نگاهی به سریال «شب‌های برره» که از شبکه آی‌فیلم2 پخش می‌شود
سفر به سرزمین ناشناخته‌ها
از آنجا که مردم ایران، خود طناز هستند و با روحیه طنزی که دارند به سختی می‌شود آنها را خنداند، ساختن اثر طنزی که بتواند مورد توجه‌شان قرار گیرد و لبخند را روی لب‌های آنها بیاورد، کار بسیار دشواری است. اما مهران مدیری یکی از آن دست افرادی است که از دهه‌های گذشته با سلیقه مردم آشنا بوده و می‌توان گفت یکی از طنازان موفق و نوآوران و خلاقان این عرصه است و آثار پرمخاطبی را برای تلویزیون ساخته. یکی از سریال‌های محبوب دهه 80 سریال «شب‌های برره» به کارگردانی مهران مدیری بود که هر شب از شبکه یک پخش می‌شد و یکی از سریال‌های به اصطلاح خیابان خلوت کن آن روزها و شب‌ها محسوب می‌شد. تا جایی که هنوز هم می‌شود برخی اصطلاحات و تکیه کلام‌های بازیگران را در ارتباطات روزمره شنید.
گویش و زبان و اصطلاحاتی که مدیری و گروهش برای شخصیت‌های این سریال انتخاب کرده بودند، به قدری جذاب و شیرین بود که باعث شد مورد توجه مخاطبان بسیاری قرار بگیرد. یکی از نقاط قوت این سریال همین فیلمنامه و نویسندگان طنازی بود که کنار هم جمع شده بودند.
از جمله سروش صحت، مهراب و پیمان قاسمخانی و زنده‌یاد خشایار الوند که هر کدام یکی از شخصیت‌های طناز سینما و تلویزیون محسوب می‌شوند و مخاطب با آثارشان خاطرات خوشی دارد. مدیری و تیمش برای اولین بار روستایی به نام برره را با زبان ویژه‌ای خلق کردند، با مردمی که از نظر ما رفتار نامتعارفی داشتند اما از نظر خودشان افراد غریبه‌ای که از شهر به آنجا می‌آمدند، نامتعارف بودند. جالب‌تر این‌که مردم این روستا به زمان و مکان خاصی تعلق نداشتند و رفتارهایشان هم شبیه هیچ منطقه ای نبود. با این حال خیلی زود جای خودشان را بین مردم باز کردند و هر کدام به شخصیت محبوبی نزد مخاطبان تبدیل شدند.
اما نکته مهمی که در این مجموعه وجود داشت، شخصیت‌هایی بود که می‌شد ما به ازای آنها را در جامعه پیدا کرد و از این نظر رفتار و واکنش آنها تلنگر اخلاقی به بیننده بود. با این‌که آدم‌ها و موقعیت‌ها تخیلی بود اما نکات مهم اخلاقی را می‌شد با این سریال به بیننده منتقل کرد. به خصوص از زمانی که کیانوش استقرارزاده وارد روستا شد و با تاسیس دفتر روزنامه سعی داشت زندگی و تفکر مردم آن روستا را به سمت اتفاقات روز دنیا ببرد. در این بین به قدری درگیر ماجرا می‌شد که گاهی از زندگی در کنار این افراد پشیمان می‌گردید. با این حال آزار و اذیت ساکنان برره برای مخاطبان دیدنی و جذاب بود. چون هر کدام نماینده قشری از جامعه بودند. به عنوان مثال لیلون با بازی بهنوش بختیاری نماینده آدم‌های تازه به دوران رسیده اما پوچ و خالی بود یا کیوون با بازی محمدرضا شفیعی‌جم که نماد آدم‌های زورگو و باجگیر محسوب می‌شد. از این رو مجموعه شب‌های برره را می‌توان جزو آثاری دانست که تاریخ انقضا ندارند.
زینب علیپور طهرانی - گروه رسانه
از جمله سروش صحت، مهراب و پیمان قاسمخانی و زنده‌یاد خشایار الوند که هر کدام یکی از شخصیت‌های طناز سینما و تلویزیون محسوب می‌شوند و مخاطب با آثارشان خاطرات خوشی دارد. مدیری و تیمش برای اولین بار روستایی به نام برره را با زبان ویژه‌ای خلق کردند، با مردمی که از نظر ما رفتار نامتعارفی داشتند اما از نظر خودشان افراد غریبه‌ای که از شهر به آنجا می‌آمدند، نامتعارف بودند. جالب‌تر این‌که مردم این روستا به زمان و مکان خاصی تعلق نداشتند و رفتارهایشان هم شبیه هیچ منطقه ای نبود. با این حال خیلی زود جای خودشان را بین مردم باز کردند و هر کدام به شخصیت محبوبی نزد مخاطبان تبدیل شدند.
اما نکته مهمی که در این مجموعه وجود داشت، شخصیت‌هایی بود که می‌شد ما به ازای آنها را در جامعه پیدا کرد و از این نظر رفتار و واکنش آنها تلنگر اخلاقی به بیننده بود. با این‌که آدم‌ها و موقعیت‌ها تخیلی بود اما نکات مهم اخلاقی را می‌شد با این سریال به بیننده منتقل کرد. به خصوص از زمانی که کیانوش استقرارزاده وارد روستا شد و با تاسیس دفتر روزنامه سعی داشت زندگی و تفکر مردم آن روستا را به سمت اتفاقات روز دنیا ببرد. در این بین به قدری درگیر ماجرا می‌شد که گاهی از زندگی در کنار این افراد پشیمان می‌گردید. با این حال آزار و اذیت ساکنان برره برای مخاطبان دیدنی و جذاب بود. چون هر کدام نماینده قشری از جامعه بودند. به عنوان مثال لیلون با بازی بهنوش بختیاری نماینده آدم‌های تازه به دوران رسیده اما پوچ و خالی بود یا کیوون با بازی محمدرضا شفیعی‌جم که نماد آدم‌های زورگو و باجگیر محسوب می‌شد. از این رو مجموعه شب‌های برره را می‌توان جزو آثاری دانست که تاریخ انقضا ندارند.
زینب علیپور طهرانی - گروه رسانه
