به گزارش خبرنگار جام‌جم، رسیدگی به این پرونده از آذر ماه سال98 و با گزارش مرگ مشکوک زن جوانی در خانه‌اش در خیابان شریعتی تهران آغاز شد. شوهر این زن در تحقیقات مدعی شد؛ « امروز صبح وقتی از خواب بیدار شدم، همسرم را صدا زدم اما پاسخی نداد. سراغش رفتم و فهمیدم در خواب مرده است.»
با انتقال جسد به پزشکی‌قانونی، مشخص شد این زن بر اثر فشار بر عناصر حیاتی گردن فوت کرده است. با اعلام این نظریه، همسر مهتاب در تحقیقات به قتل اعتراف کرد و گفت: «‌من و مهتاب پنج‌ سال قبل با هم ازدواج کردیم و صاحب یک فرزند شدیم. ابتدا زندگی خوبی داشتیم اما مدتی گذشت که اختلاف پیدا کردیم و چند بار با هم درگیر شدیم. شب حادثه بعد از خوردن شام، همسرم دوباره سر موضوعی بحث کرد و کار به درگیری کشید. از شدت عصبانیت پارچه‌ای را برداشتم و دور گلوی او پیچیدم و خفه اش کردم.»
با تکمیل تحقیقات، پرونده برای محاکمه به دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد و مرد جوان در شعبه دوم، پای میز محاکمه قرار گرفت. در این جلسه اولیای دم برای او درخواست قصاص کردند. 
سپس متهم در جایگاه قرار گرفت و با طرح ادعایی عجیب گفت: « من و همسرم اختلاف داشتیم اما این اختلاف در حدی نبود که بخواهم او را بکشم. شب حادثه در حال شوخی بودیم که شالی را دور گردن او انداخته و کشیدم. همسرم در حال خنده بود که ناگهان حالش بد شد و نفسش بند آمد. پس از دستگیری، تحت فشار بازجویی به قتل اعتراف کردم.» قضات دادگاه با بررسی پرونده، حکم به قصاص مرد همسرکش دادند که این حکم در دیوان عالی کشور مهر تایید خورد.