وی درباره این مجموعه که تاکنون چهار قسمت از آن پخش شده و سؤال‌هایی را برای مخاطب نسبت به فضاسازی رئال یا فانتزی این اثر به‌وجود آورده ‌است بیان کرد: ژانر این سریال فانتزی و افسانه‌ای است و قصه مبنای واقعی ندارد؛ بلکه قصه‌ها برگرفته از داستان‌های کهن ایرانی است. این کارگردان در بخش دیگر درباره پرداختن به افسانه‌های ایرانی و در عین‌حال برخی مؤلفه‌های دینی عنوان کرد: بخشی از آداب و مناسک دینی را هم در سریال می‌بینیم که وجود آنها هم قواعد خاص خودش را دارد. ما در کشوری زندگی می‌کنیم که بنیانش این فضای ایدئولوژیک را دارد. از طرفی اگر به لباس‌ها و معماری‌ها در سریال نگاه کنید به ایران ۶۰۰ سال پیش تعلق دارد که به زمان صفویه می‌رسد که شیعه هم در آن زمان شکل گرفته بود.
آب‌پرور درباره نمونه‌هایی چون «سلطان و شبان» و این‌که این سریال چقدر می‌تواند مانند آن آثار، مخاطبش را جذب کند، توضیح داد: سلطان و شبان نمونه خوبی از این فضای فانتزی است که آنجا فضا کمدی و طنز بود و ما وارد فضای تراژیک شدیم. ما حتی در این سریال از محمدرضا سرشار (رهگذر) به‌عنوان راوی استفاده کردیم تا یک نوستالژی ایجاد کرده و برای نسل جدیدتر هم 
خاطره‌سازی کنیم.