حرف‌مان این نیست که نباید از دشواری های زندگی گله کرد و خسته شد، حتی نمی خواهیم کسی نقش قهرمان های شکست ناپذیر را بازی کند. ما می خواهیم از مهارت تاب آوری صحبت کنیم، از این که در عین وجود مشکلات و سختی ها می‌توان تاب آور بود،‌ درست مثل نهال نازکی که در دست تندبادها خم می شود، حتی برگ و شاخه می ریزد ولی نمی شکند و ریشه کن نمی‌شود.
تاب آور بودن اما به هیچ وجه کار ساده ای نیست بلکه مهارتی است که نیاز مبرم به تمرین و خواستن دارد. تاب آوری یک ویژگی ممتاز است که به انسان ها کمک می‌کند در زمان های بحرانی و فاجعه آمیز که سطح استرس در آن بالاست،‌ خودشان را کنترل کرده و شرایط را نیز تحت کنترل خویش در بیاورند. اما برای رسیدن به این مهارت و کسب قدرت برای به زنجیر کشیدن مشکلات،‌ چند فوت و فن را باید بیاموزیم مثلا لازم است روابط خوبی با اطرافیان‌مان داشته باشیم چون داشتن خانواده و دوستان مشفق در زمان های بحرانی بسیار کمک کننده است. همچنین باید به نقاط قوت خود تکیه کنیم و بکوشیم آدم منعطفی باشیم.