وقتی خودمان را نمی‌شناسیم، چطور می‌توانیم ارتباط درستی با اطرافیان‌مان برقرار کنیم؟ بدیهی است نشناختن خود و نداشتن مهارت‌های ارتباطی، به اصلی‌ترین معضل ارتباطات درون خانوادگی جامعه امروز تبدیل شده است. بنابراین برای حل این پیش از هرچیز باید نیازهای ذهنی خودمان را بشناسیم و بعد از آن هم متناسب با آن خواسته‌ها و نیازها، نحوه روابط خود را اصلاح کنیم.
این موضوع آنقدر اهمیت دارد که حتی در توصیه‌های بهداشت سلامت روان هم با درجه‌ بالایی از اهمیت گنجانده شده‌است؛ چنان‌که خداشناسی، خودشناسی، دگرشناسی و کار، از معیارهای بررسی بهداشت روان به حساب آمده و برای انسجام خانواده باید این معیارها را در زندگی پیاده کنیم. اما این اصلاح چطور ممکن است؟ خودشناسی و خداشناسی، اولین قدم اصلاح است؛ آنقدر که بتوانیم متناسب با توانایی و استعداد خود جلو برویم. آن‌وقت است که شاید به عنوان گام دوم بتوانیم بر مساله دگرشناسی تمرکز کنیم. 
علاوه بر آن، یکی از مباحثی که ارتباطات درون خانوادگی را تقویت می‌کند، پررنگ کردن خدا در زندگی است چون هنگام عبادت، هورمون‌های لذت‌بخش در مغز  ترشح می‌شود.