دیروز آماری از سوی سازمان نهضت سوادآموزی منتشر شده است که جای تامل دارد. این سازمان اعلام کرده است تحقیقات نشان می‌دهد ۸۲ درصد مراجعان به کلانتری یا درس نخوانده یا ترک تحصیل کرده‌اند یا تحقیق دیگری که در یک دانشگاه علوم پزشکی انجام شده حاکی از آن است که ۹۲درصد محکومان درس نخوانده یا ترک تحصیل کرده‌اند؛ درصد قابل‌توجهی که از اهمیت آموزش در پیشگیری از وقوع جرم نشان دارد. با آگاهی از این موضوع که بدانیم حداقل در یک دهه اخیر، پیشگیری از وقوع جرم جزو یکی از سیاست‌های اصلی دستگاه قضا بوده است. بگذارید یک آمار تلخ دیگر را پیوست گفته‌های سرپرست نهضت سوادآموزی کنیم و آن هم مربوط به وضعیت تحصیلی ورودی‌های کانون اصلاح و تربیت است. آمارهای رسمی نشان می‌دهد بیش از ۷۰درصد از بزهکاران اجتماعی (گروه سنی زیر ۱۸سال) مقیم کانون‌های اصلاح و تربیت سازمان زندان‌ها، واماندگان تحصیلی از نظام رسمی تعلیم و تربیت کشور هستند. بسیاری از آنها از دوره راهنمایی سابق و دوره اول متوسطه فعلی، دچار افت یا واماندگی تحصیلی شده‌اند اما این آمار  وقتی هولناک و هشداردهنده می‌شود که بدانیم فراگیری کرونا و سوق آموزش حضوری به سمت آموزش مجازی در دو سال گذشته باعث ترک تحصیل تعداد قابل‌توجهی از دانش‌آموزان شده است. آمارهای رسمی آموزش و پرورش حکایت از این دارد که بیش از 30درصد از دانش‌آموزان در این دوره ترک تحصیل کرده‌اند. افت تحصیلی بسیاری دیگر از دانش‌آموزان هم مورد بحث کارشناسان حوزه آموزشی بوده است. بی‌توجهی به این موضوع حداقل با توجه به فرمول آماری پیش‌رویمان حکایت از افزایش بزهکاری در جامعه خواهد داشت. 

میثم اسماعیلی - روزنامه‌نگار