تکنولوژی هر روز در حال پیشرفت است تا جایی که هوش مصنوعی درجاتی از وحشت را برای کاربران به همراه آورده است. این ترس تا اندازه‌ای ناشی از بی‌اعتمادی عمومی نسبت به ناشناخته‌هاست اما بدون شک تصاویر رسانه‌ای از هوش مصنوعی شیطانی و انواع ربات‌های سرکش در آن بی‌تاثیر نیستند. با این حال ربات‌ها لزوما مخلوقات خطرناک و ترسناکی نیستند. تعداد زیادی ربات دوست‌داشتنی و مهربان در دنیای سینما وجود دارد که جهان را به جای بهتری برای زندگی تبدیل می‌کنند. آنها تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا احساسات و مفاهیم انسانی را درک و روابط دوستانه‌ای برقرار کنند و در این فرآیند چیزهای زیادی درباره‌ دنیای انسان‌ها یاد بگیرند. اساسا سینما و هنر نقش به‌سزایی در نوع نگاه ما به وقایع و اتفاقات پیرامونی‌مان دارد، تا سال‌های سال ربات‌های سینما موجوداتی شرور بودند اما حالا چند سالی است که با دخالت بیشتر آنها در زندگی روزمره سینما هم سعی دارد تصویری مهربان‌تر از آنها ارائه دهد. 

پسر فضایی
انیمه «پسر فضایی» از مانگایی به همین نام اقتباس شده است. شخصیت اصلی این انیمه، ربات انسان‌نمایی به نام توبی تنما است که از نظر ظاهری به پسر بچه‌ای به همین نام که به شکلی غم‌انگیز درگذشته، شباهت دارد. این ربات توسط استون رئیس شهر متروسیتی مورد توجه قرار می‌گیرد و در نهایت از زباله‌دانی سر درمی‌آورد و نام آستروبوی یا پسر فضایی را بر خود می‌گذارد.قلب آسترو به طور استعاری از طلای خالص ساخته شده. او نهایتا به ابرقهرمانی تبدیل می‌شود که از قدرت‌هایش برای بهترکردن حال دنیا استفاده می‌کند. آسترو حتی از دکتر تنما عذرخواهی می‌کند که نمی‌تواند واقعا جای پسرش توبی را بگیرد.

سیاره گنج 
بن شخصیتی است که تقریبا در اواخر انیمیشن محبوب «سیاره‌ گنج» به مخاطبان معرفی شد اما در نهایت خودش را به عنوان بخش مهمی از داستان تثبیت کرد. مشخص شد بن یک ناوبر سابق دزد فضایی معروف کاپیتان فلینت است که خاطراتش پاک شده است. با این که بن حافظه‌ درهم‌ریخته‌ای دارد اما از ملاقات با جیم ابراز خوشحالی و قدردانی می‌کند. مخاطب از همان برخورد نخست با طبیعت پر هرج و مرج و شور و شوق او مواجه می‌شود. این ربات ابتدا برای جیم عجیب به نظر می‌رسد اما وقتی به کاربردهایش پی می‌برد به بن علاقه‌مند می‌شود و با او گرم می‌گیرد. علی‌رغم این که بن هیچ درکی از سکوت و لطافت ندارد اما تنها چیزی که می‌خواهد این است که یک بار دیگر برای انسانی مفید باشد.

وال.ای 
اما مگر می‌شود حرف از یک ربات خوش‌قلب زد و به یاد انیمیشن وال‌.ای ساخته استیون اسپیلبرگ نیفتاد. وقتی به ربات‌های پرانرژی و دوست‌داشتنی فکر کنیم، انیمیشن‌های دیزنی از اولین آثاری است که به ذهنمان خطور می‌کنند و «وال.ای» به نوعی سردمدار این دسته از ربات‌هاست. این ربات بانمک از تنهایی شدیدی رنج می‌برد اما خیلی زود موفق می‌شود احساسات انسانی را از خودش بروز دهد و به واسطه‌ آن به دنبال کشف جهان عجیب پیرامونش می‌رود. وال.ای برای گذشت و نفس زندگی ارزش زیادی قائل است و همین موارد هم او را به یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های انیمیشن‌های دیزنی و پیکسار تبدیل می‌کند. در طول فیلم جنبه‌های خوب و بد ربات‌ها را به نمایش می‌گذارد.

قهرمان بزرگ 
برعکس وال.ای که شخصیت اصلی فیلم است، بیمکس بخشی از یک گروه دوست‌داشتنی است اما با ویژگی‌های دلگرم‌کننده‌اش موفق می‌شود همه‌ توجه‌ها را به خودش معطوف کند. بیمکس در « قهرمان بزرگ» دیزنی به عنوان یک ربات بادی فوق‌العاده نرم معرفی می‌شود که توسط تاداشی ساخته شده و به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده تا یک همراه سلامت شخصی باشد. او پس از مرگ تاداشی به برادرش هیرو به ارث می‌رسد و رابطه‌ دوستانه‌ای با او برقرار می‌کند. بیمکس هم مثل بسیاری از ربات‌های سینمایی، برای سردرآوردن از عواطف انسانی فرآیند پیچیده، زمانبر، خنده‌دار و البته دلگرم‌کننده‌ای را طی می‌کند. با این حال در نهایت به هدف اصلی‌اش که مراقبت از دیگران است، می‌رسد و مثل یک ستاره می‌درخشد.