نبود نظارت، چشم اسفندیار آموزشگاه‌های بازیگری
متاسفانه توهمی در میان برخی جوانان کشور درخصوص شخصیت‌های سینما به‌ویژه بازیگران شکل گرفته که هرکس وارد سینما و بازیگری شود، حتما آینده خوب و قابل اعتنایی خواهد داشت. همین توهم و تصور نادرست، خودش می‌تواند مقدمات یک دام را برای جوانان فراهم کند و به همین دلیل خانواده‌ها و مدیران فرهنگی باید به آن خیلی توجه داشته باشند.دوم، بحث وعده‌های توخالی است که آموزشگاه‌های بازیگری به جوانان و علاقه‌مندان می‌دهند؛ قول‌هایی چون معرفی این جوانان مشتاق به پروژه‌های مختلف سینمایی و تلویزیونی و فعالیت آنها به‌عنوان یک بازیگر حرفه‌ای. این وعده‌ها هم نقش مهمی در گرفتارشدن جوانان و علاقه‌مندان بازیگری در دام‌های موجود دارد.مشکل بعدی، باز به خود آموزشگاه‌های بازیگری مربوط می‌شود. برخی از این آموزشگاه‌ها با وجود اخذ مجوز از ارشاد، مشکلاتی در زمینه آموزش و مسائل دیگر دارند و برخی از آموزشگاه‌های فعال هم هستند که بدون مجوز فعالیت می‌کنند.
چنین مسائلی در ذهن هنرجویان القا می‌شود و می‌تواند آنها را به اشتباه بیندازد و برایشان مشکل‌ساز شود.مهم‌تر از همه این‌که متاسفانه نظارت ارشاد بر این آموزشگاه‌ها اصلا دقیق و کافی نیست و چشم اسفندیار این مراکز آموزشی، همین نبود نظارت یا ضعف نظارت وزارت ارشاد است که باعث می‌شود جوانان علاقه‌مند به بازیگری و هنرجویان این آموزشگاه‌ها به‌شدت آسیب‌پذیر باشند و حتی در ادامه سینما را هم آسیب‌پذیر کنند. چون خروجی این آموزشگاه‌ها، آینده سینمای حرفه‌ای را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. ضمن این‌که اغلب آموزش‌های این مراکز، تهی، سطحی و خطی است و نتیجه خوبی ندارد.
کسی که مدعی هنر به‌ویژه در زمینه سینماست باید علاوه بر اشراف فنی و تخصصی، از نظر فرهنگی و اخلاقی هم انسان شریف و درست و عمیقی باشد اما متاسفانه در آموزشگاه‌های بازیگری چندان به این مسأله توجه نمی‌شود و مثل آموزش‌های رانندگی که فقط رانندگی یاد می‌دهند و به جز امور فنی، مسائل مرتبط و ضروری دیگر را آموزش نمی‌دهند، آموزشگاه‌های بازیگری هم فقط روی امور فنی تمرکز دارند و به ضروریات فرهنگی و اخلاقی بی‌اعتنا هستند. یعنی اشکالاتی که در دانشگاه‌های ماست به مراتب در آموزشگاه‌های خصوصی بازیگری و سینمایی بیشتر است.
نکته مهم دیگر این‌که این آموزشگاه‌ها متاسفانه یک سبک مرید و مرادی را هم آموزش و رواج می‌دهند و به خاطر فساد و رانت‌هایی که در محیط سینما وجود دارد، همین هنرجویان بعدها تبدیل به باندهای قدرتمندی می‌شوند که فضای سینما را به مسیر اشتباهی می‌برند.
و نکته آخر، ضرورت رعایت اخلاق اجتماعی و فرهنگی در همه سطوح جامعه است. به‌ویژه فضاهای فرهنگی و هنری که باید سرآمد و الگو باشند اما متاسفانه خبرهایی که به گوش می‌رسد، نشان‌دهنده رعایت نکردن اخلاق اجتماعی و فرهنگی است که این هم نتیجه ضعف در نظارت است.
مهدی عظیمی میرآبادی - تهیه‌کننده سینما
