداری آزمایش کردند. آنها یک ربات را با حسگرهای وای‌فای و همچنین یک دوربین و یک لیدار برای انجام اندازه‌گیری‌ها جهت مقایسه تجهیز کردند. این تیم، ربات خود را کنترل کرد تا چند بار در اطراف زمین حرکت کند، گوشه‌ها را بپیچد، راهروهای طولانی و باریک را طی کند و از فضاهای روشن و کم‌نور عبور کند.
در این آزمایش‌ها، دقت شناسایی و نقشه‌برداری ارائه شده از سوی حسگرهای وای‌فای با دوربین تجاری و حسگرهای لیدار برابری می‌کرد. الگوریتم های بهینه‌سازی و مسیریابی توسعه‌داده‌شده برای این ربات به‌راحتی با استفاده از ارسال و دریافت امواج وای‌فای و برقراری ارتباط با مودم ها و سوئیچ‌هایی که امروزه در اکثر اداره‌ها و سازمان‌ها قرار دارند کار می‌کنند و این باعث
می‌شود این فناوری، ارزان و قابل‌پیاده‌سازی با سرعتی بالا باشد.
آریا صبوری - پژوهشگر مقطع دکتری در دانشگاه مدیترانه‌شرقی
