برخی افراد بر این باورند که چای سیاه به‌دلیل طبع سردی که دارد، بهتر است همراه با قند و نقل و نبات یا نوعی شیرینی مصرف شود تا از میزان سردی، یبوست‌زایی، نفاخیت و حتی ریفلاکس ناشی از مصرف چای کاسته شود.
اما جالب است بدانید از دیدگاه طب‌سنتی برخلاف باور عامه مردم، طبیعت چای در درجه دوم گرم و خشک قرار دارد و اگر افرادی با نوشیدن چای دچار مشکل می‌شوند دارای سوءمزاج یا ضعف مزاج هستند. در واقع برخی عقیده دارند چون چای پس از خوردن غذاهای شور سبب تسکین عطش یا در روزهای گرم سبب التیام تشنگی کاذب و همچنین کاهش حرارت و التهاب داخلی بدن می‌شود، پس طبع سردی دارد. در حالی‌که به‌گفته متخصصان طب سنتی چای از بابت نرم‌کردن و پاکسازی اخلاط از سطح دستگاه گوارش منجر به تسکین عطش و داغی بدن می‌شود. نوشیدن چای یک‌ساعت پس از غذاهای چرب و سنگین به هضم غذا کمک می‌کند و در افراد با مزاج سرد و تر موجب افزایش قوای جنسی می‌شود. بهترین نوع چای از دیدگاه طب‌سنتی، چای سفید و پس از آن چای سبز است. اما این‌که برخی افراد علت یبوست‌زایی چای را به سردبودن طبع آن نسبت می‌دهند باور اشتباهی است. چای سیاه هر چه تیره‌تر و پودری‌تر و تلخ ‌مزه‌تر باشد یبوست‌آورتر است و هر چه از تازه دمی آن گذشته باشد به‌دلیل خروج مواد تاننی بر میزان قابض‌بودن و یبوست‌آوری آن افزوده می‌شود. البته برخی از انواع اسانس‌های مصنوعی که به‌چای می‌زنند هم به یبوست‌زایی منجر می‌شود. اما چرا با نوشیدن چای گاهی دچار ریفلاکس می‌شویم و در اصطلاح ترش می‌کنیم؟ جالب است بدانید چای هم می‌تواند ریفلاکس معده به مری را تشدید کند و هم در جلوگیری از ریفلاکس موثر باشد. انواع چای مرغوب اگر به‌خوبی دم کشیده باشد و اندکی گس و قابض و تلخ‌مزه و بدون اسانس باشد، تقویت‌کننده معده و محکم‌کننده دهانه آن است و می‌تواند جلوی ریفلاکس را بگیرد اما اگر چای مصرفی فاقد ویژگی‌های گفته‌شده و زود دم و حاوی مواد طعم‌دهنده باشد می‌تواند موجب شل‌شدن دهانه معده و بروز ریفلاکس شود. از دیدگاه طب سنتی افزودن برخی گیاهان معطر همچون گل محمدی تازه به چای می‌تواند موجب تقویت اثرات چای و کاهش ریفلاکس و ترش‌کردن شود. ناگفته نماند حتی انواع مرغوب چای، از چای بهاره گیلان تا چای سفید و سبز اگر به‌خوبی دم نکشند و تلخ و گس و قابض نشوند، خاصیت تقویت‌کنندگی دهانه معده را نخواهندداشت.