تشنه در کنار دریا ایستاده‌ایم

تشنه در کنار دریا ایستاده‌ایم

گفته می‌شود آب مورد نیاز جهان تا سال ۲۰۲۵ میلادی به عدد 2000میلیارد متر‌مکعب در سال خواهد رسید و پیش‌بینی‌ها حکایت از آن دارند که کمبودهای موجود و کاهش کیفیت منابع آب آشامیدنی در آینده به ایجاد بحران در جهان و بسیاری از کشورهای مناطق مختلف خاورمیانه و در صورت نبود برنامه‌ریزی برای ایجاد منابع جدید آب، در ایران نیز خواهد شد.

ایران یکی از نواحی خشک جهان به‌شمار می‌آید و مشکلات این کشور ناشی از اقلیم آن است. حداقل طی سال‌های اخیر ثابت شده خشکسالی یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین بلایای جوی اقلیمی است که ایران به آن دچار شده و در صورت نبود برنامه‌ریزی درست و دست نیافتن به ‌آب‌شیرین‌کن‌های دریایی می‌تواند روزهای سختی را برای مناطق مختلف رقم بزند.
بازی سختی که از غرب کشور آغاز شده و با درگیری همدان و چهارمحال‌و‌بختیاری و دیگر استان‌ها حالا صدای زنگ خطر گوشخراشش همه جا شنیده می‌شود. سال‌هاست ساحل‌نشینان جنوب کشور با کمبود و بعضا نبود آب‌شیرین دست و پنجه نرم می‌کنند و تنها نتیجه آنها از وضعیت موجود، ساختن و سوختن است.
تامین بخشی از آب‌شرب خانوارهای جنوب کشور از دریا آرزوی دیرینه‌ای است که فقط با بهره‌برداری از سایت‌های آب‌شیرین‌کن بوشهر، می‌توان نیمی از برنامه دولت برای شیرین‌سازی روزانه ۱۵۰ هزار مترمکعب آب خلیج‌فارس را محقق شده، تصور کرد.در حال حاضر حدود ۸۰ درصد از آب مورد نیاز بوشهر با هزینه‌ سنگین و از منابع آبی استان‌های همجوار به این استان گسیل می‌شود که خشکسالی‌ها و کاهش منابع آبی در این استان‌ها در تابستان مشکلات زیادی را در زمینه کم‌آبی، نوبت‌بندی و افت فشار برای مردم این منطقه به همراه دارد.
به گفته کارشناسان، شیرین‌سازی آب‌های شور توسط نیروگاه‌های اتمی می‌تواند ظرفیت بالایی در تولید روزانه آب آشامیدنی مورد نیاز استان‌های جنوبی ایجاد کند. این میزان تولید آب و ذخیره‌سازی برق می‌تواند مشکل آب را نه‌تنها در جنوب کشور که در کل استان‌ها رفع کند. با تمام این تفاسیر باید گفت با ضعف عملکرد دولت دوازدهم، امروز نه فقط با کمبود برق، بلکه با آلودگی هوا و البته بحران آب مواجه شده‌ایم. برای شیرین‌سازی آب دریا باید بتوان از روش‌های تقطیر آن هم به صورت اتمی استفاده کرد.
در این روش آب را حرارت داده و با تبخیر و سرد کردن دوباره، نمک محلول دریا جدا می‌شود اما استفاده از انرژی‌های فسیلی برای تولید گرمای لازم غیر از تولید آلودگی، بسیار گران است و ایران آن‌قدر ثروتمند نیست که از یک انرژی برای تولید انرژی دیگری استفاده کند.در یک کلام باید اذعان کرد که مهم‌ترین گزینه برای تامین آب، تکمیل پروژه‌های آب‌شیرین‌کن‌ است و دست یافتن به این مهم و جایگاه اقتصادی، علمی و فناوری در منطقه نیازمند برنامه‌ریزی‌های هدفمند برای پیشبرد پایدار صنعت هسته‌ای مطابق با آخرین استاندارد‌های بین‌المللی در بخش شیرین‌کردن آب است.

محمدرضا هادیلو - سردبیر استان‌ها