نکته جالب اینجاست که هر دوی این تیم‌ها، در مرحله گروهی دوم شده بودند. در حالی که برزیل برای پنجمین‌بار به فینال این مسابقات می‌رسید، آرژانتینی‌ها دومین تجربه‌شان در این زمینه بود. آرژانتین آن روزها در مقایسه با برزیل ستاره‌های بیشتری داشت که ‌‌هاینس، زانتی، ماسکرانو، آیالا و توز از جمله آنها بودند اما در جبهه مقابل، جولیو سزار، مایکون و آدریانو تنها بازیکنان سرشناس سله‌سائو بودند. بازی تا دقیقه‌۸۷ با تساوی یک بر یک ادامه داشت تا این‌که دلگادو برای آژانتین گلزنی کرد تا همه انتظار داشته باشند آلبی‌سلسته به دومین قهرمانی خود در این مسابقات برسد. اما آدریانو در دقیقه‌۹۳ تمام رویاهای آنها را بر باد داد. بازی در وقت‌های اضافه با همان نتیجه ۲بر۲ ادامه یافت و در نهایت برزیل در ضربات پنالتی با نتیجه ۴‌بر‌۲ پیروز شد تا برای سومین‌بار به قهرمانی در این بازی‌ها برسد. در آن جام کارلوس آلبرتو پریرا هدایت برزیل را بر عهده داشت و مارچلو بیلسا هم روی نیمکت آرژانتین بود.