رمزگشایی از این‌که چرا با کاهش کیفیت تصویر در تماس‌های ویدئویی کاربران از حرکات سر و دست استفاده می‌کنند
صدامو می‌شنوی؟
در مدت دو سال و اندی که از همه‌گیری کوویدـــ19 می‌گذرد برای بیشتر مردم مشکلات تماس‌های ویدئویی به چالش‌هایی آشنا تبدیل شده است، زیرا شرایط ناشی از فاصله‌گذاری اجتماعی همه را ملزم کرد تا برای حفظ سلامت خود و دیگران از راه دور با هم ارتباط بر قرار کنند.
اکنون دانشمندان نشان داده‌اند چرا ما معمولا در تماس‌های ویدئویی، صدای خود را برای شنیدن صدای مخاطب‌مان بلندتر می‌کنیم به این معنا که با کاهش کیفیت ویدئو، بلندتر صحبت می‌کنیم و به قصد جبران این اختلال، حرکات خود را تغییر می‌دهیم.
دکتر جیمز تروجیلو، اولین نویسنده این تحقیق در دانشگاه رادبوند نیجمگن هلند می‌گوید: «در چنین مواقعی، حرکاتی که هنگام صحبت از خود نشان می‌دهیم و همچنین سایر سیگنال‌های بصری مانند حالات چهره، جنبه‌های واقعا مهم و یکپارچه‌ای از نحوه برقراری ارتباط ما هستند. به یاد داشته باشید اگر اتصال ارتباطی شما ویدئوی ضعیفی را به مخاطب ارائه می‌کند با شمرده سخن گفتن و انجام حرکات بدنی با سر و دست و اجزای صورت منظور خود را بیان کنید.
وی می‌افزاید: «نتایج تحقیقات قبلی نشان داده بود وقتی به دلیل سر و صدا (نویز) نمی‌توانیم صدای کسی را خوب بشنویم، بلندتر صحبت می‌کنیم درحالی که پژوهش اخیر تیم ما نشان داد وقتی یک تماس ویدئویی بسیار پر سر و صداست، افراد حرکات قابل ملاحظه‌ای برای جلب توجه مخاطب از خود نشان می‌دهند.
به گفته او به نظر می‌رسد وقتی ارتباط ویدئویی ما به دلیل مشکلی مانند نویز یا اتصال ضعیف مختل می‌شود، تمایل کلی ما در جهت جبران این اختلال به صورت سعی در بلندتر صحبت کردن و انجام حرکاتی برای رساندن منظور خود به مخاطب پیش می‌رود.
روش انجام این آزمایش عجیب
تروجیلو و همکارانش در نشریه علمی «رویال سوسایی‌تی اُپن ساینس» گزارش دادند چگونه تماس‌های ویدئویی 20جفت شرکت‌کننده را در تحقیق تجزیه و تحلیل کردند. هر جفت از شرکت‌کنندگان به روش انتخاب تصادفی در اتاق‌های مجزا می‌نشستند و در یک مکالمه معمولی بدون متن به مدت 40 دقیقه از طریق تماس ویدئویی با یکدیگر گپ می‌زدند. درطول تماس، کیفیت ویدئو در 10مرحله بین عالی تا کاملا تار تغییر کرد به طوری که برای نیمی از جفت‌ها کیفیت ویدئو بهبود یافت و برای بقیه بدتر شد. البته کیفیت اصلی ویدئو در طول تماس برای شرکت‌کننده‌ها یکسان بود.
محققان، حرکات شرکت‌کنندگان و ویژگی‌های گفتاری آنها را در طول تماس پیگیری کردند. نتایج این تحقیق نشان داد با اندکی کاهش کیفیت ویدئو، شرکت‌کنندگان ابتدا از حرکات بازو و بدن خود هنگام صحبت کاستند. سپس با کاهش بیشتر کیفیت ویدئو، آنها به کارگیری حرکات بدن را برای مکالمه بیشتر کردند. با این حال، برآورد حالت و میزان حرکت اندام آنها با کاهش کیفیت ویدئو، ابتدا افزایش اما پس از آن کاهش می‌یافت. تروجیلو در این زمینه تصریح کرد: ژست‌ها و حرکاتی که حداقل در ابتدا آزمایش شوندگان در تماس ویدئویی از خود نشان می‌دادند، برجسته‌تر اما بهتر بود. وی می‌افزاید: وقتی از حرکات بدن هنگام مکالمه استفاده نمی‌شد، گفتارشان تحت تأثیر کاهش دید قرار نمی‌گرفت. اما وقتی از حرکات استفاده می‌شد، با کاهش کیفیت ویدئو، صدا تا 5 دسی‌بل افزایش می‌یافت.
تلاش برای حفظ ارتباط
تروجیلو می‌گوید: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد ارتباط ویدئویی یک سیستم یکپارچه متشکل از سیگنال‌های دیداری و شنیداری است که برای انتقال معنا با هم کار می‌کنند. برای جبران کیفیت ضعیف‌تر ویدئو، فرد با انجام حرکاتی اغراق‌آمیز، کمک می‌کند تا مخاطبش وقتی نمی‌تواند او را به حالت عادی و با کیفیت خوب ببیند، معنای حرکاتش را تشخیص دهد.
تروجیلو اضافه می‌کند: گرچه بلندتر
صحبت کردن احتمالا کمکی به بهبود کیفیت ویدئو نمی‌کند، این واقعیت که مردم ناخودآگاه این کار را انجام می‌دهند، نشان می‌دهد چنین سامانه‌هایی تا چه حد یکپارچه هستند به‌ویژه این‌که افراد فقط زمانی بلندتر صحبت می‌کنند که همزمان حرکات بدنی هم انجام دهند. آنها می‌دانند حرکاتی که حین مکالمه انجام می‌دهند برای حفظ ارتباط‌شان مهم است اما دیدن آنها برای مخاطب‌شان دشوارتر است. همین باعث می‌شود آنها قدرت سیگنال گفتار را حین انجام حرکات در پشت گوشی یا دوربین رایانه خود افزایش دهند.
