به گزارش خبرنگار جام‌جم، تحقیقات جنایی در این پرونده از ظهر شنبه 30بهمن1400 و پس از تماس زن جوانی با پلیس تهران آغاز شد. زن جوان به ماموران گفت: پشت پنجره اتاقم در حال صحبت با تلفن بودم که با صحنه عجیبی مواجه شدم. در همسایگی ما یک کارگاه تولیدی و تعمیرات مبل است. مردی را دیدم که در حال کشیدن جسدی به زیرزمین حیاط بود. موفق شدم چند عکس با تلفن همراهم از این ماجرا بگیرم.در ادامه مأموران پلیس راهی محل حادثه در حاشیه بزرگراه اشرفی اصفهانی شدند و جسد مردی را که داخل پارچه‌ای سفید شبیه مومیایی پیچیده شده بود پیدا کردند. مرد جوانی که در کارگاه بود خیلی زود به قتل اعتراف کرد و گفت: مقتول همکارم بود. این خانه ویلایی که کارگاه مبل‌سازی است، متعلق به پدر و برادرزن مقتول بود. من هم دو سالی می‌شد در اینجا مشغول به کار شده بودم. چند شب قبل مبل‌هایی که ساخته بودم در بالکن بود‌. مبل‌های مقتول هم داخل ساختمان بود به او گفتم هوا ابری است و به احتمال زیاد باران ببارد بهتر است من هم مبل‌ها را به داخل بیاورم تا آسیب نبیند اما او اجازه نداد. سر همین موضوع بین من و مقتول جر‌و‌بحث درگرفت و او ناگهان به من سیلی زد که بشدت خشمگین و عصبانی شدم و ناخودآگاه میله آهنی کنار سالن را  برداشتم و شروع به ضربه زدن کردم. وقتی چشم‌هایم را باز کردم دیدم ضربه‌ها به سر او اصابت کرده و خونین روی زمین افتاده است. با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه پنجم دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد. در این جلسه اولیای دم مقتول درخواست قصاص را مطرح کردند. سپس متهم در جایگاه قرار گرفت و گفت: مادرم سوری و پدرم پاکستانی بودند. خودم هم در سوریه به دنیا آمدم. در کودکی مادرم فوت کرد و وقتی 12 ساله بودم پدرم را از دست دادم. سراغ مبل‌سازی رفتم و در این سال‌ها مشغول این کار بودم. آن روز عصبانی شدم و با میله به همکارم ضربه زدم و او را کشتم. باور کنید قصد کشتن او را نداشتم. پس از دفاعیات متهم، قضات وارد شور شده و حکم به قصاص به او دادند.