ورزش، هم فراغت است و هم یکی از مولفه‌های مهم در سلامت. از این نکته بدیهی که بگذریم اما آمارهای موجود نشان می‌دهد هرچه دغدغه‌های جامعه ایرانی افزایش پیدا کرده از زمان انجام ورزش روزانه توسط شهروندان کاسته شده است. از گزارش فرهنگ رفتاری خانوار، منتشرشده توسط مرکز آمار ایران اما می‌توان دریافت این میزان ورزش روزانه بسیار کمتر از آن چیزی است که باید باشد. نکته عجیب‌تر که البته دلایل مهمی هم دارد این است با مقایسه این گزارش با مورد مشابه پیشین آن که چهار سال پیش تهیه شده بود می‌توان به افت معنادار این شاخص هم پی برد. جامعه آماری گسترده این پژوهش (بیش از 60هزار خانوار در 31 استان ایران) نتایج آن را به واقعیت موجود نزدیک‌تر می‌کند. به این معنا که می‌توان نتایج و داده‌های استخراج‌شده از این گزارش را با درصد بالایی به کل جامعه ایرانی هم تعمیم داد. حالا باید بدانیم در حالی سرانه ورزش روزانه مردم ایران چهار سال پیش 27دقیقه در روز بوده که این سرانه در سال 1400 به گواه آمارهای مرکز آمار ایران تنها 13دقیقه است. مردم استان گیلان چهار سال پیش در حالی با 35دقیقه ورزش در روز در صدر این فهرست قرار داشتند که در جدول تازه بیشترین زمان ورزش متعلق به مردم قزوین با 21دقیقه ورزش روزانه است. فارغ از تمام محسنات روانی ورزش روزانه، این عادت می‌تواند در سلامت جسم شهروندان هم تاثیر بسیاری بگذارد. یکی از مهم‌ترین دلایل این کاهش سرانه را اما باید به وضعیت فراگیری کرونا در ایران نسبت داد؛ اتفاقی که باعث شده شهروندان به نوعی نتوانند از سرانه و امکانات فضای ورزشی شهرها استفاده کنند. هرچند حالا با واکسیناسیون سراسری باید این بیماری منحوس را تمام‌شده تلقی کنیم اما باید بدانیم پیامدهای ناگوار این فراگیری همچنان ادامه دارد.