نخاع داخل کانال نخاعی که مهره‌ها آن را تشکیل داده‌اند،
تحت محافظت است. این کانال از جدار استخوانی ساخته می‌شود و طبیعتا به‌دنبال شکستگی ممکن است استخوان شکسته وارد کانال شده و به نخاع فشار بیاورند. شکستگی‌ها و دررفتگی‌های ستون فقرات علت اصلی آسیب نخاعی هستند. به‌دنبال ضربه به نخاع که بافت ظریف و آسیب‌پذیری است، خونریزی داخل آن اتفاق می‌افتد و الیاف عصبی که از نخاع عبور می‌کنند دچار پارگی می‌شوند.
آنچه به آن در اصطلاح عام «قطع نخاع» می‌گویند در واقع به ندرت دیده می‌شود که نخاع به دو قسمت تقسیم شود اما در بیشتر موارد آسیب‌نخاعی به‌صورت له‌شدگی نخاع به‌دنبال ضربه به استخوان شکسته است و در عمل امکان دارد  له‌شدگی‌های شدید نخاعی تفاوت چندانی با قطع نخاع واقعی نداشته‌باشد.
نخاع، مسؤول عبوردادن الیاف عصبی حرکتی حسی و کنترل ادرار و مدفوع از مغز به اندام‌ها و برعکس است و به دنبال آسیب هر بخش از نخاع، از آن قسمت به پایین عملکردهای مذکور دچار اختلال می‌شود. برای مثال، آسیب نخاعی در ناحیه پشتی یا کمری سبب اختلال حرکت و حس در پاها و اختلال کنترل ادرار و مدفوع می‌شود و اگر این آسیب در گردن رخ دهد، به‌جز مواردی که ذکر شد، حرکت و حس دست‌ها هم دچار اختلال می‌شود. حتی آسیب نخاعی در نواحی بالای گردن ممکن است تنفس بیمار را هم درگیر کرده و جان وی را تهدید کند.
درمان جراحی در این موارد در واقع جااندازی شکستگی یا دررفتگی، ثابت و محکم‌کردن ستون‌فقرات و برداشتن قطعه استخوانی فشارنده روی نخاع است اما برای بازگشت عملکرد نخاعی در حال حاضر هیچ عمل جراحی کمک‌کننده نیست. گذر زمان و بازسازی نخاع آسیب‌دیده در نهایت تعیین‌کننده عاقبت بیمار از جهت حرکت و حس اندام‌ها خواهدبود.
هر قدر شدت آسیب نخاعی کمتر باشد و به عبارت دیگر حس و حرکت اندام‌ها به‌طور کامل از دست نرفته باشد، شانس بیمار برای بازگشت حس و حرکت از دست رفته بیشتر است و طبیعتا در صورتی که هیچ حس و حرکتی پایین‌تر از منطقه آسیب نخاعی وجود نداشته‌باشد، گرچه بازگشت عملکرد نخاع غیرممکن نیست اما احتمال آن بسیار کمتر می‌شود.