مترجم: صدیقه سخندان فداكار - دانش
منبع: The Guardian
دکتر جیمز تروجیلو، اولین نویسنده این تحقیق در دانشگاه رادبوند نیجمگن هلند می‌گوید: «در چنین مواقعی، حرکاتی که هنگام صحبت از خود نشان می‌دهیم و همچنین سایر سیگنال‌های بصری مانند حالات چهره، جنبه‌های واقعا مهم و یکپارچه‌ای از نحوه برقراری ارتباط ما هستند. به یاد داشته باشید اگر اتصال ارتباطی شما ویدئوی ضعیفی را به مخاطب ارائه می‌کند با شمرده سخن گفتن و انجام حرکات بدنی با سر و دست و اجزای صورت منظور خود را بیان کنید.
وی می‌افزاید: «نتایج تحقیقات قبلی نشان داده بود وقتی به دلیل سر و صدا (نویز) نمی‌توانیم صدای کسی را خوب بشنویم، بلندتر صحبت می‌کنیم درحالی که پژوهش اخیر تیم ما نشان داد وقتی یک تماس ویدئویی بسیار پر سر و صداست، افراد حرکات قابل ملاحظه‌ای برای جلب توجه مخاطب از خود نشان می‌دهند.
به گفته او به نظر می‌رسد وقتی ارتباط ویدئویی ما به دلیل مشکلی مانند نویز یا اتصال ضعیف مختل می‌شود، تمایل کلی ما در جهت جبران این اختلال به صورت سعی در بلندتر صحبت کردن و انجام حرکاتی برای رساندن منظور خود به مخاطب پیش می‌رود.
روش انجام این آزمایش عجیب
تروجیلو و همکارانش در نشریه علمی «رویال سوسایی‌تی اُپن ساینس» گزارش دادند چگونه تماس‌های ویدئویی 20جفت شرکت‌کننده را در تحقیق تجزیه و تحلیل کردند. هر جفت از شرکت‌کنندگان به روش انتخاب تصادفی در اتاق‌های مجزا می‌نشستند و در یک مکالمه معمولی بدون متن به مدت 40 دقیقه از طریق تماس ویدئویی با یکدیگر گپ می‌زدند. درطول تماس، کیفیت ویدئو در 10مرحله بین عالی تا کاملا تار تغییر کرد به طوری که برای نیمی از جفت‌ها کیفیت ویدئو بهبود یافت و برای بقیه بدتر شد. البته کیفیت اصلی ویدئو در طول تماس برای شرکت‌کننده‌ها یکسان بود.
محققان، حرکات شرکت‌کنندگان و ویژگی‌های گفتاری آنها را در طول تماس پیگیری کردند. نتایج این تحقیق نشان داد با اندکی کاهش کیفیت ویدئو، شرکت‌کنندگان ابتدا از حرکات بازو و بدن خود هنگام صحبت کاستند. سپس با کاهش بیشتر کیفیت ویدئو، آنها به کارگیری حرکات بدن را برای مکالمه بیشتر کردند. با این حال، برآورد حالت و میزان حرکت اندام آنها با کاهش کیفیت ویدئو، ابتدا افزایش اما پس از آن کاهش می‌یافت. تروجیلو در این زمینه تصریح کرد: ژست‌ها و حرکاتی که حداقل در ابتدا آزمایش شوندگان در تماس ویدئویی از خود نشان می‌دادند، برجسته‌تر اما بهتر بود. وی می‌افزاید: وقتی از حرکات بدن هنگام مکالمه استفاده نمی‌شد، گفتارشان تحت تأثیر کاهش دید قرار نمی‌گرفت. اما وقتی از حرکات استفاده می‌شد، با کاهش کیفیت ویدئو، صدا تا 5 دسی‌بل افزایش می‌یافت.
تلاش برای حفظ ارتباط
تروجیلو می‌گوید: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد ارتباط ویدئویی یک سیستم یکپارچه متشکل از سیگنال‌های دیداری و شنیداری است که برای انتقال معنا با هم کار می‌کنند. برای جبران کیفیت ضعیف‌تر ویدئو، فرد با انجام حرکاتی اغراق‌آمیز، کمک می‌کند تا مخاطبش وقتی نمی‌تواند او را به حالت عادی و با کیفیت خوب ببیند، معنای حرکاتش را تشخیص دهد.
تروجیلو اضافه می‌کند: گرچه بلندتر
صحبت کردن احتمالا کمکی به بهبود کیفیت ویدئو نمی‌کند، این واقعیت که مردم ناخودآگاه این کار را انجام می‌دهند، نشان می‌دهد چنین سامانه‌هایی تا چه حد یکپارچه هستند به‌ویژه این‌که افراد فقط زمانی بلندتر صحبت می‌کنند که همزمان حرکات بدنی هم انجام دهند. آنها می‌دانند حرکاتی که حین مکالمه انجام می‌دهند برای حفظ ارتباط‌شان مهم است اما دیدن آنها برای مخاطب‌شان دشوارتر است. همین باعث می‌شود آنها قدرت سیگنال گفتار را حین انجام حرکات در پشت گوشی یا دوربین رایانه خود افزایش دهند.
مترجم: صدیقه سخندان فداكار - دانش
منبع: The Guardian
